Aynı vatanın çocukları arasında bu ölçüde hunharlığa varan bir düşmanlığın başlamış olması, hem “terör” deyip çıktığımız olayın asıl niteliğini, hem onu başlatıp kışkırtan ve sürdürenlerin tıynetini ortaya koymuş oluyor. Artık “lamı cimi yok” diyerek düşmanlığın gereğini yapmanın tam zamanıdır. Eskilerden kalan bu deyim, “sual” yani sorunun son harfiyle “cevab”ın ilk harfini alarak, “bir konuyu artık öyle mi, böyle mi gibi sorularla uzatmanın anlamı yok, bu böyledir” demenin en kısa anlatımıdır.
Evet. “insan hakkı mı, özerklik mi, bağımsızlık mı” diye sormanın, geçmişte olup bitenleri falancanın düşünceleri ve filancanın sözleriyle yorumlamanın, her şeye uzaklardakilerin raporlarıyla ve yakınlardakilerin öğütleriyle yanıt aramanın anlamı, hatta “bu bir isyan, ayaklanma ve hatta iç savaştır” diye avunmanın anlamı kalmamıştır. Lamı cimi yok, bu artık Yakındoğu coğrafyasında, yani Asya’nın batısında ve Akdeniz’in kuzeyi ile güneyinde sürüp giden bir dünya harbidir ve ağırlık merkezini Küçük Asya, yani Anadolu oluşturduğu için burada düşmanlık edene de düşmanca davranılmalıdır.
Kısacası, dünyanın büyük devletleri yeryüzünün bu coğrafyasında yoğunlaşan doğal kaynaklara ve tarihten gelen hegemonya çatışmalarına kendilerinden yana bir sonuç bulabilmek için marifetli kollarını ve kirli paçalarını sıvamışlardır.
Böyle bir çatışma sahnesinde yer almak Türkiye halkının en belalı sorunudur; ama aynı zamanda da, akıllıca yararlanılabilinirse, en verimli nimeti. Elbet, büyük hengâmede şuna buna maşalık etmemek ya da ulus-devletten kopup şuna buna yamanmamak koşuluyla...
Lamı cimi yok. Kendimizden başka kurtarıcımız da yok.
Yorum Gönder