Dış politika özellikle komşularla ilişkiler açısından iflas etmiş, ABD’nin bölgeye ilişkin planlarına yardakçılık etme hevesi sıfır sorunluluğu yerle bir etmekle kalmayıp önemli dış ticaret yollarını tehlikeye atmış, ülkenin sırtına sığınmacı yığınlarını barındırma zahmetini yüklemiş, ülkeyi zaman zaman silahlı çatışma olasılığıyla karşı karşıya getirmiştir. Öte yanda, Güneydoğu ve Kıbrıs sorunları hâlâ kalıcı çözüm beklemekte.
Ekonomi alanında işsizlik giderilmiş değil; gelir dağılımındaki bozukluk ve bölgeler arasındaki dengesizlik sürüyor.
Eğitim ve yükseköğretim konuları tam bir keşmekeş içinde.
Herhangi bir ülkede, böyle bir durum ana muhalefet partisi için genel ve yerel seçimlerde başarı olasılığının yükselmesi demektir.
Kaldı ki, ana muhalefet açısından şimdiye dek pek görülmemiş bir olumluluk da söz konusu: Geçen gün Alev Coşkun’un bu sayfada açıkça vurguladığı gibi, son CHP kurultayı parti içi demokrasi kurallarının uygulanması ve Atatürkçü ilkelerle ulusal bağımsızlığın öne çıkarılması gibi konularda delege bilincinin yükselişini de ortaya koymuş oldu.
Dolayısıyla, CHP’nin önümüzdeki seçim sınavlarına umutla bakması için gerekli temel koşullar sağlanmış görünüyor. Ancak…
Evet, ancak, iç değişimi sağlamak ve seçimlerde oy arttırmak gibi hedefler cumhuriyetçi bir partiye artık yakışmıyor. Hedef, doğrudan doğruya iktidara geçip şimdiki gidişe son vermek olmalı.
Bu açıdan bakınca, son kurultay sonuçlarının en önemli eksiği, ağza sakız edilmiş “sosyal demokratlık” yaveleriyle yetinilmesi ve köklü bir ekonomik kalkınma perspektifinin ortaya konmamış olmasıdır. Söylenenlerde istihdam artırıcı kamu yatırımlarının, karma ekonominin hiç lafı edilmiyor ve planlamanın p’si bile yok. Sanki şimdiye kadarki bulanık ve belirsiz sürükleniş aynen kalacak gibi.
Oysa, Parti Meclisi’ne girebilmiş olanlar arasında ekonomik sistemi mızmızlıktan kurtarıp Cumhuriyetin parlak yıllarındaki kamu girişimciliğini yeniden yaşatabilecek olanlar da var.
Onlar dururken, yine mi uyuz sosyal demokratlık?
Yorum Gönder