En çok oyu ben aldığıma göre, memleket de benim zannetseydi…
Kafasına göre çıkardığı yamuk kanunları düzelten yüksek yargıyı yamultmaya çalışsaydı…
İtiraz edeni darbeci ilan edip, bitaraf olanı bertaraf etseydi…
Medyasında maaşa bağladığı tiplere, yetmez ama şahane çığlıkları attırsaydı…
Hukuk’u hastaya…
Kendisini doktora…
Referandumu reçeteye…
Anayasa’yı hap’a benzetseydi…
Ahali hapı yutsaydı…
E hastaya çorba da lazım… “Domatesle patates birlikte olmazsa, lezzet olmaz” diyerek, hâkimleri savcıları ayrı ayrı haşlayıp, bir diş müsteşar ilave etseydi, Danıştay’ı kazıyıp, püre haline gelene kadar rendeleseydi, Yargıtay’ın saplarını ayıklayıp, sapların yerine bir baş soğan koysaydı, Sayıştay’ın çekirdeklerini çıkarıp, kaşığın tersiyle ezseydi, Anayasa Mahkemesi’ni yağlayıp, kısık ateşte pembeleşene kadar karıştırsaydı, ak’laşana kadar bolca unlayıp, üniversite öğrencilerinin cebinde yakalanan yumurtaları çırparak, terbiyesini verseydi…
Biraz vefalı davranıp, kendisiyle hukuku olan arkadaşlarına sahip çıksaydı, bağımsız yargı kurumlarının tepesine kanka’sını, cankuş’unu filan oturtsaydı…
Fransa’da hukukçu kalmamış gibi, en yüce mahkemenin başına ekonomist getirseydi…
Yanmıştık!
Allah’tan acemi…
Canının istediğini mahkûm etmeden önce, hukuk’u guguk’a çevirmeyi akıl edemedi.
Mersi bi nevi.
Yorum Gönder