Hemen arkamdaki bir ana-babanın yakınmaları kulağıma çalındı. “Tam 1 yıl oğlumun üniformasını sandalyeden alamadım. Bıraktığı gibi kaldı” diyordu. Göz ucuyla arkama baktım, ellerinde “Ali Yasin Türker” yazılı fotoğrafı gördüm. Onlar Balyoz’dan 16 yıl hapis cezasına çarptırılan Dr. Kurmay Albay Ali Yasin Türker’in 65 yaşındaki annesi ile 75 yaşındaki babasıydı.
Ana yüreği işte, bu süreçte herkese, Ayşenur Aslan’a, Altan Öymen’e mektuplar yazdığını hatırladım. Kulak misafiri olduğum sohbetlerden duydum ki, bir mektup da Çankaya Köşkü’ne, Cumhurbaşkanı Gül’e göndermiş.
İnanmayacaksınız ama, mektup ulaştıktan sonra Köşk’ten aramışlar bu yüreği yaralı anayı. Arayan Cumhurbaşkanı Gül değilmiş tabii. “Sekreteriydi” diyor anne Türker. Gül’ün şu mesajını iletmişler:
“Sayın Cumhurbaşkanımız mektubunuzu okudu, çok etkilendi ve üzüldü. Ancak devam eden, Yargıtay’da olan bir davada yapabileceği birşey olmadığını söylediler. Üzüntülerinizi paylaşıyor ve size sabırlar diliyor...”
Bu kadarcık mesaja bile sevinmiş, umutlanmış olmalı ki, eyleme katılanlarla paylaşıyordu anne Türker.
Söylenecek o kadar çok şey vardı ki, ama yutkundum, hiçbir şey diyemedim.
Döner dönmez yazdığı mektubu buldum. Altan Öymen bir bölümünü 4 Ocak’ta Radikal’de “Bir Annenin Mektubu” başlığıyla yayınlamış. İşte anne Kadriye Türker’in Cumhurbaşkanı Gül’ü bile “etkileyen” o mektubundan satırlar:
“Ben 65 yaşında bir anneyim. Ankara’nın Sincan kazası Peçenek Köyü’nde doğdum. 6 çocuklu bir anne-babanın en büyük evladıyım. Ancak 4. sınıfa kadar okudum. 5. sınıfı okumadan öğretmenim bana diploma verdi. 16 yaşımda evlenince Ankara’yla tanıştım.
Ben Balyoz davası tutuklusu Doktor Deniz Kurmay Albay Ali Yasin Türker’in annesiyim. Benim oğlum darbeye teşebbüsten yargılanıyor.
Benim oğlum 2003-2006 arası İspanya’da görevliydi, eşi Sibel Hanım da Deniz Subayı. O da ücretsiz izin alıp eşinin yanına gitti. Orada bir dünya tatlısı Elif doğdu.
Biz hukuku, çocuğumuzun yurtdışında olduğuna inandıramadık. Yurtdışından darbeye teşebbüs nasıl olur? Benim oğlum Harp Okulu’nu dereceyle, Harp Akademisi’ni dereceyle bitirdi. Amerika’da mastır, Boğaziçi Üniversitesi’nde endüstri mühendisi olarak doktora yaptı. 3 tane yabancı dili var. Bu çocuk, bu eğitimi memlekete hizmet için yaptı. Ama şimdi darbeye teşebbüsten tutuklu. Bu benim canımı çok yakıyor.
Benim eşim, çocuklarının rızkını 26 sene mahallede seyyar satıcı olarak kazandı. 20 sene de taksi işletti. 3 tane evladına yüksekokul okuttu. Benim kızım Orta Doğu’da iktisat okudu, 9 sene Başbakanlık Devlet Planlama’da görev yaptı. Küçük oğlum 9 sene Maliye Bakanlığı’nda hesap uzmanı olarak çalıştı. O da Hacettepe İngilizce işletme mezunu.
Biz dünyanın en mutlu anne-babasıydık. 15 ay önce ama. Şimdi hayatımız bir kâbus oldu. Sadece yavrumuzun özgürlüğü için dua ediyoruz. Ben Cumartesi Annelerini televizyon ve gazetede görünce, çok üzülürdüm. Kaderin tecellisi. Şimdi ben de oğlumun resmini alıp Sakarya Caddesi’nde oturuyorum. Biri görüp sesimizi duysun diye. Kaderin insana ne getireceği hiç bilinmiyor. Ben oğlumun tutuklu olduğunu söyleyemiyorum.
Benim oğlum tutuklanmadan önce Gölcük Deniz Üssü Kurmay Başkanı’ydı ama sadece 30 gün sürdü. Şimdi sadece 75 yaşında babası, 65 yaşında ben annesi, sadece yavrumuzun özgür olması için Rabbime dua ediyoruz. Rabbime inanıyorum, Türk adaletine güveniyorum. Bir gün adalet yerini bulur. Sizi üzmek için yazmadım, dertler paylaştıkça azalır. Ben de bir anne olarak sizin beni anlayacağınız için sıkıntılarımı paylaşmak istedim. Hoşça kalın. Kadriye Türker/Dışkapı-Ankara”
Tekrarlıyorum; Bu anaların, çocukların ahı hiç yerde kalır mı?
Not:Yazının en üstündeki fotoğrafta, hemen arkamdaki başörtülü anne Kadriye Hanım; gözlüklü, kasketli bey de baba Türker’dir.
Silivri, Hasdal, Hadımköy, Maltepe, Sincan ve Mamak’a kucak dolusu sevgiler...
Müyesser YILDIZ
29 Ocak 2013
Yorum Gönder