İçlerinde en az Tayyip Erdoğan kadar yargıya kızanlar vardı, lakin hiçbiri bu üslubu kullanmadı...
* * *
Düşünün bir Başbakan kendisinin görevlendirdiği bürokratı sorguya çekmek isteyene “Onu bırakın, beni alın” demiş midir?
Sayın Başbakan kusura bakmasın ama, benzer mahallerde de işittik, bu lafın sonu “sıkıysa” diye biter.
“Sıkıysa, onu bırakıp beni alın!”
Ve arkasından öyle bir tespit ki!
“Devlet içi devlet olmaya kalkıştılar!”
Kim bunlar?
Yargıçlar, savcılar!
* * *
Ve yandaşların kulaklara fısıldadıkları:
“Bir vesayetten, bir vesayete mi?”
Birinci vesayet, topunu, tüfeğini bırakıp “vasilik”ten vazgeçti “vesayet” kalktı.
Şimdi de yargının vesayeti mi?
* * *
Adamı Başbakan görevlendirmiş, “git bakalım öğren İmralı’daki ne diyor?” Oslo’da, görüşmeler başlamış, güya gizli, ne gizlisi internette dolaşıyor. Yargı da bu görüşmeleri yapanların ifadesini almaya niyetlenmiş, çağırmış.
“Çağırmış” diye nokta koyamazsınız, çağırdıktan sonra ne olacağı belli mi?
Genelkurmay Başkanı’nın “terörden suçlandığı” bir memlekette neler olmaz.
* * *
Çok kullanılan yeni bir deyim var:
“Kırılma noktası” diyorlar.
İşte bu olayın da kırılma noktası budur, Başbakan da bunu bildiği için alelacele iki maddelik bir kanunu çıkarttı, kırılma noktasını yapıştırdı.
* * *
Başbakan ile CHP Genel Başkanı’nın “terör konulu” görüşmesinden hemen sonra “mecburen mutluyuz” demiştik.
Haksız değiliz galiba!
O görüşmeden sonraki “üsluba” baksanıza.
İskenderiye limanında, un çuvalları boşaltan bir teknenin hamalbaşı, un çuvalıyla gelen hamala “siyaseten, siyaseten” diye bağırmış...
Hani, un çuvalını yumuşak indir, etrafı toza una bulama, demekmiş...
Bizim siyasetçilere de yıllarca, un çuvalını nasıl indireceklerini anlatamadık gitti.
Siyaseten, siyaseten, siyaseten!
* * *
DÜZELTME: Vedat Dalokay’ın Pakistan’da yaptığı cami Karaçi’de değil, İslamabad’dadır. Düzeltiriz.
Yorum Gönder