Adı “milli” olan iki bakanlıktan birinin, bu kadar hayati bir konuyu, yangından mal kaçırır gibi çıkarmaya çalışması, bir sakat doğumu haber veriyor.
Kılıçdaroğlu, parti grubunu mitingde toplama kararıyla konuya verdiği önemi ve kamuoyu tepkisini sergilemek istiyor.
AKP kararı eleştirdi. Başbakan Yardımcısı Arınç, “Anayasayı, içtüzüğü biliyorsanız grup toplantısını parlamento dışında yapamazsınız” dedi.
Sayın Arınç’a daha 9 ay önce, 30 Haziran 2011 tarihinde, partisinin grup toplantısının AKP Genel Merkezi’nde yapıldığını hatırlatmak isterim.
Keşke Başbakan’ın konuşmasına gözyaşı döktüğü o gün de bunu hatırlatsaydı.
* * *
İktidar partisi, bu türden çifte standartlarla dün yaptıklarını bugün eleştirip, dün eleştirdiklerini bugün aynen yaparken giderek zayıflayan hafızamıza güveniyor.
Oysa unutmuyoruz.
Mesela yine Arınç’ın Bursa’da haberini beğenmediği bir yerel gazeteye hitaben söylediği “Ayağını denk al” sözünü de 28 Şubat döneminde asker brifinglerinde aynen duyduğumuzu hatırlıyoruz.
O zamanlar derin devlet “Özgür Ülke” gazetesini kundaklardı, şimdiki iktidar “Özgür Gündem”i kapatıyor.
İktidarlar değişiyor, “Özgür”lük açısından durum değişmiyor.
* * *
1994’te Özgür Ülke bombalandığında dönemin emniyet müdürünün, Emniyet Genel Müdürü’nü arayıp “Benim bölgemden adamlarını çek” dediği basına yansımıştı.
AKP “Devlet kurumları arasında eşgüdüm” vaadiyle iktidara geldi. Şimdi MİT’çileri polis muhasarasından kurtarmaya çalışıyor.
Dün, “apoletli medya”nın “Mehmetçik gazetecileri”nden yakınıyorduk; bugün yerini “yandaş medyanın tetikçiler”i aldı.
Medyada itaat âdeti değişmedi; sadece komutan değişti.
* * *
15 yıl önce Devlet Denetleme Kurulu, Milli Gazete’nin sahibi Mercümek’in peşine düşerdi; şimdiki denetçiler Başbakan’ın “candaş medya” saydığı kuruluşların peşinde...
15 yıl önce türban takanlar dışlanıyordu, bugün puşi takanlar cezalandırılıyor.
Öncekiler DEP milletvekillerini hapsediyorlardı; bunlar BDP’lileri yumruklatıyor.
Nevruzlarda baskı vardı eskiden; şimdi yasak.
Baskı değişmedi; baskıcı değişti.
* * *
Siyasi yasaklarla mücadele edeceklerdi; bizzat kendi cumhurbaşkanlarını hedef alan bir özel yasa çıkarıp “12. cumhurbaşkanlığı için aday olamaz” diye yasak getirdiler.
Yasakçılık değişmedi; yasakçı değişti.
“Siyasi rant”la mücadele edeceklerdi. 3 yıl önce, Ankara Hamamönü’nde çok değerlenecek binaların, restorasyon öncesi Suat Kılıç’a belediye bürokratları aracılığıyla ucuza satılıp büyük rant sağlandığı iddiası günlerdir cevap bekliyor.
Rantçılık değişmedi; rantçı değişti.
Yalan beyanlarla muhalifleri andıçlama modasının yerini yalan kanıtlar, sahte cd’lerle muhalifleri karalama yöntemi aldı.
İftira salgını değişmedi; iftiracı değişti.
Başa dönelim:
Aslında 4+4+4 baskınıyla yaptıkları da, 28 Şubat’ta “dayatma” saydıkları yöntemin aynısı...
Tepeden inmecilik değişmedi; tepe değişti.
Yorum Gönder