Burada öncellikle bir noktanın altını çizmek gerekiyor. Bizim sözünü ettiğimiz doğum kontrolü döllenmeden önce ele alınacak tedbirler anlamındadır. Döllenme vuku bulduktan sonra yapılacak müdahaleler, bizim inceleme ve değerlendirme alanımız dışındadır.
KUR’AN AÇISINDAN DOĞUM KONTROLÜ
Kur’an’da, doğum kontrolü ile ilgili olumlu veya olumsuz hiçbir beyana rastlamıyoruz. Ancak Kur’an’ın ‘nitelikli nüfus talebi’ dikkate alındığında şunu söyleyebiliriz:
Kur’an, doğum kontrolünü istemekte ve özendirmektedir. “Rızık endişesi ile çocuklarınızı öldürmeyin. Biz, sizi de onları da rızıklandırırız. Onları öldürmeniz büyük bir günahtır.” (İsra suresi, 31) ayetinin doğum kontrolünü yasaklayıcı bir beyan olarak öne sürülmesi katı bir cehalet ve açık bir saptırmadır. Bu ve benzeri ayetlerin konumuzla hiçbir ilgisi yoktur. Bu ayet, Arapların çocuklarını öldürme, diri diri gömme vahşet ve zulümlerini dile getirmektedir. Yani burada doğmuş bir varlık söz konusudur. Dolayısıyla, bu ayeti doğum kontrolü ile irtibatlandırmak bir cehalet ve saptırmadır.
Kur’an’da temas edilmeyen bir konuda işleyen temel ilke serbestliktir. Çünkü “eşyada esas olan ibahadır” ilkesi İslam’ın temel kabullerinden birini çerçeveler. Yani, bir konuda vahyin getirdiği bir yasak yoksa o konu otomatik olarak serbestlik alanına girer.
O halde, Kur’an zemininde doğum kontrolü ile ilgili tartışma açmak gereksizdir.
SÜNNET ZEMİNİNDE NÜFUS MESELESİ
Meseleye sünnet (Hz. Muhammed’in söz ve eylemleri) zemininde baktığımızda görülenin kısa ifadesi şudur:
Hz. Muhammed döneminde doğum kontrolü yapılmış ve Hz. Peygamber buna müdahale etmemiştir.
Hz.Muhammed döneminde doğum kontrolü ‘azil’ yöntemiyle yapılıyordu. Azil, meninin rahme gidişini bir şekilde önlemek demektir. Bu, dışarı boşalma şeklinde de olabilir, meninin rahme gidip dölleme yapmasını önlemek için başka bir tedbir alma şeklinde de olabilir. Fıkıhçıların bu noktada tartışması yoktur.
Hadis kaynakları, azil ile ilgili sekiz hadis kaydetmektedir: Buharî, (tevhid bahsi 18, ıtk bahsi 13, nikah bahsi 96); Müslim, (nikah 125, 130-141); Tirmizî, (nikah 39, 96); İbn Mâce, (nikah 30, 61); Ebu Davud, (nikah 46, 49), İbn Hanbel, Müsned (III, 33, 51, 53; VI, 361, 434); İmam Mâlik, Muvatta, (talâk, 96)
Bu hadislerin yalnız bir tanesi azli yasaklayıcı bir ifade taşımaktadır.
Yasaklayıcı ifade taşıyan hadis (Müslim, nikah, 141), râvisi Cudâme’nin kimliği tartışıldığı ve rivayet ettiği hadisi kendinden başka rivayet eden olmadığı için, sıhhati bakımından güvenilir değildir. Cüdâme güvenilir olsa bile onun sözü, diğer yedi hadis yanında hükme esas teşkil etmekten uzak kalacaktır. Nitekim büyük sahabîlerin meseleyi böyle anladıklarını ve azli uyguladıklarını açık bir şekilde görmekteyiz.
Şu noktayı da önemle belirtmeliyiz ki, azli uygulamayan sınırlı sayıda sahabî gerekçe olarak bunun haramlığını değil, mekruhluğunu öne sürmüşlerdir. Başka bir ifadeyle, sahabîler arasında, azlin haramlığına ilişkin hiçbir söz ve tavra rastlanmıyor.
GELENEKSEL FIKIH AÇISINDAN DOĞUM KONTROLÜ
İslam dünyasında bugün mensubu bulunan Sünnî mezheplerin tamamı doğum kontrolünün serbestliğine hükmeder. Ayrıldıkları nokta, eşin rızasının gerekli olup olmadığıdır. Bazıları bu rızayı gerekli görür, bazıları bunun lüzumunda ısrar etmez.
Toparlarsak, İslam düşünürleri, döllenmenin önlenmesi anlamında bir kontrol ve tedbirin fertlere bir hak olarak tanınmasını İslam’ın serbest gördüğünde ittifak etmişlerdir. İttifak noktalarından biri de meninin döl yatağına gitmesini önlemede her türlü tedbirin (bunlar ister kadın, ister erkek tarafından alınmış tıbbî ya da doğal tedbirler olsun) alınabileceğidir. Bir başka ittifak noktası da şudur:
Doğum kontrolü yalnız sağlık sebepleriyle değil, ekonomik, pedagojik, hatta estetik gerekçelerle de yapılabilir. İmam Gazâlî (ölm. 505/1111), ana eseri İhya’da azil konusuna da geniş yer vermiş ve çocuk yapmayı sınırlandırmada kadının güzelliğinin bozulması endişesinin de haklı bir gerekçe olduğunu savunmuştur. (bk. Gazâli; İhya, 2/51-52)
Yorum Gönder