18.12.2012 tarihli yazılı ve görsel medyada yazılan ve yayımlanan bir haberin benim gibi sizlerinde yüreğini burktuğunu biliyorum.
Bu nedenle yüreğimizi burkan bu haberin konu ettiği Melek Özgulan adına sizlere seslenmek istiyorum.
Ben Melek Özgulan,
Siverek Kayalar köyünde yaşıyorum.
Biz 6 kardeşiz, ben 2 numarayım, okumak ve yurduma yararlı bir yurttaş olmak istiyorum.
Yaşım 12 köyümüzde okul olmadığı için taşımalı eğitim kapsamında 22 kilometre uzaklıktaki Siverek Selimpınar İlköğretim Okuluna hergün servis minibüsü ile gidip geliyorum. O gün servisimiz kara saplandı, biz servisten inip yürürken gazetelerde ve televizyonda yayımlanan fotoğrafımız çekildi.
O fotoğrafta da görüldüğü gibi ayağımda terlik ve üstümde önlüğüm var.
Babam asgari ücretle taşaron bir firmada temizlik görevlisi olarak çalışıyor. Maddi durumuz iyi olmadığı için Siverek’te ev kiralayamıyoruz. Babam da benim gibi her gün servisle Siverek’e gidip geliyor.
Mont ve ayakkabı alacak gücümüz olmadığı için, sizleri üzeceğini bildiğim fotoğrafımdan dolayı çok üzgünüm. Keşke beni o halimle görüp üzülmeseydiniz.
Okulun yöneticileri ve öğretmenlerim durumumu bildikleri halde bu güne kadar kimsenin dikkatini çekmedim. Ta ki o fotoğraf yayımlanana kadar.
Bu gün her taraftan yardım alıyorum. Bütün gereksinmelerim karşılandı, ancak mutlu olduğumu söylersem yalan söylemiş olurum.
Gönlüm isterdi ki okuyup yararlı bir yurttaşı olmak istediğim devletim, bu fotoğraf yayımlanmadan önce bana ve benim gibi fırsat eşitliğinden yararlanma olanağı bulunmayan çocuklarına sahip çıksaydı.
Devlet büyüklerimizin televizyonlardaki konuşmalarında, her yurttaşa yıllık gayrisafi yurtiçi hâsıladan 10 bin dolar üzerinde milli gelir düştüğünü söylüyorlar.
Şimdi etkili ve yetkili büyüklerime soruyorum.
Ben 12 yaşında olduğuma göre 10 bin dolarda payıma düşen 120 bin dolarım nerde. Bizim aile bütçemize böyle bir para girmiyor. Benim payım kime veriliyor.
Tahsilim, yaşım ve bilgim gereği bu paramın kimler verildiği araştıracak durumda değilim.
Büyüklerimden ricam paramın nereye ve kime gittiğini televizyonda açıklarlarsa çok mutlu olurum.
Saygıdeğer büyüklerim ben ve benim gibi olanlara sahip çıkınız ki bizde yurdumuza yararlı bir yurttaş olalım.
Sözlerimi büyüklerimden öğrendiğim Şemsi Belli’nin bir dörtlüğü ile bitirmek istiyorum.
“Yerin, yurdun adresesin bilmirem
Angara'da: Anayasso!
Ellerinden öpiy Hasso
Yap bize de iltimaso
Bu işin mümkini yoh mi hooy baboov?”
18.12.2012
Gündüz AKGÜL
Emekli Cumhuriyet Savcısı
Yorum Gönder