Maviler giymiş bir sabah!
İlkyazdan kalmış güneşli bir gün, ellerini uzatmış bizi bekliyor.
Güneş derin denizlerde yıkanmıştı sanki, yeni sevdalar boy vermişti, bir hüzün çiçeği gülümsüyordu...
Hakkâri ve Bitlis kırsalından yine şehit haberleri var...
“Bitlis ve Hakkâri’de 6 şehit...”
Bir ırmak gibi akıp gidiyor yaşam...
***
Hangi gün şehit ve ölüm haberleriyle uyanmıyoruz ki!
O anda bir ses yankılanıyor eski masalarda kalan.
Şükran Kurdakul’un dizelerinde kulaklarımızı çınlatan:
“Bir hapislik korkusu, bir cesaret / Bir seferberlik karanlığı, bir ışık / Bir kitap, her yaprağında anıların kanı / Bir şarkı alanlara sığmayan / Bir heves denize çıkar gibi / Bir sevda dar gelir damarlarına / Bir resim, kendini arayanlardan biri / Bir kuşku soranlardan sormayanlara / Bir gerçek dünyaların gerçeği / Bir kadın senin gibi / Bir adam benim gibi.”
***
Bir evlat çekip gidiyor dünyadan...
Bir baba ağlıyor tıpkı Rahmi Saltuk, Yarbay Mustafa Dönmez, Fatih Hilmioğlu ve Sırrı Sakık gibi...
Kimi tutuklu babaların, kimi tutuksuz...
Çocuklar ağlıyor babaları için.
Gözyaşları, bayrağımıza sarılı tabutlar, oğullarını toprağa veren analar, babalar...
Neşet Ertaş el sallayarak giderken “Neredesin sen” diye soruyor, Erol Günaydın ise gülümsüyor...
Ne trenler geçiyor istasyonlardan ne de beyaz gemiler yanaşıyor limanlara.
Bakıyorum gökyüzü öğle saatlerinde mavi giysilerini çıkarıp siyahlara bürünmüş.
Az sonra yağmur çiseliyor, hava soğuyor.
***
Karşımızda buğulu aynalar!
Sonu gelmez öpüşler, uçurumlar, acılar, hüzünler!
Kimse ama kimse, havaya, suya, vadilere, ırmaklara doğru koşmuyor.
Ölüm her an kapıyı çalabilir, bilinmez ki...
Bildiğim tek şey var, Neşet Usta’nın söylediği:
“Neredesin sen?”
Belki Metin Altıok’un yanındaydık, gençlik yıllarımızın içinde, Manisa’da kız enstitüsünün karşısındaki parkta...
Yusuf Atılgan’la birlikte...
Belki körkütük sarhoştuk bir meyhanede...
Ya işte öyle Zeynep Altıok, sen henüz doğmadan önce...
***
Gözlerimiz, gözleriniz lacivert bir deniz olsun...
Yüreklerinizde derin acılar olmasın...
Haydi gelin haykıralım birlikte...
Barışı, dostluğu, kardeşliği...
Demokrasiyi ve özgürlükleri...
İnsan haklarını...
Yaşama hakkını...
Faşizme karşı dimdik durmayı...
Bağımsızlığı...
Sermaye-emek çelişkisini...
Akan kanın, örtülü savaşın durmasını..
Hukukun üstünlüğünü...
Adalette eşitliği...
Faili belli, ama “faili meçhul” kandırmacasına düşmemeyi...
Çığlık çığlık olup haykıralım!
Gün gelsin alev alev olalım hep birlikte, yanalım tutuşalım, yaşadığımız coğrafyaya...
Hasan Hüseyin’in Kızılırmak’ı, Dağlarca’nın “Toprak Ana”sı, Ahmed Arif’in “Dağlarına Bahar Gelmiş Memleketim”i, Nâzım’ın “Kurtuluş Savaşı Destanı”, Can Yücel’in “Akdeniz”i olalım...
Yorum Gönder