Sana-bana değil…Alıştık ona!...
Dünyaya!...
Ey Amerika!.. Ey Fransa… Almanya, Rusya!... Ey Irak… Sen Kimsin!...
Olanların telafisi ya hiç olamayacak… ya da yılları bulacak!...
Hırsızlık… Arsızlık… Bozulan ekonomi, gelir dağılımının bozukluğu, ihale yolsuzluğu, sel baskını, su taşkınından değil korkumuz… Telafisi var o yaraların!... Sararız.
Yaramız derinlerde!...
Daha da derinleşirse, hep kaybeden olacağız. Telafisi yok dememiz bundan…
İçerde hukuk bitti; dışarda dost!...
Doymak bilmez bir ihtirasın esaretinde… kirli siyasete kurbanı olmaya zorlanıyoruz.
Ne makamda, ne parada… hiçbir noktada; son bulmuyor ihtiras!...
Her istek, yenilerine yeni boyutlar kazandırıyor!...
Azıyor, azarlıyor!... Ne garip ve ne yazık ki; öfke, sorgulanmadan alkış alıyor.
Korkutuyor, sindiriyor…. Yıldırıyor!... Alkış da büyüyor.
Her hukuksuz durum, bir önceki günü unutturuyor…
Azınlığın doymazlığı, çoğunluğun aymazlığından besleniyor.
Güvensiz hukukun açtığı yara derin olur.
Dünü unutturamaz güvensiz hukuk… yarınları da kuramaz!....
Keserin ya da sapın dönmesi, adaletin telafisi değil; olsa olsa tecellisidir.
Uykuda mıyız…?... Aymaz mıyız!?... Dört maymunu oynamak mı yaşamdaki payımız?…
Görmedik, bilmiyoruz, duymadık… Aldatıldık!...
Her şey… Aleni… Açık… Meydanda… Göz önünde oysa!...
Sarı öküzün huyunu en iyi besleyeni bilir oysa!...
Apo aldatmış… Fetö aldatmış… Esed aldatmış… Balyoz aldatmış
Yalancının mumu hani yatsıya kalmaz sönerdi…? Demek ki; kahpesi içerde durumun!...
…“Allah da Millet de affetsin” talebinin karşılık bulmayacak olmasına ön tedbir mi yoksa bazen yasa, bazen KHK olarak önümüze konan dayatmalar?
Gayriyasal fiili duruma Anayasayı uydurma, gayreti yasalardan öte geçip vicdanlara iner mi sanırsınız!?...
Hangi “pardon!” Ergenekon, Balyoz zindanlarına bedel olabilir ki?
Var mıdır bir “pardon!” Ali Tatar’ı kanlı-canlı ailesine, ülkesine geri teslim edebilecek!..
Hukuk yaşamın kendisidir. Ertelemesi olmaz… Olamaz!..
Hukuk, kişilere ve makama özel işlemez!... İşlerse adı “hukuk” olmaz.
Gününde gelmeyen adalet, adalet değildir. Bu söz; yaşam-hukuk- zaman kavramlarının buluşma düzlemini anlatır.
Hiç kimse, “biz hesabı ilahi adalet huzurunda veririz” deme hakkını kendisinde bulamaz.!... İlahi adalet, hukukun yerine geçmez!... Sandıklar da mahkemelerin yerini tutmaz!...
Tek hukuklu bir hakimiyet hüküm sürdüğünce demokrasi işlevdedir.
Kurallarını işletemeyen hukuk, düzeni kuramaz, kurulu düzeni sürdüremez.
Sürdürülemeyen düzenin adı kaostur… kaosun sonu yıkım!...
Mehmet Halil Arık
Emekli eğitimci – DENİZLİ
Yorum Gönder