Keşke düşmez olaydı...
Ne demiştik o yazıda?
Kadına ikinci sınıf diye bakarlar, her fırsatta döver, söver, hatta öldürürler.
“Kadının sırtından sopayı, karnından sıpayı eksik etmeyeceksin!” lafını kim söylemiştir?
En basit benzetmede, kadının beceriksiz olduğunu belirtmek için “elinin hamuruyla bu işe karışma” diyen erkekler değil midir?
Hem de kime karşı?
Erkeğe karşı!
Yani beceriksiz erkek bile, yine kadına benzetilir.
Konya’daki son cinayet...
Gülşah öğretmen Van’da görevli, bir süre arkadaşlık ettiği adamdan ayrılıyor, selamı sabahı kesiyor, adam peşini bırakmıyor, tehdit ediyor, öğretmen savcılığa başvuruyor, mahkemeye gidiyor, mahkeme adama altı ay öğretmene yaklaşmama cezası veriyor, ayrıca Asliye Ceza Mahkemesi’nde de dava açılıyor.
Öğretmen hayatından endişelidir, tedbir istiyor, koruma istiyor, nasihat ediyorlar:
“En kötü ihtimal ölürsün, herkes ölecek, ölüm haktır, kaçış yoktur.”
Canını korumak için sığınan genç öğretmene, biber gazıyla dolaşması tavsiye ediliyor, “Kızlarımız böyle abuk sabuk dalaşıp hata ediyorlar”, diye de uyarılıyor.
Kim bilir belki de koruma değil nasihat veriliyor, öğretmen Konya’daki baba evine kaçıyor, katil gelip öldürüyor.
Dedikleri doğru mu?
Öleni mezarından çıkarıp sorgulamayacağımıza göre, kalan yetkililerin söylediklerine itibar etmek zorunda mıyız?
Başka çare var mı?
Bir kadın daha gitti, kim bilir kaç kadın daha gidecek?
Kadının “başlık parasıyla” alınıp satıldığı bir toplumdan başka ne bekliyorsunuz?
Ölüp giden öğretmen Gülşah Aktürk’ü sayı ile vermediler ya!
Künyeden düşerseniz olur biter.
“Kaç çocuğun var?” diye sorana “Beş evladım, iki de kızım” diyen babalar oldukça.
Kızları evlattan saymayan...
Kadın ne ki?
Çocuk doğuran, hamur yoğuran...
DÜZELTME: 8.12.2012 tarihli yazımızdan sonra, okurlarımızdan Mehmet Aytek’ten gelen bilgiyi aktarıyorum:
Okurumuz, Leyla Zana’nın 6 Kasım 1991’de, “yaşasın Kürt halkı” demediğini, Türkçe yemin ettikten sonra Kürtçe, “ben bu yemini Türk ve Kürt halklarının kardeşliği için ettim” dediğini belirtti.
Yorum Gönder