Bağımsızlık!...
Emek!..dediler!..
İnsanca bir yaşam istediler!..
“Yok olsun insanın insana kulluğu” dediler;
Bilerek, isteyerek; Don Kişot misali,
İnançla savaşa girdiler
Bu uğurda, halk için göz kırpmadan öldüler.
Halkın yüreğini cennet bildiler
Yüreklere yan yana gömüldüler.
Gençtiler!…
Kahrolsun Faşizm,
Kahrolsun emperyalizm
Cehalet, esaret, sömürü bitsin;
"Yok edin insanın insana kulluğunu" d e d i l e r;
"Ve bir ağaç gibi tek ve hür"
"Ve bir orman gibi kardeşçesine" yaşamak i s t e d i l e r;
Sıkılmış bir yumruk gibi öfkeliydiler;
Kovanda arı, yuvada karınca misali
Ü r e t k e n d i l e r.
Birlikteydiler!…
Faşizme karşı durup,
Genç ölmeyi görev bildiler…
Forumlar kuruldu,
Davullar vuruldu;
Marşlar söylendi:
"Gün doğdu hep uyandık;
Siperlere dayandık.
Bağımsızlık uğruna;
Al kanlara boyandık"
İnanmıştılar!…
Gün gelip ulaşınca bir seher vakti,
Mutluluktan uçacaktılar.
Faşizmin balyozu apansız inince, bir gece vakti,
zamansız açan çiğdem misali,
İnançlarıyla, erken, ama çok erken uçtular.
Düşerken toprağa her biri;
Binlerce tohum bıraktılar.
Doğacaktır elbet bu tohumdan
Bin Deniz, bin Mahir; binlerce sinan,
Vaktolup ulaşınca zaman.
Sıkılacak yine yumruk; O za m a n
Vız gelir zindan!…
Ben inandım bu sevdaya… Sen de inan!
Mehmet Halil ARIK
Emekli eğitimci - DENİZLİ
mehmethalilarik@gmail.com
Yorum Gönder