PKK'nın doğuş sürecini ve eylemlerinin gelişimini gözleyen ve bu konuda araştırma da yapan birisi olarak; ben de 1995'ten beri düşüncelerimi dile getiriyorum.
Geldiğimiz nokta artık PKK'yı ve terörü lanetlemek noktasını aşmıştır. Bugün, bu sorunu; hükümeti eleştirerek de halledemeyeceğimizi görmek gerekiyor.
Dert, sadece iktidarın değil, muhalefetin de yani hepimizin derdidir. Bu yüzden herkes ne yapılmalıdır diye düşünmek zorundadır.
SİLAH ÇÖZÜM DEĞİL AMMA...
Yaşadığımız terör dalgasını görüp iktidarı eleştirenlere verilen cevap genellikle, 'Öldürmekle sorun çözülmüyor' oluyor.
Çok doğru da, bu durum; teröre karşı etkin güvenlik önlemi alınmaması anlamına gelmemelidir. Çünkü; terör silaha dayanır; gücünü halka yönelik propaganda, dezefenformasyon ve silahlı mücadeleden alır. Bu yüzden ilk tedbirlerden birisi; halkı terör saflarına itmeyecek biçimde güvenlik önlemi almaktan geçer.
ABD'nin terörle mücadele planında da güvenlik hep önde tutulmaktadır.
Bugün terörün 2003 yılına göre oldukça azgınlaşmış olmasının nedeni; işte bu ilk ve acil önlemin; güvenliğin ihmal edilmesindan kaynaklanıyor.
Terör odakları ile yürütülen siyasi görüşmelerin etkili sonuçlar verebilmesi için de güvenliğin sıkı tutulması şart idi. Böylece, örgütün devlet karşısında psikolojik üstünlük kazanarak bölge halkının bir kısmını milisleştirmesi önlenmeli idi. Ne yazık ki bu yön ihmal edildi.
Öyleyse; ilk tedbir olarak; güvenliğin yeniden düzenlenmesi ve örgüt üzerinde güçlü bir baskı kurulması gerekiyor.
KİMSE HEMEN ÇÖZEMEZ
PKK, 1978'de Kürt ırkçılığı temelinde amma sosyalist görüntülü bir örgüt olarak doğdu. Hedef Kürdistan'ı kurmak idi. Öcalan ve arkadaşları, temel düşman olarak Türkiye Cumhuriyeti'ni gören bir ideoloji geliştirmişlerdi. Bu yüzden PKK'yı Stalinist bir örgüt; taşeron örgüt gören yaklaşımlar köksüzdür; duygusaldır.
Kökü ta Kürdistan Teali Cemiyeti'ne (1919) kadar uzanan PKK'yı herhangi bir sihirli formülle üç beş ayda veya bir-iki yılda bitirmek de mümkün değildir.
O zaman, bize göre 10 yıllık bir hedef koyarak yeni bir mücadele dönemi açmak gerekmektedir.
DEVLET SEKTÖRÜ ORAYA
Bizim 15 yıl önce de yazdığımız üzere; Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nin ekonomik yapısını değiştirmeden buraları normalleştirmek mümkün değildir.
Bunun orta vadeli yolu da devlet sektörü ile bölgeye yeni istihdam alanları yaratmaktır. Açılacak fabrikaların zarar etmesi göze alınarak genç nüfusa, özendiren iş imkanları yaratılmalıdır.
Diğer bir açmaz da bölgedeki toprak düzenidir. Toprak; ağa-şeyh takımının elindedir. Halkı da bunlar kontrol etmektedirler. Oy kaygısıyla, siyasetçilerimiz bu geri yapıyla işbirliğine gidiyor. Bölgedeki feodal düzen; halkın çift katlı sömürülmesine yol açıyor. Çift katlı yoksulluk da PKK gibi örgütlerin işine yarıyor.
Terörle uzun vadeli mücadele açısından; bölgedeki feodal toprak düzenini kırmak gerekiyor.
Unutulmasın ki Norşin şeyhlerini ihya ederek PKK'yı geriletmek mümkün değildir.
POZİTİF AYRIMCILIK
Güneydoğu'da oluşan sermaye; kısa sürede Batı bölgelerine kaçıyor. Orada palazlanan iş adamlarının büyük yatırımları Batı'ya yapması; bölgenin başka bir kara talihi olarak işliyor. Devlet; yapacağı düzenlemelerle Doğu'da oluşan sermayenin yatırıma dönüştürülerek orada kalmasını sağlamalıdır. Bunun için vergi indirimi veya yatırıma teşvik işi yeniden ve ciddi biçimde devreye sokulmalıdır.
GAP, gerekirse Çin'den bile ortak bulunarak hemen tamamlanmalı; eskimiş sistemleri yenilenmelidir. Bölgenin organik tarımın merkezi haline getirilerek ciddi bir gelire kavuşturulması zor olmasa gerektir.
Yani; devlet Güneydoğu'ya bedava para vermek yerine oralarda iş alanları açarak verme modelini devreye sokmalı; böylece insanların gündelik hayatlarını değiştirmelidir.
Yarın: PKK'ya karşı okul.
Rıza Zelyut/GÜNEŞ
28 Eylül 2011
Yorum Gönder