Türkiye, Atatürk’ü Allah’a borçlusun, geri kalan her şeyi de Atatürk’e

“Daniel Dumoulin” Belçikalı Düşünür
Tüm dün­ya li­der­le­ri, dü­şü­nür­le­ri, ta­rih­çi­le­ri; “mu­ci­ze za­fer­le­ri, ola­ğa­nüs­tü dev­rim­le­riy­le­” Ata­tür­k’­ü yir­min­ci as­rın li­de­ri ola­rak ta­nım­lı­yor­lar.
An­cak Ata­tür­k’­ün çağ­daş uy­gar­lık dü­ze­yi­ne ta­şı­dı­ğı Türk hal­kı, “El­ham­dü­lil­lah şe­ri­at­çı­yız, ya­ni Ata­tür­k’­ü de­ğil Hu­mey­ni­’yi ör­nek ala­ca­ğı­z” di­yen bir ki­şi, bir par­ti, bir zih­ni­ye­ti yüz­de 50 oy­la ik­ti­dar ya­pı­yor. Böy­le bir ga­ra­be­te Af­ri­ka­’ nın ka­bi­le dev­let­le­rin­de bi­le ta­nık olun­mu­yor. Hiç­bir ül­ke­nin med­ya­sı, ay­dın­la­rı kor­ku ya da men­fur çı­kar­lar uğ­ru­na bu den­li il­kel­li­ğin, ka­ran­lı­ğın des­tek­çi­si ve söz­cü­sü ol­ma zil­le­ti­ne dü­şe­mez.
Ül­ke­yi so­yup, so­ğa­na çe­vi­ri­yor, Su­ri­ye ba­ta­ğın­da can çe­ki­şi­yor­lar. Öy­le­si­ne ha­ta­lar ya­pı­yor, koz­lar ve­ri­yor ki; bun­la­rın yüz­de bi­ri baş­ka bir ül­ke­de ya­şan­sa yer ye­rin­den oy­nar, mu­ha­le­fet bun­la­rı hal­laç pa­mu­ğu­na çe­vi­rir, dar­ma da­ğın eder­di. Or­du mil­le­tin or­du­su ol­mak­tan çı­kı­yor. AK­P’­nin or­du­su olu­yor. Yar­gı mil­le­tin adı­na de­ğil AKP adı­na ka­rar­lar ve­ri­yor. AKP, “de­mok­ra­si­nin ol­maz­sa ol­ma­zı la­ik­lik kar­şı­tı oda­k” olu­yor. Tür­ki­ye­’de yap­rak kı­mıl­da­mı­yor. Mu­ha­le­fet par­ti­le­ri bu re­zil­lik­le­ri hal­ka an­la­tıp, bun­la­rın ip­li­ği­ni pa­za­ra çı­kar­ta­mı­yor. Baş­ba­kan, “dün­ya­nın hiç­bir ül­ke­sin­de as­ker bu den­li yıp­ra­tıl­ma­z” di­ye dert ya­nı­yor. “Ge­nel­kur­may Baş­ka­nı (Nec­det Pa­şa) 40 yıl­dır va­ta­na hiz­met edi­yor. Onu yıp­rat­mak hak­sız­lık­tı­r” di­yor. Baş­ta ana mu­ha­le­fet “ya­hu sen mil­let­le alay mı edi­yor­sun? As­ker­lik yan ge­lip yat­ma ye­ri de­ğil­dir di­yen, şe­hit­le­ri kel­le di­ye ni­te­le­yen kim­ler­di? Or­du­ya 50 yıl onur­la hiz­met eden ön­ce­ki Ge­nel­kur­may Baş­ka­nı Baş­buğ Pa­şa­’yı te­rö­rist­ba­şı di­ye zin­da­na at­tı­ran, 2002’de te­rö­rü sı­fır­la­yan kah­ra­man ko­mu­tan­la­rı (te­rö­rist giz­li ta­nık­lık­la­rıy­la) pran­ga­lat­tı­ran, sa­nal, seh­ven ka­set­ler­le or­du­nun ko­lu­nu ka­na­dı­nı kır­dı­ran­lar baş­ka ge­ze­gen­den mi gel­miş­ler­di­” di­yen de ol­mu­yor.
Vak­tiy­le İra­n’­da oy­na­nan oyun şim­di Tür­ki­ye­’de sah­ne­le­ni­yor
Fi­kir ba­zın­da kal­mış, ey­le­me geç­me­miş bir dü­şün­ce suç ol­maz. Si­liv­ri hu­ku­kun­da dü­şün­ce ger­çek­leş­miş gi­bi ce­za gö­rü­yor. Tüm hu­kuk oto­ri­te­le­ri, bil­gin­le­ri, Si­liv­ri­’de­ki ya­sa dı­şı uy­gu­la­ma­lar­la ada­let ve hu­ku­kun kat­le­dil­di­ği­ni be­yan edi­yor. Türk düş­man­la­rı­nın ek­me­ği­ne yağ sü­rer­ce­si­ne or­du­nun bu den­li çö­ker­til­me­si­nin “ni­çin, ne­yin uğ­ru­na han­gi amaç­la ya­pıl­dı­ğı­nı­” ulus­ça sor­gu­la­yıp, bun­la­rın mas­ke­le­ri in­di­ri­le­mi­yor. Tüm bun­la­ra kar­şın “A­na­ya­sal Baş­ko­mu­tan Çan­ka­ya Sır­ça Köş­k’­te­”, “fi­ili Baş­ko­mu­tan da ka­rar­ga­hın­da­” dut ye­miş bül­bül ke­si­li­yor. “So­ğan­cı Öz­kök Pa­şa­’nın fet­va­la­rıy­la­” as­ker­le­ri­ni kur­da ku­şa yem edi­yor­lar. Baş­ba­ka­n’­ın sü­rek­li bir­bi­ri­ni nak­şe­den söy­lem­le­ri, dev­let dü­ze­ni­ni ala­bo­ra edi­yor. Ön­ce­le­ri yük­sek yar­gı­ya yap­ma­dı­ğı ha­ka­ret kal­mı­yor. Şim­di yar­gı uy­du “ka­dı­lı­k” ha­li­ne ge­ti­ri­lin­ce “yar­gı ka­rar­la­rı kut­sal­dır, say­gı duy­mak ge­re­ki­r” di­yor. Tür­ki­ye bu den­li sa­hip­siz, ba­şı­boş bir du­rum­da ka­lın­ca vak­tiy­le İra­n’­da oy­na­nan oyun şim­di Tür­ki­ye­’de sah­ne­ye ko­nu­yor. O dö­nem­de Hu­mey­ni Fran­sa­’ya ka­çıp ora­dan dev­rim mu­ha­fız­la­rı, mi­lis­ler­le hal­kı ör­güt­le­yip “is­te­me­zü­k” halk dar­be­siy­le din dev­le­ti kur­du­ru­yor. Şim­di­de bir ho­ca efen­di “ok­ya­nus öte­sin­de­n” ce­ma­ati­ni ör­güt­lü­yor. As­ke­ri­ye­yi, ad­li­ye­yi ve mül­ki­ye­yi (dev­le­ti) ele ge­çi­rin ta­li­ma­tıy­la ay­nı şe­yi ya­pı­yor.
Ye­ni CHP’­li­ler
Ül­ke, so­nu meç­hul bir ba­di­re­ye sü­rük­le­ni­yor. CHP bun­la­rı re­zi­li-rüs­va ede­cek bir var­lık gös­te­re­mi­yor.
Ata­tür­k’­ün par­ti­si ye­ni CHP adı al­tın­da sü­rek­li Ata­türk um­de­le­rin­den uzak­laş­ma gaf­le­ti gös­te­ri­yor. Din­ci­ler­den oy kay­bı kay­gı­sıy­la la­ik­li­ği ağız­la­rı­na al­mı­yor­lar.
Ye­ni doğ­muş la­ik Cum­hu­ri­ye­ti boğ­ma­yı amaç­la­yan Kürt Der­sim is­ya­nı­nın bas­tı­rıl­ma­sı­nı eleş­ti­ri­yor. Baş­ta 6 okun dev­let­çi­lik ve mil­li­yet­çi­lik, (ulu­sal­cı­lık) il­ke­le­ri­ne kar­şı çı­kı­yor­lar.
Bi­re­yin yap­ma­dı­ğı ya da ya­pa­ma­dı­ğı iş­le­ri ka­mu ya­ra­rı ge­re­ği dev­le­tin yap­ma­sı olan Ata­tür­k’­ün özel sek­tör ağır­lık­lı (kar­ma eko­no­mi) dev­let­çi­li­ği;
Yi­ne Ata­tür­k’­ün din, dil, ırk renk far­kı gö­zet­mek­si­zin mil­le­ti­ni yü­celt­mek ve ya­şat­mak ül­kü­sü olan Ata­türk mil­li­yet­çi­li­ği­ni an­la­ma­ya­cak ka­dar eb­leh­lik gös­te­ri­yor­lar.
Ata­türk anıt­la­rı­nın önü­ne çe­lenk koy­mak ya­sak­la­nı­yor. Ata­türk il­ke ve in­kı­lap­la­rı okul ki­tap­la­rın­dan çı­kar­tı­lı­yor.
30 Ağus­tos Za­fer Bay­ram­la­rı, 29 Ekim re­sep­si­yon­la­rı ip­tal edi­li­yor.
Ye­ni CHP’­li­ler 81 il­de bu re­za­let­le­ri te­l’­in mi­ting­le­riy­le ulu­su şah­lan­dı­rıp gök kub­be­yi bun­la­rın baş­la­rı­na in­di­re­mi­yor.
Ye­ni CHP, Os­lo pa­zar­lı­ğı­na kar­şı çık­mı­yor. Cid­di ve güç­lü bir dev­let te­rö­rist­ler­le gö­rüş­mez. “İm­ra­lı ile gö­rüş­mek te­rö­re bo­yun eğ­mek ül­ke­yi PKK’­ya peş­keş çek­mek, şe­hit­le­ri­mi­zin ru­hu­nu sız­lat­mak­tı­r” di­ye­mi­yor.
CHP bu ül­ke­nin tek umu­du­dur. Tür­ki­ye ve CHP an­cak Ata­türk fel­se­fe­si ve il­ke­le­riy­le ıs­lah ve ha­ya­ti­yet bu­la­bi­lir. Ye­ni CHP’­li­ler bu bi­linç­ten yok­sun bu­lu­nu­yor.
Tek ça­re De­niz Bay­ka­l’­ın en­gin de­ne­yi­mi, kül­tü­rü, be­la­ga­tiy­le Kı­lıç­da­roğ­lu­’nun ener­ji­si ve iyi ni­ye­ti­ni sen­tez­le­yip bir “Eş Baş­kan­lı­k” sis­te­miy­le kad­ro­la­rı bü­tün­leş­tir­mek güç bir­li­ği yap­mak­tır. Ar­tık sen-ben da­va­sı­nın za­ma­nı de­ğil­dir.

http://sozcu.com.tr/turkiye-ataturku-allaha-borclusun-geri-kalan-her-seyi-de-ataturke.html