Tuhaflık şu ki, söz konusu dış ilişki hem komşu hem müttefik bir ülkeyle ise, zorluk azalacağına artıyor. Yunanistan’la olduğu gibi.
Batı komşumuzla NATO içinde müttefikiz, ama en kritik sorunlarımızdan bir kısmı da onunla ilgili.
Yakın tarihin bazı sayfalarını kapatmak anlamına gelen ve genellikle Lausanne Barışı diye adlandırılan dengelendirilmiş durumlar çerçevesinde bile batı komşumuzun bize dönük kuşkusu hiç azalmışa benzemiyor. Ağır ekonomik bunalım geçiren Yunanistan’ın dıştan silah alımlarına şimdi bile ara vermediği ve eski tempoyu aynen sürdürdüğü bugünlerde Batı Avrupa medyasının haberleri arasında. Atina bir “Türk saldırısı”na karşı hazırlıklı davranmak zorunda olduğunu içte ve dışta tekrarlamaktan yorulmaz.
Bunun nedeni, çoğu zaman iddia edildiği gibi Yunan hava sahasının Türk savaş uçaklarınca sık sık ihlal edilmekte olması mıdır? O hava sahasının uluslararası hukuk kurallarına aykırı olarak karasuları çevresinde konik biçimde genişletilmiş olması bir yana, bu ihlalleri Yunanistan’a karşı ciddi bir saldırı ya da düşmanlık belirtisi saymanın ve buna karşı aşırı silahlanışın saçmalığını ayrıca vurgulamaya gerek var mı? Türkiye’nin durup dururken böyle bir çatışma çıkaracağını düşünmek, kronik paranoya değildir de nedir?
Yoksa, asıl neden şu olasılıkta mı saklı acaba: Belki Ege’de Kardak işgaline benzer bir densizlik hevesi ve Batı Trakya yahut Kıbrıs’la ilgili bir Yunan oldubittisi planlanmaktadır da, Türkiye’nin buna silahla karşı çıkması öngörülerek mi yeni silahlar alınmaktadır?
Böyle bir kuşku atmosferinin, bırakın Lozan dengesini, hele NATO gibi bir kuruluş içindeki müttefikliğe hiç mi hiç yakışmadığı açık. Kaldı ki, Makedonya ve Kosova cumhuriyetleri gibi Balkan barışı açısından çıbanbaşı olabilecek sorunların çözümü için de Ankara’yla Atina’nın uzlaştırıcı birliğine gereksinim duyulacak.
Bu durumlar ortadayken Yunan hükümetlerinin değerli Avrupa parasını “Türk saldırısı”na karşı silahlara akıtması akıl kârı mıdır?
Mümtaz Soysal/Cumhuriyet
Yorum Gönder