Yap-işlet sinekleri ve rant böcekleri yeniden seferber durumdalar.
Oysa, çok daha akılcı bir başka düşünce var: Ambarlı ile karşı iskeleler arasına işlek Ro-Ro seferleri koyup her iki yakadaki ağır taşımacılığı rahatlatarak yakıt ve zaman tasarrufu sağlamak.
Ro-Ro, eski İstanbul’daki “araba vapuru” sisteminin büyütülüp geliştirilmişidir. “Ro”nun birincisi vapura giriş, ikincisi de çıkış için. Ağır taşıtları gemilere alırken, sürücülerini de rahat kamaralarda yatırarak dinlendirip uzak yerlere taşıyorsunuz. Tek koşul, giriş çıkışı kolaylaştırıcı liman ve iskele altyapısını iyi kurmaktır.
Türkiye, bir ara, “kapıdan kapıya”lığı da sağlayan bu seçenekte uzak seferler açısından hayli yol almıştı; ama başta Karadeniz iskeleleri olmak üzere kendi içinde işlek bir taşıma sistemi kuramadı.
Temel kusurumuz olan eşgüdümsüzlük bunda da yaşandı.
Enerjicilerle çevreciler arasında da aynı kusur sırıtmıyor mu?
Gün geçmiyor ki, hidroelektrik barajcılar ile coşkulu doğacılar birbirine girmiş olmasın. Hepsini aynı masa çevresinde buluşturarak doğru çözüme yönlendirecek olanlar nerede? Devletin böyle bir işlevi yok mudur? İki kampın da bakanlıkları var yönetimde.
Enerji açığı gibi kritik bir sorunumuz olduğu asla yadsınamaz.
Üzerine titrenmesi gereken doğa güzelliklerimizin varlığı da.
Halk yardakçılığı ve müteahhit yandaşlığı yapmadan akılcı bir tartışma ve bilimsel planlamayla çözülmeyecek bir sorun mudur bu?
Sözünü etmek bile dilimize ters gelen “koordinasyon” yerine Türkçe “eşgüdüm” sözcüğünün yardımına başvurmak gerekli galiba. Burada güdüm, kaz ya da koyun güdümü değil, iyi niyetli ve akıllı insanların hep birlikte ortak bir hedefe yönlendirilmesidir. Sonuç, iyi bir orkestranın kulak tırmalamayan ortak sesi gibi, ülke ekonomisinin gereklerine ve doğanın yapısına uygun düşürülmeli.
Devleti yönetenler bu besteyi sağlayıp doğru icra ettirmek için değil de başka ne için vardırlar? Birbirini yiyişi seyretmek için mi?
Mümtaz Soysal/Cumhuriyet
Yorum Gönder