Bizde maalesef öyle bir anlayış var.
Suriye’den Akçakale’ye düşen bombanın beş vatandaşımızı öldürmesi acı ve nefret yaratan bir olaydı.
Karşımızda yatacak yeri olmayan bir despot var.
Otuz bin vatandaşının kanı ellerinde evini ve yurdunu bırakıp komşu ülkelere sığınmış 400 bine yakın masumun ahı üstünde; melânetine azgın bir kurt gibi devam ediyor.
Olay için trajik deyimini kullanarak sözde üzüntü beyan ediyor; kim inanır?
Türkiye’nin topçu ateşi ile hemen karşılık vermesi doğru bir seçim olmuştur.
Kuralları içinde kalan misilleme savaş tahriki değildir. Tersine savaşa sebep olacak eylemlerden düşmanı caydıracak kararlılığın gösterilmesidir.
Eğer Suriye mermisini Akçakale’ye düşüren sebep kasıtsa bu kasta savaş uçağımızın vurulması karşısındaki pasifliğimizin katkıda bulunduğunu söylemek hiç yanlış olmaz.
Hükümete yabancı ülkelere asker gönderme yetkisi tanıyan tezkereyi geçirmesek “şamar oğlanı” konumuna girerdik ki böyle bir durum barışı güvence altına almaz, şımaran bir despotun aşırılıklarını davet ederdi.
Suriye’nin yarattığı savaş riski gerçekten de büyük bir kıyameti ihbar ediyor.
Suriye bağlamında Rusya, İran ve Çin’i niçin karşımıza alacağız?
Dayanacağımız müttefiklere büyük bir kavgada güvenebilir miyiz?. Hele terörle mücadelemizde yaşadığımız bunca kötü tecrübe canımızı sıkarken..
Barış isteyenlerin her an savaşa hazır olmaları gerektiğini öğreten tarih önünde acaba CHP, tezkereye ret oyu vererek doğru bir seçim mi yapmıştır?
Hayır... İktidar oyları tezkerenin geçmesine yetiyordu. Ama düşmana “kendine gel” uyarısı yapan Meclis kararının CHP ile beraber ulusal bir kapsama alanına oturması çok daha etkili olacaktı.
Ana muhalefetin dar görüşlülüğü, mesajı eksik göndermiştir!
Sormak serbest!
Başkanlık lobisi yapanlar Amerika’yı örnek gösteriyorlar.
“Başkanlık sistemine geçersek biz de onlar gibi olacağız” diyorlar.
Öyle mi acaba? Bırakın güçler ayrılığının mükemmeliyetini; idari yapının benzemezliğini de bir an için unutun...
Çünkü bunları hayata geçirecek olan reformlar bizim için neredeyse imkânsız.
Çünkü bizim zihnimiz sistematik olarak demokrasiden uzaklaştı son yıllarda.
Başbakan Erdoğan, başkanlık sistemiyle yönetilen pek çok ülkenin başkanından daha önemli yetkiler kullanıyor.
Başkan olmak istiyor. Ama bu sistemin iyi örneği olan Amerika’da başkan adaylarının seçimden önce çıktıkları dört TV tartışmasını istemiyor.
Bizde de vardı, kaldırttı.
ABD’deki birinci tartışma dün yapıldı.
Sorulacak her soruyu cesaretle karşılayan adayların tartışmasını imrenerek izledik.
Özlediğimizi fark ettik!
Yorum Gönder