daha evvel görür akşamı,
iner havadan önce karanlığa
büyük bir balık gibi ortadan silinir…’
Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın şiirini Ayşe Emel Mesci bize anımsattı.
Ayşe Emel Mesci. O da şair.
Bir başka şairi bu sözlerle anıyordu.
İlhan Selçuk. Şair. Bu şiiri de sevdiğini öğreniyoruz.
Şairler yeryüzünün bilicileridir.
Onlar görünmeyeni görürler, bilinmeyeni bilirler.
Belki de onu için şairler korkusuzdur.
Pablo Neruda.
Federico Garcia Lorca.
Nâzım Hikmet.
Mayakovski.
Melih Cevdet Anday.
Tevfik Fikret.
Neden korkusuzdur şairler?
Korkuyu bilmişlerdir de ondan.
Korkudan kaçmamışlardır.
Korkmuşlardır. Korkudan ölmüşlerdir.
Sonra yeniden doğmuşlardır.
Korkusuz doğmuşlardır.
Korku böyle yenilir.
***
Bekir Coşkun, ‘korkmayan İlhan Selçuk’u anlattı o gece.
‘Onun mirası korkusuzluktur’ dedi.
Doğru söylüyordu.
Ben de yaşadıklarımı düşündüm.
Korku, yaşamla hesaplaşmaktır.
Cesaret, ölümle yüzleşmek.
Ölümünle yüzleşir ve korkmazsın.
Cesaret bir duygu değildir, bilinçtir.
Neden yaşadığını bilmenin bilinci.
Varoluşunu anlamanın bilinci.
Yaşamaktan korkmamak.
Yaratmaktan korkmamak.
Kendinden korkmamak.
Geçmişten korkmamak.
Gelecekten korkmamak.
Gerçeklerden korkmamak.
Cesaret bu.
***
Ataol Behramoğlu. Şair.
Sevgili kardeşim.
Yurtsever. İnsansever. Emeksever kardeşim.
Korkusuzlardan.
Hızla iyileşiyor.
‘Yaşamımdan öğrendiğim bir şey var’ demişti.
‘Aşk iki kişiliktir’ demişti.
Bütün yurdu gezerek öğrendiklerini anlatmıştı.
Gene gezecek. Gene anlatacak.
Yeni dizeler yaratacak.
Sonra hepsini insanlarla paylaşacak.
Paylaşarak çoğalmayı bilenlerden.
Bütün ülkelerin şairleri gibi.
Fernando Pessoa gibi.
***
Portekiz’li dünya şairi, Fernando Pessoa.
‘Sular çağırır beni,
okyanuslar çağırır,
uzaklıklar çağırır, içten gelen bir sesle,
ve yaşanmış her deniz hayatı çağırır beni.
Ah, kalkışlar! Hangi anlamlarla, nerelere…
Dalgalara binmek, bilinmeyen tehlikeleri geçmek, denizi aşmak!
Uzaklara gitmek, enginleri aşmak, soyut.
Uzaklara doğru.
Kanımın tümü kanatlanmayı arzular,
vücudumun her zerresi ileri atılır
Düşlerimde gelişigüzel oradan oraya atlarım
Kendimi çiğnerim, homurdanırım, ileri doğru
savururum kendimi.
Arzularım köpüklerle patlayıverir
vücudum kayalıklarda patlayan bir dalga olur…’
(Yüzyılın Yalnızı: Fernando Pessoa- Everest Yayınları)
***
Şair. Korkusuz.
Yorum Gönder