Çünkü Türkiye Cumhuriyeti’nin özde bir “insan hakları devleti” olduğunun, o kutsal hakları korumak, insanların ezilmesini, boyun eğmeye zorlanmasını önlemek için savaşı bile göze almasıyla kurulmuş demokratik bir devletin yıldönümüydü 15 Kasım. Şehitler verilen çetin bir deniz ve hava çıkarmasının ardından Ada’daki Türklerin de kendi devletlerinde özgür yaşamaları için gereken yapılmış, buna tepki olarak uygulanan insafsız ambargolara Ada’dakilerle birlikte Anadolu halkının da katlanması göze alınmıştı. Ankara, ulusal güvenliğini zayıflatacak bir silah ambargosunu bile göğüslemek zorunda kalmıştı.
Dolayısıyla KKTC’nin ilanı, insan haklarına sahip çıkma uğruna bütün bu sıkıntılara katlanmayı göze alışın simgesi olarak Ada Türklüğü kadar anavatanın da geleceğe güvenle bakabilmesi için her zaman birlikte ve ortaklaşa düşünülmesi gereken bir olaydır.
Kıbrıs Türkleri 30 Ağustos’ları ve 29 Ekim’leri bizlerle birlikte kutlamıyorlar mı? Girne Çıkarması ile KKTC’nin ilanını bizim de anmamızdan daha doğal ne olabilir?
Kaldı ki bu tür birlikte anmalar Kıbrıs davasını unutmak ve unutturmak isteyenleri uyarmak açısından da yararlı olabilir.
Herhalde fark etmişsinizdir öyleleri hâlâ var. Başlangıçta AB’ye tam üye olma hevesinin estiği günlerde, Annan Planı’na sokuşturulmak istenen bir KKTC’nin öz kimliğini nereye kadar ve nasıl sürdürebileceği tam kestirilemiyordu. Plan çöktükten sonra da, barışçılığı ve insancıllığı sadece Rumlarla kaynaşmakta görenler bir türlü tükenmiyor. Oysa kendi kimliğini sürdürerek güney komşusuyla yan yana dostça yaşamayı “karşılıklı saldırmazlık ve iyi komşuluk paktı”yla sürdürmek diye de bir çözüm var. Kıbrıs Türk’ünün geçmişine yakışan ve geleceğine yarayacak olan da o.
Yorum Gönder