Uğur Mumcu yaşasaydı Silivri’de olurdu! - Uğur Dündar

Bu­gün, 24 Ocak 1993’te, bom­ba­lı sal­dı­rıy­la şe­hit edi­len Tür­ki­ye­’nin en bü­yük so­ruş­tur­ma­cı ga­ze­te­ci­si Uğur Mum­cu­’nun ölüm yıl­dö­nü­mü.
Ne mut­lu ba­na ki, sağ­lı­ğın­da onu ya­kın­dan ta­nı­ma fır­sa­tı­nı bul­dum ve sev­di­ği mes­lek­taş­la­rından biri olmanın ay­rı­ca­lı­ğı­nı ya­şa­dım.
Bü­yük ga­ze­te­ci Mum­cu, ha­ber­le­ri­me kı­zan güç odak­la­rı­nın sal­dı­rı­la­rı kar­şı­sın­da hep ya­nım­da dur­du. Des­tek ve­ri­ci, yü­rek­len­di­ri­ci ya­zı­la­rı, ha­ya­tı­mın en de­ğer­li ödül­le­ri ara­sın­da yer aldı.
Hiç unu­ta­ma­dı­ğım anı­la­rım­dan bi­ri, 1987 yı­lı Se­dat Si­ma­vi ödü­lü­nü bir­lik­te ka­zan­ma­mız­dı.
The Mar­ma­ra Ote­li­’n­de dü­zen­le­nen tö­ren­le “Ga­ze­te­ci­li­k” da­lın­da­ki ödül­le­ri­mi­zi alır­ken yap­tı­ğı ko­nuş­ma, san­ki dün ka­le­me alın­mış gi­bi…
İş­te Uğur Mum­cu­’nun, gü­nü­mü­zün Tür­ki­ye­si­ni 26 yıl ön­ce­sin­den gö­rüp an­lat­tı­ğı o ta­ri­hi ko­nuş­ma­dan ba­zı sa­tır baş­la­rı:
“(…) Ben ödü­lün ki­me ve­ril­di­ğin­den çok, han­gi ko­nu­la­ra ve­ril­di­ği­ni dik­ka­te alı­rım.
La­ik­li­ğin gü­nü­müz Tür­ki­ye­sin­de­ki öne­mi, her gün bi­raz da­ha an­la­şı­lı­yor. Bu yüz­den jü­ri­nin ge­rek Uğur Dün­da­r’­ı, ge­rek­se be­ni, la­ik­lik ko­nu­sun­da­ki ya­yın­la­rı­mız­dan do­la­yı ödül­len­dir­me­si­ni, bi­linç­li ve du­yar­lı bir se­çim di­ye yo­rum­lu­yo­rum.
(…) “Ra­bı­ta­” di­zi­sin­de, din­sel akım­la­rın yurt­dı­şın­da­ki mer­kez­le­ri­ni, bağ­lan­tı­la­rı­nı ve iliş­ki­le­ri­ni vur­gu­la­ma­ya ça­lış­tım. Yurt dı­şın­da iki mer­kez var: Bun­lar­dan bi­ri Tah­ran, Hu­mey­ni re­ji­mi, ikin­ci­si ise Suu­di Ara­bis­tan, ya­ni Ri­yad.
Araş­tır­mam­da iki tip ge­ri­ci­lik ön pla­na çık­tı. Önem­li olan buy­du. Bu ya­zı di­zi­si, ge­ri­ci­li­ğin dev­let için­de­ki odak­la­rı­nı or­ta­ya çı­kar­dı. Sa­nı­rım bu yüz­den hı­şım çek­ti.
İle­ri­de bu ge­ri­ci­li­ği ve pa­ra kay­nak­la­rı­nı da­ha net ve da­ha ge­niş bi­çim­de or­ta­ya ko­ya­ca­ğı­mı umu­yo­rum.
İs­lam fi­nans ku­rum­la­rı Tür­ki­ye­’ye ye­ni ye­ni ge­li­yor­lar. As­lın­da “Ra­bı­ta­” ya­yı­nı­nın dev­let ka­tın­da ya­rat­tı­ğı çal­kan­tı, Ata­türk­çü­lü­ğün in­ka­rı­dır.
Son 7 yıl­dır (12 Ey­lül dö­ne­mi) Tür­ki­ye­’ye ege­men olan sah­te Ata­türk­çü­lük, Arap mil­li­yet­çi­li­ği­ne bir çe­şit per­de ol­du. Tür­ki­ye­’de bu­gün, yurt­dı­şın­dan mad­di yar­dım alan İs­lam­cı akım­lar ci­rit atı­yor. Bu­nu da­ha net, da­ha açık, isim isim açık­la­ya­ca­ğım.
Han­gi si­ya­sal gü­cün için­de bu­lun­duk­la­rı­nı, han­gi ser­ma­ye grup­la­rı­nın ar­ka­sın­da ol­duk­la­rı­nı ka­nıt­la­ma­ya ça­lı­şı­yo­rum.”
İsim isim bel­ge­le­yip ya­yın­la­ya­cak­tı.
Ama ya­yın­lat­ma­dı­lar, bom­bay­la şe­hit edip, sus­tur­du­lar…
Za­ten ya­şa­say­dı zin­da­na atı­lır­dı.
Bu ta­ri­hi ko­nuş­ma, bu­gün­le­re ışık tut­ma­sı­nın ya­nı­sı­ra, Uğur Mum­cu­’yu han­gi zih­ni­ye­tin he­def seç­ti­ği­ni işa­ret et­me­si ba­kı­mın­dan da, ib­ret ve­ri­ci bir bel­ge ni­te­li­ğin­de.
Ölüm­süz ga­ze­te­ci ağa­be­yi­mi­zi bu­gün İz­mi­r’­de, Nar­lı­de­re ve Ka­ra­bağ­lar Be­le­di­ye­le­ri­nin dü­zen­le­di­ği, de­ğer­li mes­lek­taş­la­rım Atil­la Ser­tel, So­ner Yal­çın, Ümit Zi­le­li ve be­nim de ka­tı­la­ca­ğım iki ay­rı et­kin­lik­le anı­yo­ruz.
Ak­şam da TO­BA­V’­ın dü­zen­le­di­ği top­lan­tı­da, Cum­hu­ri­yet Ga­ze­te­si İz­mir Tem­sil­ci­si Ser­dar Kı­zı­k’­ın da ka­tı­lı­mıy­la, İz­mir­li dost­la­ra Uğur Mum­cu­’yu an­la­ta­ca­ğız.
Bu ve­si­ley­le baş­ta Ha­san Tah­sin ve Uğur Mum­cu ol­mak üze­re, tüm ba­sın şe­hit­le­ri­nin aziz ha­tı­ra­la­rı önün­de bir kez da­ha sev­gi ve say­gıy­la eği­li­yo­rum.