***
Geçen hafta Habertürk gazetesi 1950-60 döneminin Başbakanı Adnan Menderes’ten para yardımı isteyen gazeteci-yazarların adlarını başvuru mektuplarıyla birlikte yayımladı: Necip Fazıl Kısakürek, Peyami Safa, Yahya Kemal Beyatlı, Hamdullah Suphi Tanrıöver, Cemal Kutay, Bedri Rahmi Eyüboğlu, Mesut Cemil Bey, Yusuf Ziya Ortaç ve ressam İbrahim Çallı.
Bu olay birçok yönüyle olumsuzluklar taşır. Çünkü, böyle bir ortamda basın özgürlüğü sizlere ömür; hak-hukuk karanlığa karışıyor; toplumsal ahlak değerleri çöküyor; üstelik bütün bunlar iç içe geçiyor ve birbirini besliyor!
Menderes’e para için başvuranların içinde ilginç bir örnek, Necip Fazıl Kısakürek’in 14 Ocak 1958 tarihli mektubudur. Yazar hastalığından söz ediyor ve “Başıma bir hal gelecek olursa Allah’a, Türk milletine ve ‘Allah bir’ diyenlere karşı hesap nasıl verilecektir?” diye bir bakıma din adına hesap soruyor.
Necip Fazıl’ın yayımladığı Büyük Doğu dergisi ve çevresinde oluşan hareketin bugünkü AKP iktidarının düşünsel temellerinden birini oluşturduğu biliniyor. Baksanıza, AKP Genel Başkan Yardımcısı Numan Kurtulmuş, 2014 yılında başbakan olup olmayacağı sorusuna, Necip Fazıl’ın bile gönderme yaptığı millet kavramını bir yana bırakıyor ve yalnızca “Allah bilir” diye yanıt veriyor!
***
Demokrat Parti iktidarı döneminde temelleri atılan bu yanlış iktidar-basın ilişkileri izleyen yıllarda da verdimse ben verdim özdeyişiyle özetlenebileceği gibi sürdü. Dahası öldürülen gazetecilerin katilleri bulunamadı.
İletişimin hızla gelişmesiyle devrim niteliğinde bir dönüşüm geçiren basın-yayın, AKP iktidarı tarafından çok sayıda araç kullanarak biçimlendiriliyor.
En etkili araç hapistir. Uluslararası Sınır Tanımayan Gazeteciler Örgütü-RSF “Türkiye’de şu an, aralarında en az 42’si mesleki etkinlikleriyle bağlantılı olmak üzere, 72 medya profesyoneli ve dört medya çalışanı hapiste bulunuyor. Bu durum Türkiye’yi dünyada gazeteciler için ‘en büyük cezaevi’ haline getiriyor” diyor. (19 Aralık)
İkinci araçla AKP sorunu kökünden çözüyor; sermayenin el değiştirmesini ya da kendisine yandaş olmasını sağlıyor ve gazetecileri yola getirme ve olmazsa işten çıkarma görevini artık sermaye sahipleri yapıyor. Çok sayıda köşe yazarı ve yüzlerce basın çalışanı, yalnızca AKP’ye yan baktıkları için işlerinden uzaklaştırılmıştır.
Demokrasinin yasama, yargı ve yürütmeden sonra dördüncü gücü denilen basın, yıllar önce olduğu gibi çok büyük ölçüde iktidar bağımlısı kılınmış bulunuyor. Çok az sayıda gazete ve TV, AKP iktidarı karşısında yılmadan özgürlükleri savunmaya çalışıyor.
Türkiye yeni bir yıla daha iktidarın önceki yıllara göre daha çok baskı altına aldığı basın yayın ve bununla çelişen daha demokratik bir anayasa yapılacağı umuduyla giriyor.
Yorum Gönder