Cüneyt’in serbest bırakılmasını sağlamak için bir süreden beri Şam’da Başkan Esad’la sürekli ve başarılı bir ilişki kuran CHP Hatay milletvekilleri M. Ali Ediboğlu, Mevlüt Dudu, Refik Eryılmaz ile Hasan Akgül, kendi devletimizin parmağını bile kımıldatmaktan yoksun olduğu bir barış diplomasisini başarıyla sonuçlandırmış oldular.
Üzerinde Basın Konseyi Başkanlığı görevi de bulunan bir gazeteci olarak, öncelikle adı geçen milletvekillerimize ve elbette Suriye Devlet Başkanı Esad’a da teşekkür edeceğim.
Zira konsey yüksek kurulunun oybirliğiyle aldığı bir kararı uygulayarak 18 Ekim 2012 tarihinde İstanbul’daki başkonsolosluğu eliyle Sayın Suriye Devlet Başkanı’na, yazılı bir başvuruda bulunmuştum.
“Devletler arasındaki politik nedenlerden doğan sürtüşmelerin halklar arasındaki dostluk ve kardeşliği etkilememesi için, tutuklu meslektaşlarımızın serbest bırakılmasını” dilemiştim.
87 günlük tutsaklığın mutlu bir sonla sonuçlanmasını ve Cüneyt’in özgürlüğe açılan kapıda kendisini bekleyen sevgili eşiyle kavuşmasını önceki sabah televizyon haberlerinde canlı olarak izleyip de duygulanmayan kaç kişi vardı?
Sayın Cumhurbaşkanı, Başbakan Yardımcısı Arınç, AKP teşkilat başkanı Erdem ve TBMM İnsan Hakları Komisyonu’nun AKP’li başkanı Üstün, bu “mutlu son” haberini takdirle, sevinçle karşıladılar.
İktidar kanadının sayısal çoğunluğunun bu değerlendirmesine bakarak “Elbette karşılayacaklar. Ulusal bir sorunun çözülmesinde particilik mi olur” derseniz acele etmekle yetinmez, bir de Baasçı damgasını yemiş olursunuz!
Bakanlar Kurulumuz içinde Batı’nın değer ölçütlerine en fazla yatkın olduğu varsayımıyla AB Bakanlığı da uhdesine verilmiş olan Egemen Bağış; tam kış mevsimine adım atacağımız sırada, çevresini buz gibi eden ve eminim birliğin Ankara’daki büyükelçilerinin de hayretle okuduğu demecinde, Cüneyt’in özgürlüğe kavuşmasında çok ağır bir görevi üstlenmiş olan milletvekillerinin aldıkları başarılı sonucu “Baasçılık ilk defa bir işe yaradı!” şeklinde yorumlamıştır.
Hani “Kedi erişemediği ciğere mundar dermiş” derler ya.
İktidar partisinin resmi sözcüsü Hüseyin Çelik de Egemen Bağış’tan çok farklı değildir. Hatay’ın CHP’li milletvekillerinin başarısını “kötü bir sınav” olarak değerlendiriyor eski Milli Eğitim Bakanı.
Ya Başbakan bu sonucu nasıl karşılıyor derseniz, sizi, “Onu elbette ben de merak ettim. Ama tek bir söz duymamanın şaşkınlığı içindeyim” diye yanıtlamak zorundayım.
Erdoğan’ın, Obama’nın verdiği görev gereği “Kardeşim Esad”ı biraderlikten reddettiği biliniyordu!
Ancak bu reddin kapsamının, Türk halkı tarafından sevinçle karşılanan ve “Cüneyt artık özgür” diye değerlendirilen bir olay olduğu için Başbakan’ın “yok sayması”na kadar varacağı hiç düşünülmemişti.
Acaba bütün meslektaşlarımız Taksim alanı kapatılmadan toplansak da “Sayın Başbakan bizi duyuyor musunuz? Beşşar Esad Cüneyt’i serbest bıraktı” diye haykırsak ve ardından eklesek:
“Haydi siz de şu diktatör dediğiniz eski biraderinizden geri kalmayın!
Eliniz Şam’a uzanmasa da Silivri şuracıkta.”
Sarıgül ile uğraşmayın!
Şişli’nin üç mahallesinin bu ilçeden alınarak bir gece yarısı yasasıyla Sarıyer Belediyesi sınırlarına verilmesinin, bu üç mahallenin sakinlerinin referandumuyla saptanması kadar demokratik bir yöntem olamaz.
Şişli’nin sosyal demokrat Belediye Başkanı Mustafa Sarıgül, TBMM’nin kararını bir de bu üç mahallenin sakinlerinin referandumuyla değerlendirmek için pazar günü noter denetiminde konulacak sandıklarla belirlenmesini istedi.
Önce sandıkların konulacağı okullar için yasak getirildi. Ardından okul çevrelerinde kurulan çadırlarda halkoylaması yapılacaktı.
İstanbul Valisi, devletin değil AKP’nin memuru olduğunu bir defa daha sergilemek amacıyla sandıklara el koymuş!
Bakarsınız aynı alışkanlıkla bu girişim gelecek ara seçimlerde de tekrarlanır.
AKP halktan, vali AKP’den korkuyor demektir!
Yorum Gönder