Bugün çağdaşlıktan, temel insan haklarından, kadın hakları ve eşitlikten, adaletten yana insanlar, derin kaygıların yanı sıra büyük bir mutsuzluk yaşıyorlar. Bu, neredeyse toplumumuzda elle tutulur gibi belirgindir. Ben 60 yıldan beri hiçbir iktidar döneminde bu nitelikleri taşıyan insanların iktidara karşı bu kadar yoğun, bu kadar keskin bir muhalefet duygusu taşıdıklarına tanık olmadım.
O insanlar aynı zamanda basın üzerindeki baskılardan, üniversitelerimizdeki dağınıklık ve kalitesizlikten, bilim ve sanat karşıtı tutumlardan yüzlerce binlerce suçsuzluklarına inandıkları insanların yıllardır özgürlüklerinden yoksun olmalarından kendilerine de bir sorumluluk ve utanç payı çıkarıyorlar. Buna karşılık böylesine olumsuzluklara karşın bu iktidarın hâlâ zirvede rakipsiz olması ve oy kaybetmemesi yaman bir çelişki olarak karşımızda duruyor. AKP iktidarına oy verenlerle benim aydınlanmacı yurtseverler olarak tanımladığım insanlar arasında böylesine bir değerler ayrışması ciddi bir toplumsal sorun olarak görülmelidir. İnanç farklılıkları bir yere kadar bir açıklama getirebilir ancak bu yeterli sayılamaz kanısındayım. İktidar yandaşlarının, benim söz konusu ettiğim kişileri, halka yukarıdan bakan elitistler hatta darbeciler olarak tanımlamaları da inandırıcı olmaya yetmez. Burada halk egemenliğine dayanan demokrasinin ve onun işlerlik kazanması koşullarının derinlemesine sorgulanması gerektiği inancındayım.Binlerce yıl önce Platon’un “Demokrasi için esas ilke halkın egemenliğidir ama o halkın yetişkin ve iyi eğitimli olması gerekir, aksi takdirde demagoglar yetişir, otokrasi ve oligarşi gerçekleşir” deyişini hatırlamamız lazım. Evet, demokrasimizin toplumla birlikte bir büyük çıkmaza sürüklenmemesi için halk egemenliğine dayanan sağlıklı bir demokrasinin gerçekleşmesi koşullarını çok titizlikle irdelememiz ve çözüm üretmemiz gerekiyor.
Yorum Gönder