Komutandan, devre arkadaşlarına

“Bal­yo­z” ola­rak bi­li­nen da­va­da, kı­sıt­la­ma­la­ra, ge­ti­ri­len ya­sak­la­ra rağ­men her­kes dev­re ar­ka­daş­la­rı­nı, ko­mu­tan­la­rı­nı yal­nız bı­rak­ma­ma­ya ça­lış­tı. Şim­di, ce­za­evin­den on­la­ra te­şek­kür mek­tup­la­rı gön­de­ri­li­yor.
Ha­va Kuv­vet­le­ri Ko­mu­tan­lı­ğı De­ğer­len­dir­me De­net­le­me Baş­ka­nı Kor­ge­ne­ral Tur­gut At­man da, “Bal­yoz Da­va­sı­”n­da 18 yıl ha­pis ce­za­sı­na çarp­tı­rıl­dı ve ha­len Ha­dım­köy As­ke­ri Ce­za­evi­’n­de “hü­küm özet­li sa­nı­k” ola­rak tu­tu­lu­yor. Dev­re ar­ka­daş­la­rı­na bir mek­tup yaz­dı. Yal­nız onun de­ğil, az son­ra oku­ya­ca­ğı­nız ast­su­bay­la­rın mek­tu­bu da yü­rek ya­ra­lı­yor:
“Tek so­ru so­rul­ma­dan 18 yıl”
“Sev­gi­li dost­la­rım, ar­ka­daş­la­rım; bi­li­yor­su­nuz ar­tık 18 yıl ile ce­za­lan­dı­rıl­mış (ve ne ya­zık ki ha­len kor­ge­ne­ral rüt­be­si ta­şı­yan) bir su­ba­yım. 16 ay­dır sü­ren ka­bus­ta eğil­me­den, bü­kül­me­den mü­ca­de­le et­tik, bel­ki de on­la­rı en faz­la kız­dı­ran da bu ol­du ve bek­le­nen ce­za ke­sil­di.
Söz­de; 2003 yı­lın­da 1’in­ci Or­du Böl­ge­si­’n­de­ki il­le­gal bir fa­ali­ye­te, üs­te­lik de Irak Sa­va­şı­’nın or­ta­sın­da amir­le­rim­den ha­ber­siz, giz­li, sak­lı ka­tıl­mış ol­ma suç­la­ma­sıy­la Di­yar­ba­kı­r’­dan se­çi­le­rek tu­tuk­la­nan tek ge­ne­ral, hat­ta tek mu­ha­rip su­ba­yım. Ben­den baş­ka ne ka­ra, ne jan­dar­ma ne de baş­ka ha­va kuv­vet­le­ri per­so­ne­li (Bir ha­kim ha­va­cı al­bay dı­şın­da) yok Di­yar­ba­kı­r’­dan. Gö­rü­yor mu­su­nuz ben­de­ki gü­cü!..
Al­tın­da im­za­mın, pa­ra­fe­min ol­ma­dı­ğı, çık­tı­sı da­hi alın­ma­mış (yaz­dı­rıl­ma­mış), ki­min bil­gi­sa­ya­rın­da ya­zıl­dı­ğı be­lir­siz ve be­nim evim­de, ofi­sim­de, kı­sa­ca ege­men­lik ala­nım­da­ki bir yer­de ele ge­çi­ril­me­miş iki sa­tır­lık bir ya­zı­yı yaz­mak­la suç­lan­dım. ‘Sı­kı­yö­ne­tim lis­te­le­rin­de adın va­r’ de­di­ler, gül­dü ba­dem­ler, biz ‘dev­let var, hu­kuk var, ada­let va­r’ sa­na­rak ifa­de ve­rir­ken… Mah­ke­me­de tek bir so­ru da­hi so­rul­ma­dan, dü­şü­ne­bi­li­yor mu­su­nuz 18 yıl ce­za kes­ti­ler…
Mus­ta­fa Ke­ma­l’­in as­ke­ri
Ka­mu­oyu ade­ta hip­no­ti­ze edil­di ve bu­gün­le­re ge­lin­di. Tek­rar edi­yo­rum, eğil­me­dik, bü­kül­me­dik dim­dik du­ru­yo­ruz kar­şı­la­rın­da. Rüt­be­miz sö­kül­müş, er ol­mu­şuz, hak­la­rı­mız alın­mış, zor­day­mı­şız gi­bi söz­ler ise ne­re­de dur­du­ğu­nu­za ve ba­kı­şı­nı­za gö­re de­ği­şir. Her za­man Mus­ta­fa Ke­ma­l’­in eri, as­ke­ri ol­ma­yı ter­cih et­tim, on­la­rın is­te­di­ği dü­ze­nin ge­ne­ra­li ol­mak­tan­sa ter­ci­him yi­ne ay­nı­dır.
Ba­kın; biz (At­man, Ka­ra­taş) tu­tuk­lan­dık­tan son­ra ya­nı­mız­da ola­bi­len dev­re ar­ka­daş­la­rı­mız ve sev­gi­li eş­le­ri ne ce­za­evin­de, ne de mah­ke­me sa­lo­nun­da bi­zi hiç yal­nız bı­rak­ma­dı­lar. Bel­ki biz sı­kıl­dık Si­liv­ri­’den ama on­lar hiç sı­kıl­ma­dı­lar, her za­man ya­nı­mız­da ol­du­lar.
Bi­li­yor mu­su­nuz, tüm ha­va­cı sa­nık­lar ‘76 dev­re­si bir ta­ne­dir, ör­nek­ti­r’ di­ye­rek bir kez da­ha onur­lan­dır­dı­lar bi­zi sa­ye­niz­de. Da­ya­nış­ma­dan ka­ra­cı­sı, de­niz­ci­si bi­le kı­vanç duy­du. Siz­ler; ter­tip­ler, ar­ka­daş­lar, dost­lar ve yü­rek­ten bağ­lı olan­lar bi­zi çok mut­lu et­ti­niz ve ile­ri­de çok tar­tı­şı­la­cak olan yal­nız­lı­ğı­mı­zı pay­laş­tı­nız biz­ler­le. Ve en bü­yük te­şek­kür ka­dın­la­rı­mı­za… Siz­ler ol­ma­sa­nız bi­le on­lar her za­man bi­zim­ley­di… 76 dev­re­si­nin sa­de, sı­cak, ter­te­miz ve kor­ku­suz yü­re­ği­ni gör­düm Si­liv­ri­’de. Her şey için te­şek­kür edi­yo­rum.”
He­di­ye lis­te­si­ni ha­zır­lar­ken
“Bal­yoz Da­va­sı­”n­dan ha­pis ce­za­sı­na çarp­tı­rı­lan ve ha­len Mal­te­pe As­ke­ri Ce­za­evi­’n­de bu­lu­nan de­niz ast­su­bay­lar Ca­fer Uyar, Adem Cey­lan, Ke­nan Yü­ce, Mu­rat Dü­lek, Ca­na­tan Tur­gut da gön­der­dik­le­ri mek­tup­ta, “Na­sıl bu da­vay­la iliş­ki­len­di­ril­di­ği­mi­zi ger­çek­ten an­la­ya­ma­dı­ğı­mız bir kâ­bu­sun içe­ri­sin­de­yiz. İna­nır mı­sı­nız, ge­ce­le­ri uyu­ya­bil­di­ği­miz­de ba­zen gör­dü­ğü­müz rü­ya­lar, bu­ra­da­ki en gü­zel an­la­rı­mı­z” di­yor­lar.
Gö­zal­tı­na alı­nan, tu­tuk­la­nan her as­ker için ev­ler­de bü­yük üzün­tü­ler ya­şan­dı. Ço­cuk­la­rın, yaş­lı an­ne-ba­ba­la­rın üzül­me­me­si için ya­lan­lar da söy­len­di. Ast­su­bay­lar, mek­tu­bun­da ev­den ay­rı­lış öy­kü­le­ri­ni an­la­tı­yor­lar. İş­te on­lar­dan bi­ri­si:
“Ne de­sek bi­le­mi­yo­ruz. Ev­le­ri­miz­den bir ay­rı­lı­şı­mız var! ço­ğu­muz ço­cuk­la­rı­mı­za ba­şı­mı­za ge­len­le­ri an­la­ta­ma­dık, na­sıl an­la­ta­lım da­ha biz ne ol­du­ğu­nu an­la­ya­ma­dık. Kız­la­rı­ma ‘kız­lar, yav­ru­la­rım 5-6 ay­lı­ğı­na ge­miy­le sey­re çı­ka­ca­ğım. Yurt dı­şın­da li­man ya­pa­ca­ğı­z’ de­dim. Ba­ba­la­rı­nı gö­re­me­ye­cek­le­ri için ön­ce üzül­dü­ler. On­la­ra ‘söy­le­yin ba­ka­lım ne is­ti­yor­su­nuz, han­gi oyun­cak­la­rı ala­yı­m’ de­dim. Kız­la­rın üzün­tü­sü son­ra se­vin­ce dö­nüş­tü. Bü­yük kı­zım, kar­de­şi­ni de ala­rak he­di­ye lis­te­si ha­zır­la­mak için oda­la­rı­na git­ti­ğin­de eşi­me sa­rı­lıp hıç­kı­ra hıç­kı­ra ağ­la­dım.”

Tu­tuk­lu ba­ba­nın en zor gö­re­vi
Ma­lat­ya İnö­nü Üni­ver­si­te­si es­ki Rek­tö­rü Prof. Dr. Fa­tih Hil­mi­oğ­lu, ha­len “Er­ge­ne­ko­n” ola­rak bi­li­nen da­va­nın tu­tuk­lu sa­nık­la­rın­dan. Ce­za­evin­de cid­di sağ­lık so­run­la­rıy­la uğ­ra­şır­ken, en acı ha­be­ri al­dı. Hu­kuk Fa­kül­te­si öğ­ren­ci­si olan oğ­lu Emir, tra­fik ka­za­sın­da ha­ya­tı­nı kay­bet­ti.
Mah­ke­me­den izin alın­dı ve Prof. Dr. Fa­tih Hil­mi­oğ­lu, oğ­lu­nu top­ra­ğa ver­mek üze­re An­ka­ra­’ya gel­di. Bu­gün An­ka­ra Ko­ca­te­pe Ca­mi­i’n­de, kı­lı­na­cak öğ­le na­ma­zı­nın ar­dın­dan, ba­ba en zor gö­re­vi ye­ri­ne ge­ti­re­cek… Prof. Dr. Hil­moğ­lu­’na sa­bır­lar di­li­yo­rum.

http://sozcu.com.tr/komutandan-devre-arkadaslarina.html