Yaşamını yitiren öğretmenlerimize Allah’tan rahmet, yakınlarına da sabır diliyoruz.
Hepsi de görev şehidi.
Her biri çok farklı kentlerden Van’a geldiler.
Ve her birinin ayrı bir hikâyesi var.
Kimi öğretmen olmak için üç beş yıl beklemiş, kimi göreve atandığı gün, dünyalar benim oldu diye çığlıklar atmış, kimi de nişanlanmış, evlilik için gün sayıyormuş.
Şimdi, bir bir cenazeleri kalkıyor...
Eminim ki kendileri hiç unutulmayacaktır.
MEB, zaman geçirmeden, her birinin ismini bölgedeki okullara vermelidir.
Hikâyeleri de nesilden nesile, öğrencilere anlatılmalı ki, öğretmenlerini depremin değil, çürük binaların aramızdan alıp götürdüğünü hiç unutmasınlar!..
Öğrenciler ne olacak?
Van’daki üniversite öğrencilerinden ve farklı illerdeki ailelerinden, sürekli mesaj geliyor. “Halimiz ne olacak, bundan sonra nasıl bir yol izlenecek?” diyorlar. İçlerinde yaşamını yitirenler de olmuş. Sayıları fazla değil ama korkuları büyük. Çoğu zaten ailelerinin yanına gitmiş. Van’a geri dönerler mi belli değil...
Kocaeli Üniversitesi, 99 depreminde çok büyük acılar yaşamıştı. Ama eğitimine kesinlikle ara vermedi. Üniversite binaları da yerle bir olduğu için derslere aylarca çadırlarda ve barakalarda devam ettiler. Bu durum, kent için büyük moral kaynağı oldu. Onlar da işlerinin başına döndü ve kısa sürede yaşama kaldığı yerden devam edildi. Şimdi aynı süreç umarız Van ve Erciş’te de gerçekleşir. Ama YÖK ve MEB, büyük acı ve travma yaşan öğretmen ve öğrenciler için geçici de olsa bazı önlemler alabilir. Örneğin bu öğretim yılı sonuna kadar ailelerinin yanlarına gitmelerine olanak sağlayabilir. Umarız bu konuda, birkaç gün içinde ayrıntılı bir açıklama yapılır.
İşte bu yönde gelen isteklerden birisi:
“Yüzüncü Yıl Üniversitesi’nde okuyan Türkiye’nin birçok yerinden gelen öğrencilerin ne olacakları konusunda hiç kimse konuşmuyor. Bir öğretim görevlisi olarak benim duyarlılığım da bu yönde oldu. YYÜ de çocukları olan tanıdığım ailelerden aldığım duyumlar bu konuda beni de harekete geçirdi. Hâlâ çocuklarına sağ oldukları halde kavuşamamış aileler var.
Üniversite rektörü kampüs binalarının az hasarlı olduğunu duyurdu kendi yurtlarında kalan öğrencilerinin sağlıklı olduğu yönünde haber verdi. Fakat siz de takdir edersiniz ki bütün öğrencileri kampüs yurtlarında ağırlayamazlar. Üniversite öğrenime başladığında yurt dışında kalan öğrenciler nerede kalacak?
Hadi yer buldular acaba Van’da bu travmayı yaşadıktan sonra kalabilecekler mi? Ben söyleyeyim, bu felaketten sonra birçok öğrenci öğrenimine devam edemeyecektir. Konuştuğum bir öğrencinin söylediğine göre deprem sırasında üç arkadaş birbirine sarılmış ve bu halde duvardan duvara savrulmuşlar. Evden çıktıklarında evin yan yatmış olduğunu görmüşler ve kimliksiz ve parasız oldukları ve hiç kimseyi tanımadıkları için de açık alanda iki gün yakınlarının gelmesini beklemişler.
Gölcük depreminden sonra YÖK üniversite öğrencilerine istedikleri üniversitede okuma hakkı vermişti. Umarım bu öğrenciler için de böyle bir uygulamaya gidilir. En azından ailelerine en yakın üniversiteye yerleştirilirler.
Sizden ricam bu konuyu dile getirmeniz. Duyarlılığınız için tüm felaketzede öğrenciler adına teşekkür ediyor, iyi çalışmalar diliyoruz.”
İlle de deprem mi olsun!
Bağışlar gözyaşartıcı. Zor günlerde birbirimize öylesine kilitleniyoruz ki, takdire şayan. Ama bu dostluğu kadirşinaslığı, eli açıklığı, neden diğer günlerde de göstermiyoruz?
İlle de bir felaketin mi yaşanması gerekiyor?
Van ve Erciş’teki öğrenciler için burs yarışına girenler, daha önce nerelerdeydiler?..
Şehit haberleri sonrasındaki vatanseverliğimiz ile deprem sonrası hayırseverliğimiz, keşke bu acılar dindikten sonra da devam etse. İşte o zaman belki de böylesi büyük acıları hiç yaşamayız...
Özetin özeti: Onca vatandaşımızı deprem mi öldürdü yoksa ihmaller mi? Evet şimdi zamanı değil ama İstanbul depremi ne zaman sorgulanacak? Olup bittikten sonra mı?..
Abbas Güçlü/Milliyet
Yorum Gönder