Geçen hafta İstanbul’da küçük ama anlamlı bir tören vardı. Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği’nin, Çağdaş Yaşam Cumhuriyet Ödülleri’nin altıncısı iki tiyatro sanatçımız Gülriz Sururi ile Genco Erkal’a verildi.
Kıbrıs’ta olduğum için törene gidemedim. Oysa ikisini de yıllardır hayranlıkla izlediğim ve yaşamımı zenginleştirdikleri için kendilerine minnettar olduğum bu iki dost sanatçıyı çoktan hak ettikleri Cumhuriyetin Çocukları Ödülleri’ni alırken izlemeyi çok isterdim. Onları yalnız sanatlarını sunarken değil, ödüllendirilirken de görmeliyiz.
Aynı zamanda çok iyi bir yazar olan Gülriz Sururi’nin ödül töreninde yaptığı konuşmayı seninle paylaşıyorum. Söz Gülriz Hanım’ın:
***
“Gençlik yıllarımda demokrasinin hemen ülkemize yerleşeceğini sandığım o saf dönemlerimde, sosyal adaletin peşine düşmüştüm. Ancak solu gereği gibi anlayıp öğrenmeye fırsat kalmadan yanlış anlaşıldık, komünist diye damgalamaya çalıştılar.
Oysa ben sadece ülkemde sosyal adalet isteyen masum bir genç oyuncuydum. Nereden bilirdim ‘Güzel Günler Göreceğiz Çocuklar’ türküleri söylediğimiz günleri arayacağımızı, o yetinmek istemediğimiz demokrasiyi, altmış yılda bir türlü ülkemizle anlaştırıp kaynaştıramayacağımızı.
Yıllar süratle iyi ve kötü anılar biriktirerek geçti. Ben değiştim, geliştim, ülkem değişti, geliştiği ise nereden bakıldığına bağlıdır. Bu süreç içinde ülkemize bir türlü gerçek demokrasi yerleşmedi. Bugün ben o gençliğimde beğenmediğim demokrasiye çoktan razı iken, Cumhuriyetin bize tanıdığı hakları yeniden, yeniden kazanmak için mücadele vereceğimizi, nereden bilirdim?
Bugün, türlü oyunlarla kırk yıldır elimizden alınmak istenen Cumhuriyetin, bize kazandırdığı çağdaş kimliğimizi korumak üzere, bir araya gelmek için uğraş veriyoruz.
Biliyorum ki bir ülkede devamlı yanlış işler yapılıyorsa benim kendi doğrularımla yaşamam zorlaşır. Buna seyirci kalamam. Kimsenin de seyirci kalmaması gerektiğini düşünüyorum. Bana iyi bir şey sunuluyormuş edasındaki dayatmalara pabuç bırakmam. Ülkemin hele bugünlerinde apolitik olamam. Doğrularımın peşinde bugünlere böyle geldim, böyle de giderim.
Sevgili Türkan Saylan’ın son dönemlerinde yapılan Cumhuriyet mitinglerinin bir başkasını da biz tiyatro sanatçıları 18 Mayıs 2009 tarihinde gerçekleştirdik. Türkan Saylan’a, Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği’ne yapılan haksızlığa karşı bir araya geldik. Galatasaray’dan Taksim’e kadar yürüdük. Elimizdeki pankartlarda şunlar yazıyordu.
‘Çağdaş eğitim her gün darbe yiyor: Seyirci kalmayın’
‘Türkiye üzerinden oynanan oyunlara: Seyirci kalmayın’
‘Onlar, bizler diye kutuplaştırılıyoruz: Seyirci kalmayın’
Yukarıdaki sözleri bugün ne kadar kanıksadığımızın farkında mısınız? Bildiğiniz gibi bugün Cumhuriyetimiz büyük bir sınavdan geçiyor. Evlerden çıkıp meydanlarda çoğalmalıyız. Bir araya gelmeliyiz. Bize katılmayanların hâlâ büyük bir rehavet içinde olduklarını düşünüyorum.
Eğer toplumun her kesimi için adalet, eşitlik, demokrasi istiyorsak, seyirci kalamayız. Sokağa çıkmak istemeyenler internet, sosyal medya yoluyla çokluğumuzu, kararlılığımızı göstermelidir, diye düşünüyorum. Çünkü para yitirilirse bir şey yitik demektir. Umut yitirilirse çok şey yitik demektir. Yürek yitirilirse her şey yitik demektir.
Ben hayatımda en çok bir Cumhuriyet kızı olmakla övündüm. Hâlâ bu dünyayı insanların, ülkemizi ise Cumhuriyet kızlarının cennete çevirebileceklerine inanıyorum ve yeter ki seyirci kalamayalım diyorum. Beni Cumhuriyet ödülüne değer gördüğünüz için çok gururluyum. Bu benim hak ettiğime yürekten inandığım bir ödül. Çok teşekkür ederim.
Yaşasın Çağdaş Yaşam’ın çağdaş Cumhuriyet kızları!
Gülriz Sururi”
***
İşte umudunu, pırıltısını yitirmemiş bir yürekten gelen çağrı. Onlar sürdükçe güzel günler umudu da silinmeyecek. Gülriz Hanım ve Genco gibi sanatçıları olan toplumlar en umutsuz zamanlarda bile teslim olmaz, silkinirler. İkisine de teşekkür ediyor, ikisini de hak ettikleri ödülleri için kutluyorum.
Yorum Gönder