06 Eylül 2015 tarihinde Dağlıca ’da 16 askerimizin, 08 Eylül 2015 tarihinde Iğdır’da 13 polisimizin, PKK terör örgütü tarafından kurulan hain pusu sonucu şehit edilmesi canımızı yaktı…
Tüm ülke iki gündür bunun acısıyla sarsılmaktadır…
Hepimizin başı sağ olsun…
Terörün, ırkı, dini, dili, mezhebi yoktur. Nerede ve kimden tarafından terör eylemi gerçekleştiriliyorsa nefretle kınanmalıdır…
Bu iki olayda da yapmamız gereken budur…
Ancak sosyal medyaya baktığımda olayın bu aşamada kalmadığını, adeta bir nefret suçu oluşturarak iç savaşa davetiye çıkarıldığını görüyorum…
Ülkemizde 15-20 milyon civarında Kürt yurttaşlarımız olduğu söylenmektedir…
Gerek yetkililer gerekse, Televizyon programlarına çıkan uzman olan ve olmayan konuşmacılar, Türk ve Kürt’ün kardeş olduklarını, et ve tırnak gibi birbirlerinden ayrılma olanaklarının bulunmadığını söylemektedirler…
Gerçekte budur…
Canımızın acıdığı bu günlerde, sağduyuyu bir tarafa bırakarak, tüm Kürt yurttaşları potansiyel PKK’li göstermek, iç barışımızı bir daha düzeltilmeyecek şekilde bozmakla eş anlamlıdır…
Sağduyudan yoksun böyle bir davranış, ülkemiz üzerinde “böl, parçala hükmet” politikalar uygulamak isteyen emperyalist güçler, onların işbirlikçileri ve çıkarcı silah tüccarlarının değirmenine su taşımak demektir…
Bu nedenle, canımızı acıtan şehitlerimiz için terör örgütüne tepki göstermek, demokratik protesto hakkımız kullanmak kadar doğal bir şey olmamakla birlikte, sağduyuyu elden bırakmamak gerektiği düşüncesindeyim…
Bu çağrıyı yaptığım için sosyal medyada tepkilerine tanık olduğum bazı dostlarım bana kızabilirler…
Otuz 32 yıllık görev süremin 28 yılını hukuka hizmet etmekle geçiren biri olarak, olayları değerlendirmede, kin ve nefretin doğru sonuç vermeyeceğinin bilincinde olarak ve bir aydın sorumluluğu ile dostlarımın bu tepkilerini de göze alarak yazmak zorunluluğunu hissettim…
Maazallah sağduyuya dayanmayan bu tepkilerin sonucunun bir iç savaş olacağını düşünmek dahi istemiyorum…
Bir örnekle yazıyı bitirmek istiyorum…
Bu gün yazılı medyada okuduğum bir haberde;
"Dağlıca ‘da PKK’nın askeri konvoya saldırısının ardından önceki gün Çağlayan’da ailesi ile Kürtçe konuşan S.A., bir grubun bıçaklı saldırısı sonucunda hayatını kaybetti” deniliyordu…
Haberi okuyunca ürktüğümü, yukarıda açıkladığım kuşkuları yaşadığımı belirtmek istiyorum…
Terörü kınarken ve hayır, derken…
Türk, Kürt, Laz, Çerkez, Boşnaklar arasında ilişkilerde barış demek gerekir diyorum…
08.09.2015
Gündüz AKGÜL
Emekli Cumhuriyet Savcısı
Yorum Gönder