Askerler var, general, albay, kimi hâlâ görevde, kimi de emekli. Bilim adamları var, gazeteciler, yazarlar var. Öğrenciler var, öğretmenler, Prof’lar var...
Örneğin Balbay kaç yıldır hücresinde, tıpkı Özkan gibi. Daha niceleri gibi...
Bu böyle sürüp gitmez! Mantığa da, insan gerçeğine de aykırıdır, mahkûm bile olmayan bir insanın iki üç yıl “içerde” yaşaması...
Gün gelecek hepsi yazılacak! Bir bakacağız karşımızda yüzlerce anılar, romanlaşmış! Hepsi gerçek, hepsi yaşanmış... Gelecek kuşakları bol bol hapishane öyküleri ile aydınlatmak gerekecek. Bıktıracak kadar! Hepsinin ortak özelliği mahkemeler daha sürüp giderken, bir tek mahkûmiyet kararı alınmadan, yıllar süren hapislikler! Onların gizli açık yaşantılarını yazacak o kadar çok yazar olacak ki!..
Belki şimdiden yazmışlardır, başlarına gelen acı olayları? Bugün değilse yarınlarda sayısız Ergenekon, Balyoz gibi adlarla realist mi realist, kimi de sürrealist öyküler, romanlar...
Ben bile Evren Paşa’nın günlerinde kısa bir hapis cezası çekmiştim. “Ey Gece Kapını Üstüme Kapat” adlı bir kitap bile yazdım. Balbay’ın, Özkan’ın, Perinçek’lerin, bunca generalin, albayın yazacakları ya da yazmakta oldukları yaşamöykülerinin zaman içinde çok daha değer kazanacağını şimdiden bilmeliyiz.
Mustafa Balbay’ın, Özkan’ın kitapları sergilerdeki imza günlerinde satış rekorları kırıyor. Baskı üstüne baskı, binlerce, on binlerce... Bütün yazılanlar yarınlar için eşsiz bir hazinedir. Bir iktidar döneminin insanlara nasıl acılar çektirdiğinin uzunlu kısalı öyküleri, sonsuza kadar insanlığın malı olacak.
Şöyle on, on beş yıl geçsin, ortalık hapishane anıları ve öyküleriyle dolup taşacak. Kitaplara sığmayacak kadar hapishane edebiyatı... Bu da bir kazanç mı diyorsunuz? Bunca acıları karşılar mı kitaplar? Bir avuntu, bir teselli, hepsi o kadar...
Hiç hoşlanmadığım bir yazı oldu bu! Ama yaşanmış acı gerçeklerin unutulmaması için...
Yorum Gönder