Bir atasözüdür bu...
Siz yenilikten yana mısınız?
Eskileri bir yana itmek, en iyisi çöp sepetine atmak!..
Varsa yoksa yeni olan, taptaze!..
Eskiye rağbet olsa bitpazarına nur yağardı. Öyle derlermiş bir zamanlar...
Bitpazarı ve nur? İki çelişkili benzetme!..
Oysa eskiyen gider, yenisi gelir diye alıştırmışlar bizi. Her bayram sabahı yepyeni giysiler giymek, bir önceki gün değil, bayram sabahı!.. Onun bunun elini öperken, yepyeni ceketin, pantolonun, gömleğin, ayakkabınla...
Bayram geldi gitti... Şeker Bayramı deriz biz! Şimdilerde Ramazan Bayramı diyorlar. Ne zamandan beri? AKP’nin ılımlı ya da ılımsız İslamcı davranışlarından bu yana...
Dinsel bayramlar çocukluğumuzun vazgeçilmez anılarıdır. Bir yaşam boyu sürer. Eskilerden kopmak günü de sayılır o günler... Her şeyimiz yenileşir ama kafadakiler ne olur? Ya eskilere götürür bizi, geçmişlere ya da çağdaş uygarlığın aydınlığına! Bu, bir seçme olayıdır. Tek başına yapabileceğimiz bir şey değil! Ana baba, dede nine ister istemez bizi kendi dünyalarına çeker, el öpmeler, kucaklaşmalarla bizler de zaman zaman koparız içinde olduğumuz zamandan...
Gelelim politikaya!.. Vazgeçilir mi ondan? Yaşantımız ona bağlı. İçinde yaşadığımız günlerin politika dünyasını beğensek de beğenmesek de çaresiz katlanacağız... Ah o eski politikacılar nerde, eski başbakanlar, bakanlar, diyenlerimiz öyle çok olur ki!.. Neyse, eskilerden kurtulduk, şimdi yeniler bizi daha güzel bir yaşama götürecek diye umut edenler...
Ben yeniliği severim, ama her yeni olanı değil, eskimeyen yeniyi... Kullandığın, ama işe yaramaz olduğunu anladığında yenisini benimsemek kaçınılmazdır. “Eskiye rağbet olsa...” diye boşuna mı demişler?
Ben eskimeyen yeniden yanayım. Daktilom eskidir, yazı masam, kalemlerim yılların izini taşır, ama benim gözümde hepsi yepyenidir... Eskiyi çöpe atmayın, varsın bir yanda dursun, hiç değilse bir anı olsun! Yine de yeniliktir, çağdaşlıktır yaşam boyu özlediğimiz. Yanılsak da aldansak da...
Yorum Gönder