20. yüzyılla birlikte hukuk zemininde adaleti ve insan haklarını temel alan, evrensel kabul edilmiş ortak değerlerin üretilmesi, devletlerin meşruiyet sağlamak ve güvenilirliğini göstermek adına bu değerleri benimsemesini beraberinde getirmiştir.
Modern bir devlet, evrensel hukuku savunarak, hukuk, adalet, vicdan gibi birbirleriyle ilintili kavramların içlerini doldurarak hem kendi yurttaşları hem de dünya ülkeleri karşısında saygınlık kazanır.
Ne var ki kuramsal olarak, modern bir devletin evrensel ölçütlerce ilke edinilen hukuku merkeze oturtan değerler sistemi, erk savaşımından kaynaklı olarak uygulamada her ülkede aynı biçimde işlememektedir.
Türkiye bunun somut örneklerinden biridir.
***
2012 yılı Türkiyesi’nde işlerliği açısından evrensel hukuktan söz etmek olası değildir.
Kendisi gibi düşünmeyen, kendisinin inandığına inanmayan, kendisi gibi davranmayan kesimleri ötekileştirerek siyasal alanın dışına çıkararak sahip olduğu iktidarını sağlamlaştırmak ve sürekli kılmak amacıyla AKP kendi çıkarları doğrultusunda özel bir hukuk sistemini hayata geçirmiştir.
Bu, adalet dağıtımında devlet erki ile yurttaşlar arasındaki ilişkilerde yurttaşları değil devleti/iktidarı koruyan/gözeten bir sistemdir.
Yargılanan sanıkların kendilerine isnat edilen suçları işleyip işlemediklerinden bağımsız olarak, Ergenekon, Balyoz, Odatv, KCK gibi davaların her biri işleyişleri açısından başlı başına birer hukuk skandalıdır.
Hukuk bir şiddet aracına dönüştürüldükçe gerek yurttaşların gerekse dünya kamuoyunun gözünde saygınlığını yitirmektedir.
Türkiye bugün Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nde aleyhine açılmış olan 18 bin 500 dava ile Rusya’dan sonra ikinci sıradadır.
***
İktidar bu ülkeyi hukuk yoluyla bir korku imparatorluğu durumuna getirmiştir.
Fakat yapmak istediğini yapamamak, söylemek istediğini söyleyememek duygusu insanı içinde biriktirdikleri ölçüsünde kendinden beklenmeyen tepkisel davranışlara götürür. Bunun örnekleri ortadadır.
Kısaca söylemek gerekirse, bu gidiş hiç hayırlı bir gidiş değildir.
Yorum Gönder