Türk uygarlığını çağdaş uygarlıkların üstüne çıkarmak için olağanüstü devrimler gerçekleştiren Mustafa Kemal Atatürk ve Cumhuriyetin devrimci kadrosu, çağdaş eğitimi taviz verilmeyecek devrim ilkelerinden biri saymıştı. Mustafa Necati, Dr. Reşit Galip, Saffet Arıkan, Hasan Âli Yücel gibi devrimci Milli Eğitim bakanları, çağdaş eğitimi gerçekleştirmek için savaşım verdiler. Laik, bilimsel, parasız ve karma eğitimi, on beş-yirmi yıl gibi, insanlık tarihi içinde çok kısa sayılabilecek bir zaman diliminde uygulamaya koydular…
Çağdaş eğitime karşı olanlar, 1946’ya kadar herhangi bir yıkıcı saldırıya cesaret edemediler. Çünkü attıkları her adımda karşılarında o devrimci kadroları buldular. 1937’de karma eğitimi istemeyen kimi milletvekillerinin, TBMM’de Saffet Arıkan’dan okullarda kız ve erkek çocuklarını ayırarak okutmasını istemeleri üzerine, Arıkan; “...Bu bir devrim ilkesidir, yanıt vermeye bile değmez”, diyerek çağdaş eğitimden ödün verilemeyeceğini çok açık bir dille ortaya koymuştu.
Ne yazık ki bugün, o devrimci kadroların kemikleri sızlamaktadır. Çıkarılan yasa ve yönetmeliklerle topluma dinselleştirilmiş ve paralı hale getirilmiş, sanattan, şiirden, öyküden, romandan, müzikten yoksun, medrese eğitimine yakın bir eğitim dizgesi dayatılmaktadır.
Bu dizgede sanatın, edebiyatın, müziğin, resmin yeri yoktur. Bu dizgede Darwin, Ömer Hayyam, Hallac-ı Mansur, Yunus Emre, Şeyh Bedrettin, Nâzım Hikmet, Sabahattin Ali, Aziz Nesin, Fazıl Say sakıncalıdır.
Yasalarımıza göre, çağdaş eğitim almak, herkesin en temel haklarından biridir. Bu hak uluslararası yasalarla da güvence altına alınmıştır. O halde hepimize düşen görev bize dayatılan bu eğitimi yüksek sesle sorgulamaktır. Dünyanın ve ülkemizin en önemli bilim insanlarını, yazarlarını, şairlerini okutmayan, kendi dilinin bilincine erdirmeyen, müzik, resim, sanat, edebiyat sevgisi vermeyen, dinsel ağırlıklı bir eğitim, çağdaş bir eğitim sayılabilir mi?
Erdal Atıcı/Cumhuriyet
Yorum Gönder