Son Çiçek - Bekir Coşkun

Senin için harfler topladım...
Çiçek çiçek...
Menekşeler, zambaklar, laleler...
Hepsi senin içindi...
Ama ellerimi kestiler...
O son çiçekti...
*
Harflerden demet yaptım...
Hece hece...
Aklımda sen...
Sancılarımla bağladım geceleri...
Gözyaşlarımla suladım...
Ama kurudu...
O son demetti...
*
Senin için heceleri bağladım birbirine...
Kelime kelime...
Lokmalar boğazımda düğümlendi...
Gülerken ağladım...
Tutuştum senin için...
Yandım...
O son alevdi...
*
Senin için kelimeleri dizdim yan yana...
Cümle kovaladı cümleyi...
Ve her birisi suçlu...
Mübaşir bağırdı mahkeme kapılarında:
“Mehmet Zeki oğlu...”
Sızlandım...
Çiçeklerimi yoldular...
O son buketti...
*
Noktalarla, virgüllerle süsledim...
Küçük yıldızlarımı serpiştirdim yapraklarına...
Kenar çizgisinden fiyonklar yaptım...
Hem yazdım...
Hem ağladım...
Kapına bıraktım geceleri...
O son sepetti...
*
Milletim, memleketlim...
Dön bak artık...
Gör...
Aç gözünü...
Biz yandık senin için, sen hâlâ duymaz, görmez, sağır, kör...
Bak gidenlerin arkasından...
Hepsi senin içindi...
Canımız feda olsun sana ama...
Yolundu bahçeler...
O son çelenkti...