Aslında onun sorunlarını iletmek istiyorlar.
Sağlıkta sosyalizasyon uygulamasının 1968'li yıllara, Dr. Nusret Fişek dönemine kadar dayandığını anımsatarak söze başlıyorlar.
O denemeler bir tür el yordamı yoklama türünden olmuş. Sonraları unutulmuş.
Günümüzde Sağlık Bakanı Prof. Dr. Recep Akdağ tarafından dipfrizden çıkartılan bir yiyecek gibi, yeniden sofraya konulmuş...
Vatandaşların, en küçük rahatsızlıklarında mahalle ya da semtlerinde öncelikle başvuracakları bir hekimi bulmayı amaçlayan bu iyi niyetli yapının, nedense her işimizde olduğu gibi dejenere edildiğini anlatıyorlar.
Aile hekimliği yapmak isteyenlerin, devletten ayda 6000 lira maaş aldıklarını, bunun karşılığında görev yaptıkları mahallede bir muayenehane kiralamak ve o muayenehanede yine ücretini kendilerinin ödemesi koşulu ile bir de hemşire bulundurmakla yükümlü olduklarını da söylüyorlar.
Bu hekimler zorunlu olarak yaptıkları masrafları karşılayabilmek için, ilaç firmalarına boyun eğmek, onların ürettikleri ilaçlara hastalarına yazdıkları reçetelerde öncelik vermek zorunda olduklarının ne anlama geldiğinin yanıtını benim vermemi istiyor her ikisi de! Aile hekimleri tarafından yazılan ilaç reçetelerinin tutarının her ay için ortalama 16 trilyon gibi korkunç bir gidere mal olduğunun da altını çizmek koşulu ile yazmamı isteyerek! Aile hekimi olan okurum, o yanıtı verirken, benim bir doktorun reçete yazan bir araç haline sokulduğunun ne anlama geldiğini Sağlık Bakanı'nın yanıtlamasına yardımcı olmamı da istiyor.
???
Aziz Okurlarım, 20 gün kadar sürecek bir dış geziye gitmek için sizlerden izin istiyorum. Bir yazarın bu izni gazete sahibinden alması gerektiğini de biliyorum.
Ama Cumhuriyet'in sahipleri siz okurlarsınız. Gezim süresince mümkün oldukça ülke gündemini izlemeye çalışacak ve o arada yazılarımı göndereceğim.
Aksamalar olursa beni bağışlamanızı dileyerek.
Orhan Birgit/Cumhuriyet
Yorum Gönder