Vatan, insanın doğup büyüdüğü…
Anne kucağının sıcaklığını yaşadığı…
Anne, baba, kardeş, eş, çocuk, torun sevgisini ve bunların oluşturduğu güveni duyumsadığı…
Dilini tarihini öğrendiği…
Kişiliğini oluşturduğu…
Anılarını üreten, sevgilerini, aşklarını, kırgınlıklarını, düş kırıklıklarını, kızgınlıklarını, tüm deneyimlerini belleğine kazıyan…
Sözün kısası, insan varlığının ayrılmaz bir parçası olan doğal ve toplumsal bir olgudur.
İnsan, ormanda yürümeyi, yeşili özümlemeyi, denizi seyretmeyi, mavide yüzmeyi, dağlara tırmanmayı, ovalarda, vadilerde, yaylalarda yürümeyi, ufka bakmayı, gökyüzüyle bütünleşmeyi, temiz havayı ciğerlerine çekmeyi vatanında öğrenir.
Duygu ve düşünce dünyası vatanında biçimlenir.
Nostaljik anıların birikimi, doğanın güzellikleriyle birleşir, ilişkilerimiz bu ortamda duygu ve düşüncelerimizi oluşturur ve hepsi birlikte insanı insan yapar!
Vatan sevgisi, insanın kendini sevmesinin, başka insanları sevmesinin, doğayı sevmesinin, bütün insanlığı sevmesinin temelini oluşturur.
***
Türkiye bir vatan olarak insana paha biçilmez olanaklar sunan bir ülkedir.
Bir yılda dört mevsimi yaşar…
Kışları ayrı, yazları ayrı, sonbaharı ve ilkbaharı ayrı güzeldir.
Kışın dağlarında kayak yapılır, yazın altın kumlu plajlarında yüzülür, ilkbaharda yeniden doğuşun sevinci, sonbaharda romantizmin keyfi yaşanır.
Üç bir tarafı denizlerle çevrili, Asya steplerinin uzantısı bir Anadolu, “Akdeniz’e bir kısrak başı gibi uzanır”, Avrupa’yla bütünleşir.
***
Bu topraklar tarih yazan insanların topraklarıdır…
İmparatorluklar kurmuş, imparatorluklar yıkmış, dünyayı yönetmiş insanlardır bunlar!
Bu insanlar yirminci yüzyılda da eşi olmayan bir başarı göstermiş…
Yenilmiş ve işgal edilmiş bir imparatorluğun kalıntıları üzerinde “Yedi düvelle savaşarak”, bağımsızlıklarını kazanmış…
Bir din-tarım toplumundan çağdaş endüstriyel-kentli bir yapıya sıçramış…
Tek parti yönetiminden, tek bir adamın mutlak iktidarından, çok partili demokrasiye geçmiş…
Ve sonuç olarak dünyadaki tek ve biricik “Laik ve demokratik devlete sahip bir İslam toplumu” modeli oluşturmuştur!
***
Bu vatan hepimizindir:
Irk, milliyet, din, mezhep, dil, diyalekt farkı olmaksızın, Türkiye Cumhuriyeti’ne vatandaşlık bağı ile bağlı olan herkesindir:
Kadınıyla erkeğiyle, cinsel tercihleri farklı olanlarıyla, çocuğuyla yaşlısıyla, Türk’üyle, Kürt’üyle, Ermenisiyle, Rumuyla, Yahudisiyle, Süryanisiyle, Nasturisiyle, Levanteniyle, Romanıyla, Şiisiyle, Sünnisiyle, Alevisiyle, Ortodoksuyla, Katoliğiyle, Musevisiyle, Ateistiyle…
İktidarıyla, muhalefetiyle, Meclis’te temsil edilen ve edilemeyen tüm partileriyle…
Herkesin!
***
Hepimizin içinde hiç kuşkusuz az ya da çok bir vatan sevgisi vardır…
Çünkü bu sevgi, benliğimizi oluşturan, onu var eden bir duygudur.
Vatan sevgimizi, kimliği, siyasal görüşleri, düşünceleri bizden farklı olanları dışlayan…
Tekelci bir anlayışla…
Kin ve nefret içinde…
İntikamcı duygularla değil…
Herkesin, bizim sevdiğimiz vatanı aynı ölçüde sevme hakkı olduğunu kabul ederek…
Ve bu sevgiyi paylaşarak göstermeliyiz.
Bilmem anlatabiliyor muyum!
Emre Kongar/Cumhuriyet
Yorum Gönder