Haber Güncel

Aşağıda sunacağımız İran Sarayı’nda geçen öykü, günümüzden 300-350 yıl önce yazılmış bir Fransız Seyyahı olan Jaen Baptıste Tavernıer’in (1605-1696) Tavernier Seyahatnamesi adlı kitabından alınmıştır.  [1]
Tavernier, Fransa ile Hindistan arasında seyahat yapan bir tüccardır. Bizim Evliya Çelebi gibi,  ikisi de hemen hemen aynı yıllarda yaşamış,  gezip gördükleri yerlerde mal alıp mal satarken, gördüğü ilginç olayları, bizim Evliya Çelebi tadında olmasa da, dürüstçe onun gibi anlatmıştır.
Bu seyyah Tavernier gibi, tüccarlar, gezginciler uzun İran çöllerinde kervanlarla giderken, yolcuların rahat etmelerini sağlayan kervansaraylarda yaptırılan su sarnıçları sayesinde rahat ederlerdi. Bu tür konaklama yerlerinin çoğu, şahın sarayının ve hazinesinin nazırı olan, yüzyıllardır İran’da yetişmiş en namuslu insan, öykümüzün de kahramanı olan Muhammed Ali Bey’in gayretleri sonucunda kısa süre önce yapılmıştı. Muhammed Ali Bey zengin gönüllü çok dürüst biriydi ve her konuda Avrupalı yabancıları seyyahları korurdu. Bağlı olduğu İran Şah’ına çok iyi hizmet ediyor, devlet ileri gelenlerin baskılarına ve hakaretlerine karşı halkı hakseverce destekliyordu; ne var ki, kötülerin çok, iyilerin az olduğu o çağlarda  bu durum birçok insanın düşmanlığını çekmekten de geri kalmadı. Gerçi kumpaslar, şeytani tuzaklar eskiden de vardı günümüzde de vardı.
Muhammed Ali Bey, bu kini, şeytani tuzak ve kumpasları aşağıda aktaracağımız çok ilginç öyküsünden de anlaşılacağı gibi, içten ihtiyatlı davranışlarıyla baş etti, aştı.
Büyük I nci Abbas [2] adıyla bilinen şah, bir gün dağlarda avlanıyordu ve bir ara adamlarından ayrı düşmüş; bir keçi sürüsünün yanında kaval çalan küçük bir oğlan çocuğuyla karşılaşmış. Şah ona birkaç soru yöneltince, çocuk Şah Abbas ile konuştuğunu bilmeden çok yerinde yanıtlar vermiş; taşı tam gediğine koyan bu yanıtlar karşısında şaşıran Şah, çocuğun konuştuğu kişinin Şah olduğunu anlamaması için, o sırada gelmekte olan Şiraz Valisi İmam Kuli Han’a uzaktan hiçbir söylememesini işaret ederek çocuğa başka sorular yönelmeye devam etmiş; çocuk da her defasında şahı daha şaşırtacak cevaplar vermiş. Bunun üzerine Şah 1. Abbas, yanındaki Han’a, “bu çocuğun zekâsı konusunda ne düşündüğünü” sormuş. Han, “eğer okuma yazma biliyorsa, Şah hazretlerine çok büyük hizmetlerde bulunabileceğini” söylemiş. Şah hemen “eğitilmesi” buyruğuyla birlikte çocuğu İmam Kuli Han’ın ellerine teslim etmiş.
Allah vergisi olarak sağlam bir kafa yapısına, keskin bir değerlendirme yetisine ve güçlü belleğe sahip olan bu çocuk kısa sürede büyük bir gelişme göstermiş, Han’ın verdiği birçok görevi büyük bir başarıyla yerine getirmiş, Han’ın Şah Abbas’a sunduğu rapor üzerine, Şah onu önce sarayına nazır atamış ve ona Muhammed Ali Bey adını vermiş. Onun sadakatinden ve her konudaki iyi tutumundan emin olan Şah onu iki kez Moğol İmparatoruna elçi olarak göndermiş. Muhammed (Mehmet) Ali Bey) adaleti seviyormuş ve armağanlarla satın alınabilecek bir mizaçta değilmiş, çünkü-Müslümanlarda pek ender görülen bir biçimde-hiç armağan almıyormuş. Bu büyük dürüstlüğü saray ileri gelenlerinin hepsinin, özellikle de her an Şah’ın gözü kulağı olan haremağalarının ve kadınların düşmanlığını çekmiş. (Her devirde böyle değil midir, tek bir dürüst insan, çoğunluğu teşkil eden kötülerin arasında kıskanılır, itilip kakılır, iftiralara, kumpaslara uğratılır).

OSMANLI PADİŞAHININ HEDİYE KILICI NE OLDU
Ne var ki, Şah Abbas’ın sağlığında, Nazırın Mehmet’in aleyhine ağzını açma cesaretini gösterebilecek kimse çıkmamış;  Şah’a göre, Muhammed Ali Bey kötü işler yapması düşünülemeyecek kadar iyi ve adilmiş. Şah Abbas’ın yerine oğlu Şah Safi [3] geçince, yeni şah çok genç olduğu için, nazırın düşmanları güzel dolaplar çevirebileceklerini ve nazırın tavrını şaha kötü yansıtabileceklerini düşünmüşler. Hep şahın yanında olan haremağaları Mehmed aleyhine birçok şey söylemişler; ne var ki, Şah’la her konuştuklarında, o onları dinler gibi görünmemiş. Sonunda bir gün Şah değerli taşlarla bezenmiş kimi kılıçları ve hançerleri seyrederken, haremağalarından biri Osmanlı Padişahının Şah Abbas’a gönderdiği, bütünüyle elmaslar ve diğer değerli taşlarla kaplanmış kılıcı getirmesini söylemiş. Osmanlı Padişahının Şah Abbas’a değerli bir kılıç gönderdiği doğruymuş, ama Mehmed göreve gelmeden uzun bir süre önce Şah Abbas kılıcı kırmış, üstündeki taşlarla çok güzel bir mücevher yaptırmış. Dolayısıyla Mehmed’in hazinedarlığını yaptığı Hazine’de bu kılıç boşuna aranmış; yıllardır Hazine’de yer almadığı için kılıç bulunamayınca şah çok kızmış; çünkü kılıç armağanların yazıldığı defterde kayıtlıymış. O sırada Şah’ın yanında bulunan birkaç haremağası ve saray ileri geleni, nazırın yaptığı işleri kötüleme ve kötü bir adam tablosu çizme fırsatını bulmuşlar. Yaptığı bütün işleri kötülemeye çalışmışlar ve “Mehmed’in kendi adına birçok kervansaray, köprü, bent ve şaha layık görkemli bir saray yaptırdığını, bütün bu yapıtları kamu hazinesinden büyük bir eksilme yapmaksızın başaramayacağını, hesap vermesinin çok daha yerinde olacağını”  söylemişler. Bunun üzerine Mehmed geldiğinde şah onu her zamanki gibi karşılamamış ve kılıcın bulunamaması nedeniyle bazı üzücü sözler söylemiş; Hazine’de bulunan her şeyin kayıtlara uygun olarak var olup olmadığını görmek istediğini, her şeyi düzene koyması için on beş günlük süre tanıdığını belirtmiş.  Mehmed, heyecanlanmadan, eğer istiyorsa şahın ertesi gün yanıtını vermiş. Hazine’ye gelebileceği yanıtını vermiş. Dolayısıyla şah ertesi gün Hazine’ye gitmiş ve her şeyi çok düzenli bir halde bulmuş; zaten sorduğu kılıcın akıbeti konusunda da bilgi edinmiş. Hazine’den sonra Mehmed’in evine gitmişse de Mehmed Şah’a çok sıradan bir armağan vermiş: Zira Şah’ın evini ziyaret ettiği kişinin şaha armağan vermesi adettenmiş. Nazır Mehmed’in armağanının alan Şah bütün salonları ve odaları dolaşmış, buraların basit keçeler ve kaba halılarla çok kötü döşendiğini görmüş; Şah kendisine anlatılana göre nazırın evinde başka şeyler bulmayı bekliyormuş ve bu kadar büyük servet içinde yaşanan bu sadelik karşısında şaşırmış.

NAZIR MEHMED’İN ÜÇ ASMA KİLİTLİ HAZİNESİ
Bir dehlizin sonunda, üç koca asma kilit taşıyan bir kapı varmış. Şah kapının farkına varmadan önünden geçmiş; ama dönüşte, yakın adamlarından bir akağa koca kilitlerle kapatılmış kapıyı göstermiş; bunun üzerine Şah, Nazır Mehmed’e, bu kadar özenle kapatılmış bu yerde ne olduğunu merakla sormuş. “şahım” demiş Mehmed, “bu odayı kilitli tutmam gerek, çünkü bütün malım bu odanın içinde. Bu evde gördüğünüz her şey şahsımındır; ama bu odanın içindeki her şey benimdir ve şahımın bu malımı elimden asla almama lütfunu göstereceğine eminim”.
 Bu sözler şahın merakını daha da kamçılamış, odanın içinde ne olduğunu görmek istemiş, Mehmed’e kapıyı açmasını buyurmuş. İçerde, dört duvardan, Mehmed’in iki çiviye asılış çobandeğneğinden ve her biri duvardaki bir çiviye asılmış, azık heybesinden, su tulumundan, kavaldan ve çoban giysisinden başka bir şey bulunmadığını görünce çok şaşırmış. Şah’ı uzun süre şaşkınlık içinde ve oda karşısında dili tutulmuş halde bırakmak istemeyen Nazır Mehmed şöyle demiş: “Şahım, Şah Abbas beni dağda keçi sürümü otlatırken bulduğunda, bütün malım mülküm bunlardı ve hiçbirini benden almadı; siz de almayın, bırakın bunları alıp gideyim ve ilk mesleğime döneyim, Şahımdan alabileceğim en büyük ihsan budur”.
Bu büyük erdem gösterisinden etkilenen şah hemen giysilerini çıkararak nazıra vermiş: Bu davranış, İran Şahlarının bir kuluna sunabileceği en büyük onurmuş; Şah’a başka giysiler giydirmişler, onlarla sarayına dönmüş. Nazır Mehmed şanı ve şerefiyle ölünceye kadar görevine devam etmiş; düşmanları onun aleyhinde düzenledikleri haksız komplonun bu kadar başarısız olmasından ötürü utanç ve keder duymuşlar.
Tarihin her devrinde,  günümüzde bile, yaşam kavgalar, komplolar, kumpaslarla dolu. Yeter ki dürüstlük, erdem, hak, adalet ve hukuk üstün olsun, yöneticiler de bunlara sadık kalsın; erdemliliğin, mutluluğun, barışın temelinde bunlar bulunur.

Kaynak: Tavernier Seyahatnamesi. Jaen Baptıste Tavernıer’in (1605-1696) Kitap Yayınevi 2006 sf 136-137-138-139
Cevat Kulaksız ckulaksizster@gmail.com
SONNOTLAR

[1] Jean-Baptiste Tavernier (1605-1689), Parisli bir seyyah ve Hindistan-Fransa ticaretinin öncülerindendir. Babası ve amcası haritacı olan Tavernier onların etkisiyle seyahat etmeye karar verdi. 16 yaşına geldiğinde İngiltere Hollanda ve Almanya’yı gezmişti. Nuremberg’de tanıştığı Albay Hans Brenner’ın amcası Macaristan Genel Valisinin evinde geçirdiği 5 yıl ve orda kurduğu bağlantılar ona ilerleyen hayatında büyük fayda sağladı. Ayrıca bu dönemde savaşlarda yer alarak askeri tecrübe de kazandı.
“Le Six Voyages de J.B Tavernier” adlı eserinde belirttiğine göre, 1630 yılında III. Ferdinand’ın kraliyet törenine katılmak amacıyla Regensburg’a yola çıkmıştır. Ancak bu tören 1636 yılında gerçekleşmişti. Dolayısıyla bu törene ilk ve 2. Yolculukları arasında katılmış olması muhtemeldir. Kendi sözlerine göre o zamana kadar İtalya, İsviçre, Almanya, Polonya ve Macaristan, İngiltere, Hollanda ve Fransa’yı gezmişti ve bu ülkelerin ana dillerini konuşabiliyordu. Dolayısıyla bundan sonraki seyahatlerini Doğu’ya yapmaya karar vermişti. Regensburg’da Peder Joseph’in yardımlarıyla Doğu Akdeniz’e yolculuk eden bir seyyah grubuna katılmayı başardı ve onlarla birlikte 1631’de İstanbul’a vardı. 11 ay burada kaldıktan sonra Tokat, Erzurum, Erivan ve İran’a geçti. Bu ilk seyahatinde gittiği en uzak yer İsfahan’dı. Bağdat, Halep, Malta ve İtalya’yı da gezerek 1633 yılında Paris’e geri döndü.
Takip eden 5 yıl içerisinde ne yaptığı tam olarak bilinmemekle birlikte Orleans düküyle yaşadığı sanılmaktadır. 1638-43 yılları arasında 2. Yolculuğunu gerçekleştirdi. Bu yolculuğunda Halep’ten İran’a, oradan da Hindistan’a geçen Tavernier Agra ve Golkonda’ya kadar seyahat etti. Bu seyahatinde Moğol İmparatorluğuna ve elmas madenlerine yaptığı seyahatlerle büyük oranda değerli taşa sahip olan Tavernier önemli bir tüccar haline geldi. Müşterileri arasında Doğu’nun en önemli prenslerinin dahi bulunduğu Tavernier, bu 2. Seyahatinden sonra 4 seyahat daha yaptı. 3. Seyahatinde Java’ya kadar giderek Cape’ten geri döndü.
Son 2 seyahatinde Hindistan’ın ötesine seyahat etmedi, ancak bu yolculuklar sayesinde Doğu ticaretine ve ticaret yollarıyla ilgili bilgisi çok üst düzeye çıktı ve Doğu’nun en önemli insanlarıyla dostluk ilişkileri kurdu. Bu ilişkiler ona büyük bir servet ve ün sağladı ve 1669 yılında Fransa Kralı XIV. Louis tarafından hizmetleri karşılığında soyluluk unvanı verildi. Ertesi sene de Cenova yakınlarındaki Aubonne baronluğunu satın aldı. Rahat ve mutlu bir yaşantıya sahip olan Tavernier, bu yıldan sonra kralın isteğiyle gezilerindeki gözlemlerini kaleme almaya başladı. Bilimsel bir seyyahın aletlerine ve gözlem gücüne sahip olmadığı için Fransız edebiyatçısı Samuel Chappuzeau’nun yardımını aldı ve bu yardımla 1675 yılında 1. ve 6. seyahatlerindeki bilgilerine dayanarak İstanbul’u ve Osmanlı Devleti’ni anlatan “Nouvelle Relation de l’Interieur du Sérail du Grand Seigneur” (Büyük Padişahın Sarayının İçinden Yeni Hikayeler) kitabını yayınladı. Ardından ertesi yıl Le Six Voyages’ı (Altı Seyahat), 1679’da ise Recueil de Plusieurs Relations (Birçok seyahatin derlemesi) adlı eserlerini yayımladı. Hayatının son yıllarına dair fazla bilgi bulunmayan Tavernier, 1689 yılında Moskova’da, belki de Hindistan’ın ötesine seyahat edeceği yeni bir yolculuktayken vefat etti.
https://tr.wikipedia.org/wiki/Jean-Baptiste_Tavernier

[2] I. Abbas veya Büyük Abbas (Ocak 1571 - 19 Ocak 1629), Safevî Hanedanından Safevi şahı. Ülkeyi yönettiği 1588-1629 arasında Osmanlı ve Özbek ordularını Safevi topraklarından çıkarmış, profesyonel bir ordu kurarak Safevî hanedanını güçlendirmiştir. İsfahan'ı Safeviler'in başkenti yapmış, ticaret ve sanatı özendirerek hükümdarlığı sırasında İran sanatının en parlak dönemini yaşamasını sağlamıştır.

[3] Şah Safi veya Sam Mirza (d. 1611 - ö. 12 Mayıs 1642), Safevi şahı.
Dedesi Şah Abbas'ın vefatı üzerine 1629 yılında tahta çıktı. Saltanatında dedesi Şah Abbas'ın siyasetinden giderek Osmanlı İmparatorluğu ile mücadeleye devam etti

Referanduma sunulan taslak, başkanlık sistemlerinden esinlenmiş görünüyor. Ama asla ve kata demokrasiyi amaçlamıyor. Hukuku egemen ve üstün kılmıyor. Bir ölümlüyü ölmeyecekmiş gibi her şeye kadir, kadir-i mutlak, tümerkli kılan (omnipotent) bir sistem.

Türkiye halkı, demokratik rejimin ve kendinin alınyazısını etkileyecek önemli bir sorunu tartışıyor. Halkın kararı üzerine ya var olan iki yüz yıllık parlamenter sistem sürecek ya da dünyada yaşanan sistemlerden hiçbirine benzemeyen bir sisteme, daha doğrusu bir sistemsizliğe geçecek.

Anayasa hukukçusu değilim. Ama anayasa hukuku uzmanlarına soruyorum: “Dünyada hazırlanan taslağa göre bir sistem ya da benzeri var mı?” “Yok” diye yanıt veriyorlar ve ekliyorlar: “Benzeri de yok!” Evet, kendinden menkul bu düzenlemenin bir adı yok, belirsiz.

Bu yüzden uzmanlar şaşkın. Her şeyden önce bir parlamenter sistem ya da türü değil. Ancak başkanlık sistemi de değil. Çünkü başkanlık sisteminin yaşandığı ve başarılı olduğu biricik örnek ABD. Başarılı. Çünkü ABD’ki sistem, 1-federal devlet yapısına, 2-başkanları bile belirsiz esnek yapılı partilere, 3-katı bir erkler ayrılığı ilkesine ve güçlü bir yargı sistemine, 4-hukukun egemenliği/üstünlüğü ilkesi üzerine kurulan bir hukuk sistemine, 5-güçlü mü güçlü bir kamuoyu demokrasisine dayanıyor.

Yarı başkanlık sistemi de değil. Çünkü yarı başkanlık sisteminin yaşandığı, ancak başarılı olup olmadığı tartışmalı en önemli örnek Fransa. Tartışmalı, çünkü 1-federal devlet yapısı yok, 2-başkanları belli katı partilere sahip. Ama hukukun üstünlüğü ilkesine dayanmasa da, hukuk devleti ve gevşek bir erkler ayrılığı ilkelerine dayanan bir hukuk sistemi var Fransa’da.

Fransa’da durum

Bu ülkede yarı başkanlık sisteminin sancılı da olsa sürmesinin nedeni de belli: Fransa, 1789’dan bu yana üç kez krallık devirmiş, iki kez krallığa yeniden dönmüş, dört kez cumhuriyet yıkmış, beşincisini yaşamaktadır. Dokuz kez (1830, 1848, 1851, 1870, 1873, 1887, 1889, 1934, 1958) darbe girişimi yaşamış, 15 kez anayasa değiştirmiştir. Bugün bile zaman zaman Jakoben devletliği depreşen bir ülkedir. 90-615 sayılı ve 13.07.1990 tarihli Yasa’nın 9. maddesiyle 1881 Basın Özgürlüğü Yasası’na eklenen bir maddeyle (24 bis) Yahudilik karşıtı propagandayı suç saymış, Roger Graraudy’yi cezalandırmış, düşünceyi açıklama özgürlüğünü çiğnemiş, Ermeni soykırımının yadsınmasını suç saymıştır. Cumhuriyetten tam demokrasiye hâlâ geçememenin sancılarını bugün de yaşamaktadır. Kısaca iki Fransa tarih boyunca sürgit kavga etmiştir: Birincisi, giyotinle beslenen ilk Anayasa’sını insan derisiyle kaplamış, Baudelaire’i cezalandırmış, yargı öncesi insanları giyotine gönderen Savcı Foulquié’yi çıkarmış Jakoben Fransa’dır. İkincisi, “özgürlük istiyorsanız, iktidarı parçalayınız!” diye haykıran Saint-Just’ün, akılcılığın piri Decartes’ın, erkler ayrılığının büyük ustalarından Montesquieu’nün, Aydınlanmanın hırçın düşünürü Voltaire’in, edebiyatın, bilimin ve felsefenin öncüleri Balzac’ın, Hugo’nun, Sartre’ın, Camus’nün, Foucault’nun, Lyotard’ın, Lacan’ın, Morin’in, Derrida’nın, Baudrillard’ın, Attali’nin Fransa’sıdır.

Bu beriki Fransa, kendi ülkesine ve bütün dünyaya ışık saçan bir Fransa’dır. Bu beriki Fransa sayesinde halkın demokrasi bilinci çok yüksektir. Bu yüzden Fransa, güçlü bir kamuoyu demokrasisi ve bilinciyle açmazların üstesinden gelebiliyor.

Evet, görünen köy, kılavuz istemez: Türkiye’de halk oylamasına sunulan taslak, başkanlık sistemlerinden esinlenmiş görünüyor. Ama asla ve kata demokrasiyi amaçlamıyor. Hukuku egemen ve üstün kılmıyor. Bir ölümlüyü ölmeyecekmiş gibi her şeye kadir, kadir-i mutlak, tümerkli kılan (omnipotent) bir sistem. İktidar parçalanmıyor, tek elde toplanıyor; dolayısıyla özgürlük getirmiyor, baskının yolunu döşüyor. Sistemi savunanlar da esasen bunu itiraf ediyorlar.

Sürekli “ben dinin sadece tebliğcisiyim” diyen Hz. Muhammet’in; “siz isterseniz ayeti bile değiştiririz” diyen Diyanet İşleri Başkanlarının isteklerini, bu doğrultuda padişahlık ve halifelik önerilerini reddeden M. Kemal Paşa’ların bile meydan okuyup reddettikleri bir sistem bu.

Dahası sistem, aldatıcı da. “Güçlü Türkiye” diye yola çıkıyor, ama “güçsüz Türkiye”yi yaratıyor. Çünkü demokrasiye kapısını kapatıyor. Çevrenize bakınız: Ekonomik bunalım yaşayan Yunanistan ya da komşularıyla sürekli çatışan İsrail, dünyanın gözünde İran’dan, Irak’tan, Azerbeycan’dan daha güçlü ve güvenilir. Çünkü insanlarının hak ve özgürlükleri, yarınları, güvenilen bir hukuka ve yargıya emanet. Demokrasileri gelişmiş.

Peki, adı konulamayan, ama halk oylamasına bu durumuyla sunulmasında sakınca görülmeyen, deyiş yerindeyse, bu “Seyyar Tayyar Taslağı”, nasıl bir ortamda tartışılıyor? Her şeyden önce olağan dönemde değil, hak ve özgürlüklerin sınırlandırıldığı ya da durdurulduğu OHAL döneminde. Dahası mantık çarpıtmalarıyla çirkinleştirilerek başvuruluyor halka. Bir taraf, terör suçuyla yargılanıp hüküm giyen bir hükümlünün “özerklik” sözü verildiğini kitabında aktardığını ve “evet”in ülkeyi böleceğini; karşı taraf da tam tersine “hayır”ın bu sonucu doğuracağını, hayır diyenlerin terörist olduklarını, en azından terör odaklarıyla bütünleştiklerini ileri sürüyor. Taraflar, sunulan sistemi tartışacak yerde, dikkatleri başka yönlere çekerek ve kimin neyi savunduğuna bakarak birbirini yurda ihanetle suçluyor.

Bu arada sık sık çarpık akıl yürütmelerine, açmazlara, paradokslara, yanıltmacalara, paralojizmlere, sofizmlere başvurulmakta. Sözgelimi, mantıktaki Latince anlatımlarla belirtmek gerekirse, kendinden menkul sistem, hukuk dışlanarak ve çekici kılınarak duygu sömürüsüne (argumentum ad misericordiam) başvurularak eşsiz ve ulusal bir buluş gibi sunulmaktadır. Bundan başka “eğer şunları yapmazsan başına şunlar gelir” gibi baskıcı, yanıltıcı akıl yürütmelerinden (argumentum ad baculum), kişiliği çürüterek kanıtlama (agumentum ad hominem, şahsiyat yapma) yöntemlerinden yarar umulmakta, Paul Valéry’nin dediği gibi “düşüncenin üstesinden gelemeyince düşünenin üstesinden gelinmeye çalışılmakta”; yeterince bilgilendirilmeyen halkın “bilgisizliğine yaslanan sonuçlar” (argumentum ad ignorantium) çıkarılmaya çalışılmaktadır. Dahası asıl konuyu, yani demokrasiyi gözden kaçırma yoluyla akıl yürütmelerle (ignoratio elenchi), totolojilerle, “tarifi muarrefle tarif” gibi kısır döngülerle asıl tartışma yörüngesinden saptırılmaktadır.


Nesnellik, çıkarsızlık

Biz, bu yazımızda konuyu özelikle hukuk sistemleri açısından soğukkanlı bilimin temel etik ilkelerine uyarak ele almak istiyoruz. Bu ilkeler kısaca şunlardır: Nesnellik, yansızlık, çıkarsızlık (hasbilik).

İyi yöneticilerin ve iyi bilginlerin niteliklerini büyük düşünür vezir Nizam-ül Mülk şöyle özetler: “İyi sultanlar bilginlerle, kötü bilginler sultanlarla düşüp kalkarlar.”

Elbette sultanların danışmanlarının hepsi kötü bilgin değildir. İyileri bulmak ise sultanlara kalmıştır. Yeter ki, yönetenler kendilerine danışman bilim adamları seçerken bu özdeyişi hiç unutmasınlar. Çünkü bilim insanının efendisi yalnızca bilimdir; sultan, kral ya da cumhurbaşkanı değil. Ancak özellikle de bizde ve doğu ülkelerinde yaşananlar, çoğu kez bu kuralı çürütmekte; doğrulayanlar az görülmektedir.

Pek çok örnek arasından sadece İslam dünyasından ikisiyle yetinelim. Birincisi Nizam-ül Mülk’ü destekler: “Bende bir eğrilik görürseniz beni doğrultunuz” diyen Halife Hz. Ömer’e “Eğer sende bir eğrilik görürsek kılıçlarımızla düzeltiriz” yanıtını veren, özgür, özgür olduğu için de korkusuz halkını görünce Halife, “Halkı arasında Ömer’i kılıcıyla doğrultacak insanlar ihsan eden Allah’a hamdolsun” diyerek dua etmiştir. Bu, sağduyunun zaferidir.

İkincisi ise Nizam-ül Mülk’ü çürütür: Bir uyuşmazlığı çözmek için alanda toplanan halka erkek devenin erkek mi dişi mi olduğunu soran Muaviye ağızbirliğiyle “dişi” yanıtını alınca Hz. Ali yanlısı erkek devenin sahibi Kûfeli’ye şöyle der: Ey Küfeli, beni iyi dinle! Sen de ben de biliyoruz ki, bu deve dişi değil, erkektir ve senindir. Ama sen Küfe’ye dönünce gördüklerini Ali’ye anlat ve de ki: “Ey Ali, Muaviye’nin, o ne derse evet, erkek deveye bile dişi diyen on bin adamı var!” Bu da çürümüşlüğün kanıtıdır.

Bunlara aklımızda tutarak konumuza dönelim. Dünyada ortaya çıkan kapsamlı hukuk sistemlerini, genellikle Kara Avrupa, Anglo-Sakson, toplumcu (sosyalist), Müslüman ve başkaca (Hint, Uzakdoğu vb.) sistemler diye ayırmak gelenek olmuştur. Bizi ilgilendiren hukuk sistemi ise ilk ikisidir. Türkiye hiç kuşkusuz Kara Avrupa’sı hukuk sistemini benimsemiştir. Ancak zaman zaman Anglo-Sakson sisteminden de esinlenmekte ve bu durum tartışmalara yol açmaktadır. Sözgelimi, şu anda tartışılan başkanlık yönetimi, hiç kuşkusuz Anglo-Sakson sisteminin ürünüdür ve tartışma yanlış bir temelde yürütülmekte, bir başka deyişle sorun, sistem gözetilmeden irdelendiği için, belkiler (sorunsal) çoğalmakta, daha da sorunsallaşmaktadır.

Oysa Kara Avrupa’sı hukuk sistemi ile Anglo-Sakson hukuk sisteminin iki ayrı ilke ve anlayışın ürünü olduğunu, dolayısıyla demokratik gelişmenin, özellikle erkler ayrılığı ilkesinin sistemlerde birbirinden değişik biçimlendiğini gözden kaçırmamak gerekir.

Sözgelimi, ülkemizde Kara Avrupa’sı hukukunun oturduğu temel hukuk devleti ilkesi ile Anglo- Sakson hukukunun oturduğu hukukun egemenliği ya da üstünlüğü ilkesi eşanlamlı görüldüğünden sık sık birbirinin yerine kullanılmış; dolayısıyla sık sık açmazlara düşülmüştür. Nitekim 1961 ve 1982 Anayasalarında Cumhuriyetin nitelikleri sayılırken “hukuk devleti”nden söz edilmiş, ama ant içme maddelerinde “hukukun üstünlüğü”ne vurgu yapılmıştır (1961 Anayasası, m. 77, 92; 1982 Anayasası, m. 81, 103)

Bu tam bir kavram, ilke, dolayısıyla sistem kargaşasıdır. Oysa Fransız yazarı Cohen-Tanugi’nin vurguladığı üzere, her iki ilkenin nedenleri de, sonuçları da birbirinden değişiktir.

Yarın: Hukuk devleti ilkesi

Sami Selçuk
Prof. Dr., Hukukçu.

Sami Selçuk

15 Temmuz darbesinin yaşandığı gün MİT Müsteşarı Hakan Fidan'ın Genelkurmay Karargâhı'na gitmesinden, darbecilerin harekete geçtiği saate kadar olan 6 saatlik süreçte yaşananlar gizemini korurken, darbeden bir gün önce Akar ve Fidan arasında 6 saatlik bir sır buluşma daha gerçekleştiği ortaya çıktı.
Öncelikle; Yaklaşık 1.5 ay kadar önce bu iddiayı duyduğumda inanamadım. Bu bilginin CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu'na da ulaştırıldığı, ancak “açıklamaya cesaret edemediği”  öne sürülünce iyice şaşırdım, ama iddianın peşini bırakmadım.
Sordum, soruşturdum. Ulaştığım bilgileri paylaşmadan önce geçen hafta Ankara 14. Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülmesine başlanan şehit Ömer Halisdemir davasından bir bölüm aktarmam gerekiyor.
                               -Keskin Nişancıdan Keskin Sorular-
Duruşmanın ikinci günü olan 22 Şubat Çarşamba günü sanıklardan keskin nişancı Piyade Üstçavuş Mehmet Bilge savunma yaptı. Darbe gecesi Diyarbakır'dan Semih Terzi'yle birlikte gelen Özel Kuvvetler Timi'nde yer alan Bilgi savunmasına, “Bir takım soru işaretleri var, aklıma yatmayan bir sürü şey var”  diye  başlayarak, Özel Kuvvetler Komutanlığı'nda yaşananlara dair ilginç değerlendirmelerde bulundu.
Mahkeme Başkanı İsmail Ademoğlu'nun, “Üslubun farklı. Biz gazete kupürleri ile yargılama yapmıyoruz, iddianame ile yapıyoruz. Bu çerçevede savunma yapmanız sizin için daha iyi olur”  uyarısına, “Bazı şeylerden şüphelendiğimi söylüyorum”  karşılığını veren Bilge, Cumhurbaşkanı ve Başbakanın ulaşamadığı MİT Müsteşarına Özel Kuvvetler Komutanı Zekai Aksakallı'nın ulaşmasını, MİT Müsteşarı'nın Aksakallı'ya zırhlı araç göndermesini gündeme getirdi.
Bunun üzerine de Başkan Ademoğlu, “Zaten bu kişileri zaman içinde tanık olarak dinleyeceğiz. Bunlar zaten gündeme gelecek. Şu anda salonda olmayanlar hakkında konuşmak ne kadar doğru?”  dedi.
Ama Bilge devam edip, hiçbir kanıt sunulmadan müebbetle yargılandığını, hain ilân edildiğini, kendisine bu muamelenin yapılacağını bilse o gün darbe yapmak isteyecek biri olacağını  söyleyince Başkan Ademioğlu ile aralarında şu diyaloglar yaşandı:
Başkan : Ne yapmak isterdin?
Bilge : Darbeci olmak isterdim. Neden? Dışarıda rütbe alanlar, bir yerlere gelenler benim  nazarımda emekliliği gelmiş, ekonomik kullanım ömrünü doldurmuş insanlardır.  Kıymetli insanlar darbeci muamelesi görüyor, bizim emeğimizle, çabamızla  yıldızına yıldız katanlar dışarıda kahraman. Şu an darbeyle mücadele edenler darbeci muamelesi görüyor, evde oturan  adamlar rütbe almış ne hikmetse.
Başkan : Tepemize bombalar yağmış, ne yani bunları yok, yaşanmamış mı sayalım? Burada yargılandığınızı biliyorsunuz değil mi? Bir türlü kendinize gelemediniz.
                       -Medya Bu İddiaları 1 Cümleyle Geçiştirdi-  
Bilge yine durmadı, şunları anlattı:
“14 Temmuz'da Özel Kuvvetler Komutanlığı'nda bir kurs kapanış töreni yapıldı. Normalde Cuma günü yapılması lâzım, Perşembe yapıldı. Niye Perşembe? Bunun bir nedeni var mı, Özel Kuvvetler'e sorulsun. Katılımcılar kim; Genelkurmay Başkanı ve MİT Müsteşarı. Paraşüt atlayışları yapılacaktı, ama hava şartları bahane edilerek, iptal edildi. Bildiğimiz kadarıyla o gün Ankara'da hava gayet iyiydi. Meteorolojiden o günkü hava durumunun da sorulmasını istiyorum. Tören saat 17.30'da bitiyor. Adamlar başına bir şey gelmesinden korktuğu için söyleyemiyor, belki de inkâr ederler; Törenden sonra Genelkurmay Başkanı ve MİT Müsteşarı havuzlu bahçede sohbete koyuluyor. Duyduğum, bildiğim kadarıyla anlatıyorum; Zekai Paşa bile yanlarına yaklaştırılmıyor. Bu sohbet saat 23.00'e kadar sürüyor. Önce MİT Müsteşarı'nın çıkması gerekirken, Genelkurmay Başkanı çıkıyor. MİT Müsteşarı orada askeri bir yöneticiyle kalıyor.”
Mahkeme Başkanı Ademoğlu, Bilge'yi şu sözlerle bir kez daha uyardı:
“Bak, kimden duyduğunu söylemediğin gibi, kimin inkâr edeceğini de bilmiyorsun. Oradan duydum, buradan duydum şeklinde savunma olmaz. Burası mahkeme net bir şeyler söyle. İma ettiğin varsa, açıkça söyle. Burası mahkeme. 20 dakikadır savunmana gelemedin. Tekrar uyarıyorum, kendi savunmana dön.”
Piyade Üstçavuş Mehmet Bilge'nin 14 Temmuz'a dair bu sözleri sadece Anadolu Ajansı'nın geçtiği şu bir cümleyle bazı medya organlarında yer aldı:  
“Darbe girişimi öncesi, Özel Kuvvetler Komutanlığındaki kurs kapanış töreninin teamüllere göre Cuma günü yapılması gerekirken, Perşembe gününe alındığını ileri süren Bilge, törenden sonra MİT Müsteşarı ile Genelkurmay  Başkanının baş başa gece saatlerine kadar görüştüğünü duyduğunu iddia etti.”
Mahkemenin yanısıra diğer sanıklar, sanık yakınları bile -hatta Avukatı da- Bilge'nin iddialarını, “Yaşadıklarını kaldıramadı, psikolojisi bozuk”  diye yorumlayıp, üzerinde durmadı.  
                              -Herkesin Bildiği Sırrın Detayları-
Peki Üstçavuş Bilge'nin anlattığı bu olay, tamamen hezeyan veya dedikodu muydu?
Hayır.
Öncelikle 14 Temmuz'da Genelkurmay Başkanı Akar'la birlikte Özel Kuvvetler Komutanlığı'ndaki törene giden, 15 Temmuz'dan sonra da gözaltına alınıp, 20 gün sonra tahliye edilen bir askerin verdiği ifadede bu ilginç buluşmanın bilgisinin yer aldığını tespit ettim.
İkincisi; Bizzat bazı savcılardan duydum. Ayrıca bazı devlet yetkililerinin de bu ifadeden haberdar olduğunu öğrendim.
Üçüncüsü; O gün törende yar alan bir yetkiliye doğrulattım.
İşte bu tespitlerden sonra çıkan sonuç:
Özel Kuvvetler Komutanlığı'ndaki ihtisas kursu diploma töreninin 15 Temmuz Cuma günü yapılması planlanmış, ki tüm törenlerin Cuma yapılması teamülmüş.
Lâkin törene birkaç gün kala önce Perşembe'ye alındığı, sonra 18 Temmuz'a ertelendiği bildirilmiş.  Nihayetinde Perşembe'de karar kılınmış.
Tören saat 15.00'te başlamış. Özel Kuvvetler Komutanlığı'nı bilenlerin iddiasıyla, “Özel Kuvvetler Komutanı bile değiştiğinde devir-teslim törenine Genelkurmay İkinci Başkanı katılırken”, kurs törenine Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hulusi Akar gelmiş.
Vatan Gazetesi Ankara Temsilcisi Murat Çelik'in geçenlerde yazdığına göre, “Yedikleri içtikleri ayrı gitmediğinden”  midir, bu kursa katkılarından mıdır bilinmez törene MİT Müsteşarı Hakan Fidan da katılmış.
Tören saat 18.00'de sona ermiş, ardından kokteyl verilmiş.          
Kokteylden sonra diğer konuklar ÖKK'ndan ayrılırken, Genelkurmay Başkanı Hulusi Akar ve MİT Müsteşarı Hakan Fidan, “Bizi yalnız bırakın” diyerek, bahçeye geçmiş.
Bahçedeki bu başbaşa sohbet de tam 00.30'a kadar devam etmiş.
15 Temmuz yaşanmasa, belki üzerinde bile durulmayacak bir buluşma...
Lâkin darbenin iki sır isminin, 15 Temmuz'dan bir gün önce yine 6 saat başbaşa görüşmesi, ayrıca adeta herkesin bildiği bu sırrın 7 ay geçtiği halde hiç gündeme getirilmemesi ve konuşulmaması başlıbaşına ilginç değil mi?
Müyesser YILDIZ
27 Şubat 2017

Müyesser Yıldız

Hürriyet Gazetesinin çiçeği burnunda Ankara Temsilcisi Hande FIRAT imzalı “Karargah Rahatsız” başlıklı haber manşeti,gündeme oturmuş ve bu haber nedeniyle,değişik kesimler kendi amaçları doğrultusunda yorumlar yapmaya başlamışlardır.

Türk Silahlı Kuvvetlerinin siyasi otorite üzerindeki vesayetinin tartışıldığı, bize göre artık çok gerilerde kalan dönemlerde, böyle bir başlıkla yapılan bir haber, darbe çağrışımı yapabilirdi.

Ancak, Türk Silahlı Kuvvetlerinin siyaset kurumu üzerindeki vesayetine tamamen son verildiği, Türk Silahlı Kuvvetlerinin, Balyoz,Ergenekon,Askeri Casusluk ve benzeri kumpas davalarıyla güçsüz kılındığı, 15.Temmuz Fetö darbe girişiminden sonra, 20.Temmuzda ilan edilen olağanüstü hal ve buna bağlı olarak çıkarılan OHAL KHK'larla, tüm askeri okulların kapatıldığı, Genelkurmayın Başbakanlığa,Kuvvet Komutanlıklarının Milli Savunma Bakanlığına,Jandarmanın ve Sahil Güvenliğin tümüyle İçişleri Bakanlığına bağlandığı, Türk Silahlı Kuvvetlerinin, tümüyle siyasi otoritenin mutlak emir ve kontrolü altına alındığı,Genelkurmay Başkanının; gözlemlenen tutum ve davranışlarıyla, Başbakan ve Cumhurbaşkanının en yakınında ve onlara mutlak itaat içinde olan, Cumhurbaşkanıyla birlikte umreye dahi giden bir profil sergilediği, günümüz koşullarında; Hande FIRAT imzalı, “Karargah Rahatsız” başlıklı haberin,hiçbir kıymeti harbiyesi olmadığı gibi, bu haberin bir darbe girişimi çağrısı olarak değerlendirilmesi ve ciddi bir darbe girişimi algısı yaratması, bu haberle hükümete Türk Silahlı Kuvvetleri üzerinden ayar çekilmeye çalışıldığı iddiasında bulunulması,asla mümkün değildir.

Haberde imzası bulunan Hürriyet Gazetesinin Ankara Temsilcisi Hande FIRAT'ın;gazeteci olarak,15.Temmuz darbe girişiminde üstlendiği rol ve Sayın Cumhurbaşkanının güvenini ve sevgisini kazanan konumu ve bu konumunun, gazetenin Ankara Temsilciliğine getirilerek taçlandırılması gerçekleri karşısında; Hande FIRAT'ın, bu haberi, Hükumete ayar çekme ve yeni bir darbe girişimi algısı yaratma amacıyla yapmadığını değerlendiriyoruz.

Peki, öyleyse Hande FIRAT ve Hürriyet Gazetesi bu haberi niçin yapmış olabilir, bu haber olağan ve masum bir gazetecilik faaliyeti midir?

Bu sorunun cevabını şu anda net olarak veremiyoruz. Bize göre bu sorunun cevabı,AKP iktidar kanadının, halktan anayasaya evet demelerini talep edeceği  referandum mitinglerinde sergileyeceği tutum ve dillendireceği sloganlarda gizlidir.

Hep birlikte izleyelim ve görelim bakalım.AKP iktidar kanadı, anayasa referandum mitinglerinde;halkımızdan, “ anayasaya evet deyin vesayet kalksın” talebinde bulunur  ve “anayasaya evet deyin vesayet kalksın”  talebini bir  slogan haline getirirse, Türk Silahlı Kuvvetlerinin vesayeti üzerinden mağduriyet edebiyatı yaparsa, Hande FIRAT imzalı “Karargah Rahatsız” başlıklı haberin asıl maksadı, ortaya çıkacaktır.

27/02/2017
Güner YİĞİTBAŞI
Hukukçu

Osmanlı kuruluş yıllarında, geleceğin padişahı olacak şehzadeleri, başkentten uzaktaki sancak ve vilayetlerde ehil ellerde, yetiştirilir, onlara ülke yönetiminde deneyim sahibi olması sağlanırdı; böylece yetişen padişahlar ileride daha başarılı olurlardı.
Bu sistem 17 nci yüzyıla kadar devam etti. Fakat 17 ncü yüzyıldan sonra gelecek sultan ve padişahlar, darbe korkusu ile sarayda adeta bir kafes içinde bekletilir, halkla temas ettirilmezdi. “Kafes arkasında” yetişen padişah dünyadan habersiz, bilgisiz, deneyimsiz bir padişah olurlardı, öyle ki içlerinde psikolojisi bozulmuş padişahlar bile vardı.
III. Mustafa, 28 yıl süren kafes hayatından sonra III. Osman’ın ölümü üzerine padişah oldu. Öyle ki, saraydan dışarı adım bile atmasına izin verilmemişti. Yurt ve dünya siyaseti konusunda gerekli bilgi olmadığı gibi, bilgisine başvuracağı deneyimli devlet adamları da yoktu; çevresi beceriksiz ve yeteneksiz insanlarla dolu idi.
Kendinden önce III. Osman’ın psikolojik sorunları vardı. Ülke iyi yönetilmediği için, halk yeni padişaha büyük bir ümit bağlamıştı.
Açık fikirli ve iyi niyetli bir insan olan yeni padişah III ncü Mustafa duygu ve düşüncelerini, kendisinden çok şey bekleyen halkı ile paylaşmak için şu dizileri yazdı:
“Yıkılıptur bu cihan, sanma ki düzele
Çark-ı devlet dönüverdi,, kamu müptezele
Şimdi ebvab-ı saadetle gezer, hep hazele
İşimiz kaldı hemen merhamet-i lem yezele”.
Padişah kısaca şöyle demek istiyordu:
“Devlet çarkımız tersine dönmüş, söz ayağa düşmüş, bir yığın beceriksiz ve yaramaz adam önemli mevkileri tutmuş, benden fazla bir şey beklemeyin, işimiz Allah’a kalmış!”
Ne yazık ki padişahın tespitleri doğru idi. Samimiyetle işe başladı. Geri kalmışlığın bir yazgı olmadığına ve bir takım yenileştirme çabalarıyla sorunların aşılabileceğine inanıyordu.  Bu nedenle çevresinde bulabildiği Koca Ragıp Paşa [1]  gibi ıslahata yanlısı kişilere önemli görevler verdi.
Ayrıca yurt dışından Baron dö Tot[2] adlı mühendislik ve askeri eğitim konusunda deneyimli bir uzman getirtilerek işe topçu ocağından başladı.
Baron Dö Tot orduda yenileşme hareketleri yaparken yerli mühendis ve subayların bazıları, padişahın Baron’a gösterdiği yakınlığı çekemiyorlardı. (sf 30-31) “Bizim ne eksiğimiz var, biz bu kâfirden daha iyiyiz” diyerek işin aksamasına neden oluyordu. Bu nedenle Baron, padişahın huzuruna çıkarak “sultanım, bazı subay ve mühendislerimiz mevki ve makamlarının gerektirdiği bilgi ve beceriye sahip olmadıkları gibi bilgilerinin yeterli olduğunu söyleyerek eğitime isteksizlik gösteriyorlar”, dedi. Bu duruma çok kızan padişah, Baron’a dönerek “ hemen bir kurul toplayıp itirazcıları huzurumda sınav yapmanızı istiyorum. Bakalım neler biliyorlarmış”, dedi.
Padişahın emri ile üç kişilik bir sına komisyonu oluşturuldu ve itirazcılar komisyonun huzuruna çıkarıldı. Padişah oturduğu yerden sınavı izliyordu.
Baron Dö Tot, sınava alınanların hepsine ortak bir soru sordu: “Üçgenin iç açılarının toplamı kaç derecedir?”
Bir inşaat mühendisinin bu soruyu bilmemesi, bir kâtibin okuma yazma bilmemesi kadar abesti. Soru sorulduktan sonra mühendisler şaşkın şaşkın birbirlerine baktılar ve uzun uzun düşündükten sonra içlerinden en bilgili geçineni kendisini toparlayarak şu yanıtı verdi: “Üçgenine göre değişir efendim”. Bu yanıt üzerine sınavın daha fazla uzatılmamasına gerek görülmedi. Kaç tane üçgen olursa olsun, büyüklü küçüklü yüzlerce üçgenin her birinin iç açıları toplamı 180 derecedir. Bunu günümüzde ilkokul çocukları bilir. [3]

KURANLA YÖN TAYİN EDEN ASKERLER (KURAN FALI)
Balkanlarda bir yerde Osmanlı askerleri bozulur, “Yunanlılara mı, Sırplara mı rastlayıp yok mu olacağız, dağılan, kaybolan kolorduya nasıl ulaşacağız” endişesi içindeler. Birliklerde bulunan erlerin çoğu okuma yazma bilmeyen, subayları da Kuran falından imdat uman birlikler ne kadar başarılı olur?
Anacağımız olay, “70 lik bir Subayın Hatıraları” adlı kitaptan aynen alınıştır: “Subaylar, erler dağınık vaziyette batıya doğru yürüyoruz. Bir yerde, küçük bir sırt üstünde yedi, sekiz subayın halka olarak bir şeyler yaptıklarını gördüm; hayvandan inerek onların yanına sokulduk. Subaylardan birisi Müslümanların kitabı olan Kuranı ortasından bir iple bağlamış, bu ipe bir anahtar geçirmiş, mukaddes kitabı çeviriyor, sonra bırakıyor. Yedi sekiz defa bükülmüş olan ip, dolayısıyla bu defa geriye dönen ve sonra sağa, sola ufak hareketler yapan Kuranın nihayet kuzey istikametinde sükûnete varınca kitabı çeviren subay şöyle der: «İşte, kitabın gösterdiği istikamet, bizim için hayırlı olacak istikamet burası”.
“Şansımız yaver gitti. Ne Yunan, ne de Sırp birliklerine rastladık. Biz de Yunan süngüsü veya Sırp düşmanlığından kurtulduk; fakat bizi yarı yarıya kıran açlık, tifüs ve dizanteriden yakayı kurtaramadık”. Osmanlı’dan daha nice fal, üfürükle ilgili ilginç örnekler verebiliriz.
Büyük ihtimalle bu Kur’an falcılığı yapanlar mektepli değil, alaylı subaylardı, çünkü mektepliler zaten iyi bilgilerle donatılıyorlar; alaylıların içinde okuma yazma bilmeyenler bile vardı.[4]

ASKERE DUALI KUŞAK
Gerileme yıllarında, yıkılırken, Tuna boylarında, modern araç gereçle donatılmış düşman karşısında, keçeye kılıç sallayarak talim görmüş zayıf Osmanlı Ordusu, bütün kaleleri terk ederken, binlerce ölü ve yaralı verir. Ordu komutanları, teçhizat yanında binlerce yaralıya yardım için kokuşmuş Başkent İstanbul’dan hekimler isterler. Teçhizat gönderemeyen Osmanlı yönetimi, Osmanlı üleması ne gönderir biliyor musunuz, dualı kuşak! İstanbul’da Şeyhülislam ve ileri gelen imamlar toplanırlar, halktan toplanılan binlerce bel kuşağını, düşman saldırısından korumak, askerin yaralarını iyi etmek için okuyup üflerler, cepheye Serhat boylarına göndeririler. Kale komutanı, askerler ne kadar kahraman olurlarsa olsunlar, ne kadar okunmuş üflenmiş kuşak takmış olsalar da olsunlar, modern silah, araç gereçle donatılmış düşman karşısında yenilgi kaçınılmazdır. Nitekim ordular bozulur, geri çekilme İstanbul Ayastafonos (Yeşilköy’e) kadar, taa Atatürk’ün Cumhuriyet devrine kadar gerileme devam eder.
Kısaca çağdaş eğitim ve kültürü almayan, bilim ve buluşlara ilgisiz kalan ordu ve toplum mutlaka yenilir ve geriler. Bunun en somut örneğini,  modern İsrail karşısında perişan olan Arap İslam toplumudur.

BİLİMDEN SAPIP DİNE BAĞLANANLAR SONUNDA PERİŞAN OLURLAR
Şurasını hiç unutmayalım ki, dinle bir toplum çağdaşlaşamaz, kalkınamaz, aydınlanamaz. AKP-RTE iktidarına bir bakınız, bilimi, felsefeyi dışlıyorlar (Evrim Teorisi gibi), Osmanlı da bilimi felsefeyi dışlardı. 200-300 yıl önce Avrupa hızla ilerlerken, bilim ve icatlarda yeni buluşları yapmayı, Osmanlı toplumu “kefere kurnazlığı”  diyerek önemsemez, yadsırdı.  Günümüzün Osmanlı özentili AKP-RTE iktidarı da oraya buraya lüks camiler yapıyor, oraya buraya imam hatip okulu açıyor, bununla ülke kalkınamaz, ileri gidemez, ancak cahil insanlar kandırılır. Avrupalı liderler oraya buraya göstermelik kilise mi yaptırıyorlar? Herkesi imam hatip mezunu yapsak, herkese zorla Kuranı Kerimi ezberletmiş olsakla, aydın, bilgili, çağdaş insan mı olacağız, çağdaş uygarlık düzeyine mi çıkacağız. Bizim halkımızın bazısı, Kuran’ı baştan sona ezberlemeyi “bilim adamı oldu”, “bilim adamı oldum” sanır, bu kesinlikle mümkün değil. Bu anlamını bilmeden ezberleme insanı düşünmekten uzaklaştırır, adeta ruhsuz teyp gibi yapar. Bizim böyle Kuran’ı ezberletmek başka iş yapmayan, bilimle uğraşmayan “İlim Yayma Cemiyetlerimiz” de var… Öyleyse Türk çocuklarını kandırmayın, bilimden saptırmayın, Türk toplumunu sadece “kinci dinci” yetiştirmeye çalışan RTE düşüncesi toplumumuza zarar vermektedir.  Unutmayalım ki,  Atatürk’ün deyişi ile “hayatta en hakiki mürşit (yol gösterici) ilimdir”. Bundan sapan sonunda perişan olur. Osmanlı da ilimsizlikten battı. Çünkü okumayan, araştırmayan, matbaaya ilgisiz kalan Osmanlı çağın gerisinde kalarak battı.
Son yıllarda Avrupa’ya devam eden göç dramlarına bir bakın, sürekli din, Kuran telkini yapan İslam ülkelerinden, “gâvur” dedikleri Avrupa ülkelerine binlerce, ne ki milyonlarca insan canları pahasına neden gitmek için can atıyorlar. Bunun için sahillerimizde çocuklarıyla boğularak can veriyorlar. Çünkü gitmek istedikleri ülkeler, okumayla, bilimle, hukukla, adaletle bu çağdaşlığa, bu refaha ulaşmışlar. Öyleyse “okumuşların şerrinden bizi koru yarabbi” diyerek okumayı, okumuşları yadsıyan cenaze imamı yanlış yapıyor. Ne ki,  günümüzde cahillerden medet uman Prf öğretim üyeleri bulunmaktadır.
Bu anlattıklarımızla şu sonucu vurgulamak istiyoruz. Okumadan bilim öğrenilemez, bilim öğrenmeyen, bilim üretmeyen toplum, millet, devlet çağdaş olamaz, çağın gerisinde kalır. Uzmanlar söylüyorlar, 57-58 İslam ülkesinin ulusal gelir toplamı Almanya’nın ki kadar bile değil. Öyleyse bu çağ dışı düşüncelere, yönetimlere “hayır” demeliyiz.[5]

OSMANLI ÜLEMASI YAPILI SÖZDE PROFÖSÖRÜN SÖYLEDİKLERİNE BAKIN
Sözde Profesörün Garip Çağ Dışı Konuşması
Hepimiz, dinci bir vakfın kurucusu olan Sabahattin Zaim Üniversitesi Rektör Yardımcısı
 Prof. Dr. Bülent Arı’nın bir TV programında söylediklerini duydunuz veya gazetelerden
okumuşsunuz. Ne hikmetse, dinsel yönü ağır basan kurumlardan, kuruluşlardan ve de
öylesine kişilerden, cinsel sapıklığa varan tecavüzlerden tutun da, çağ dışı, insanı şok eden söz ve davranışları duyuyoruz izliyoruz. Ayrıca ülkemizde  nedense, “dinci kinci nesil” dedikçe çocuğa, kadına tacizler, tecavüzler, cinayetler de artıyor.
Bu sözde aydın olması gereken, bir bilim yurduna yakışan söz ve davranışlar içinde olması gereken Sabahattin Zaim Üniversitesi Rektör Yardımcısı  Prof. Dr. Bülent Arı, KRT TV programında "cahil, okumamış, tahsilsiz halkın ferasetine güveniyorum" diyerek cehaleti ve cahil insanları kutsuyor. Bir eğitim-öğretim kurumunda bir öğretim üyesinin böylesine, insanın aklına, hayaline gelmeyecek bağnazca bir laf etmesi ne kadar acı. Bu Bu sözde Prof.Dr. Arı’nın bu garip sözlerine bir bakalım, aynen şöyle konuşuyor:
"Ben daha çok cahil ve okumamış tahsilsiz kesimin ferasetine güveniyorum bu ülkede. Yani ülkeyi ayakta  tutacak olanlar, okumamış, hatta ilkokul bile okumamış, üniversite  okumamış cahil halktır.
Onlar bu yanlışların hiçbirini yapmazlar, o beyannamenin ben neresinden tutayım. Daha önce Jön Türklerin yaptığı gibi ateşe sürüklüyorlar Türkiye'yi. Türkiye'nin okumuş kesimi, profesörlerden başlayarak geriye doğru en tehlikeli olanlar üniversite mezunları. Olayları en rahat okuyanlar ilkokul mezunları. Çünkü zihinleri  berrak. Üniversite ve sonrası durum çok vahim çünkü gidişatı okuyamıyorlar, zihinleri bulanık."
Cevat Kulaksız
ckulaksizster@gmail.com


SONNOTLAR

[1] Koca Ragıp Paşa, (d. 1698, İstanbul – ö. 1763, İstanbul) - Osmanlı devlet adamı, diplomat, şair, kütüphaneci, çevirmen. III. Osman ve III. Mustafa saltanatında 11 Ocak 1757 - 8 Nisan 1763 tarihleri arasında altı yıl iki ay yirmi sekiz gün sadrazamlık yapmış bir devlet adamıdır. Şair kişiliği ile tanınır.
1698 yılında İstanbul'da doğdu. Babası defterhane kâtibi Şevki Mustafa Efendiydi. Küçük yaşta babasının yanında Doğu dillerini öğrendi, iyi bir öğrenim gördü. Bağdat defterdarlığı, sadaret mektupçuluğu gibi memurluklarda bulundu, bilim, edebiyat ve idare işlerinde gösterdiği başarı, Bağdat Valisi Ahmet Paşanın takdirini kazandı; vali için yazdığı kaside de para bağışı ile mükâfatlandırıldı.
1739`da Rusya ile imzalanan Belgrad Antlaşması'nın Osmanlılar lehine hükümler içermesinde etkisi oldu. Bu başarısı üzerine 1740'ta Reisülküttaplığa (bugünkü Dışişleri Bakanlığı), 1743'te vezirlik rütbesi ile Mısır valiliğine atandı. Mısır valiliğinin uzamasından sıkılıp Anadolu taraflarına gelmek isteyince bir kıta kaleme alarak isteğini İstanbul'a iletti. 1748’de Kubbe veziri olarak İstanbul’a çağrıldı ve ardından; Aydın muhasıllığı ile görevlendirildi. Sayda (1750), Rakka, Halep (1755) valiliklerinde bulundu. Bir okuma tutkunu olan Koca Ragıp Paşa, valiliklerinde bulunduğu yerlerden yazma eserler topladı.
1757 yılı Ocak ayında Osmanlı padişahı III. Osman'ın sadrazamı olarak sadarete geldi. Sultan Üçüncü Mustafa zamanında da sadrazamlığa devam etti. Vilayetlerde asayişin korunması, maliyenin düzeltilmesi, askerin disiplinli eğitimi, savaş gemileri yapımı, Laleli Camii inşası, Koca Ragıp Paşa sadrazamlığı sırasında gerçekleşti. Avrupa Devletleri arasındaki Yedi Yıl Savaşı sırasında Osmanlı Devleti’ni savaşın dışında tuttu.
1758 yılında III. Mustafa'nın dul kız kardeşi Saliha Sultan ile evlendi; bu onun üçüncü evliliği idi; daha önceki evliliklerinden iki kızı vardı.
III. Mustafa’nın İstanbul'da başlattığı imar hareketine katıldı ve Koska’da (Laleli) kütüphane, çeşme, mektep yaptırdı. Kendi servetini kültür yatırımlarına harcamak istiyordu. Daha önce vali olarak bulunduğu yerlerde yaptığı gibi İstanbul kütüphanelerinden de yazma eserler topladı. Bilim adamlarının övgü ile bahsettiği bir kütüphane yarattı.
Devlet adamlığını ve edebi kişiliğini bir arada yürüten Koca Ragıp Paşa, üç dilde şiirler yazdı. Şiirleri hikmet (felsefe) ağırlıklı idi. 18. yüzyıl divan şiirinin beli başlı temsilcileri arasında yer aldı. Fıtnat Hanım ve koruyucusu olduğu şair Haşmet ile türlü şakaları günümüze kadar fıkra olarak anlatıla geldi. Yaşarken şiirlerini toplayamamış ancak ölümünden sonra (1836, 1859) şiirleri düzenli bir divan halinde toplanmıştır.
Sadrazamlığının son yıllarında rahatsızlandığında 1763 yılında yerine Tevkii Hamza Hamid Paşa atandı. 8 Nisan 1763'te hayatını kaybeden Koca Ragıp Paşa, İstanbul Koska'da kendi adını taşıyan kütüphanenin yanında gömülüdür.
https://tr.wikipedia.org/wiki/Koca_Mehmed_Rag%C4%B1p_Pa%C5%9Fa

[2] François Baron de Tott (Macarca: Báró Tóth Ferenc)(d. 17 Ağustos 1733, Chamigny, Fransa - ö. 24 Eylül 1793, Macaristan) Macar kökenli aristokrat bir Fransız subayıdır. Osmanlı İmparatorluğu'nun 18. yüzyılda yaptığı reform hareketlerine olan katkılarıyla hatırlanır.
Fransa'nın kuzeyinde bir köy olan Chamigny'de bir Macar soylusunun torunu olarak doğdu. Gençliğinde babasının görev yaptığı alaya katıldı ve 1754 yılında teğmen oldu. 1755 yılında Osmanlı İmparatorluğu'na elçi olarak atanan amcası Charles Gravier'in sekreteri olarak İstanbul'a gitti. Başlıca görevi Türkçe'yi öğrenmek, Osmanlı İmparatorluğu'nun durumunu incelemek ve Kırım Hanlığı hakkında bilgi toplamaktı.
1763'de Paris'e döndü ve Fransız devleti tarafından İsviçre'ye gönderildi. 1767 yılında Kırım'a konsolos olarak atandı. Görevi ülkeyi incelemek ve Kırım Tatarlarını Rusya'ya karşı kışkırtmaktı. Baron de Tott 1768-1774 Osmanlı-Rus Savaşı'nda önemli bir rol oynadı. Osmanlı devleti tarafından Çanakkale Boğazı'nı Rus donanmasına karşı savunmakla görevlendirilmişti.
François Baron de Tott anılarını dört ciltte topladı. Fransız Devrimi'nden sonra gittiği İsviçre'den Macaristan'a döndü. Burada 24 Eylül 1793'de öldü.
Osmanlı İmparatorluğu'ndaki çalışmaları
Humbaracı Ahmet Paşa'nın yolundan giden François de Tott Osmanlı ordusunu yenilemeye yönelik girişimlere katkıda bulundu. Obüs yapan bir dökümhanenin inşasını ve yeni topçu birliklerinin kurulmasını sağladı. Denizcilik okulunun temelini oluşturan denizcilik bilimi eğitimini başlattı. İstanbul Teknik Üniversitesi'nin geçmişi gerilere, Osmanlı dönemine, Sultan III. Mustafa’nın saltanat yıllarına kadar uzanmaktadır. Osmanlı Devletinde ilk kez Batılı anlamda mühendislik eğitimi vermek üzere 1773 yılında kurulan Mühendishane-i Bahr-i Hümayun (İmparatorluk Deniz Mühendishanesi), gemi inşaatı ve deniz haritalarının yapılması konusunda uzman personel yetiştiriyordu. Haliç Tersane’sinde yer alan okulun kurucusu bir Macar soylusu olan Baron de Tott'du.
Osmanlı'ların yenileşme hareketinde önemli rol oynayan Baron de Tott, açılan okulda ders de vermiştir. İlk baş hoca ise birçok yabancı dil bilen ve gemi mühendisliği konusunda eğitim görmüş olduğu ileri sürülen Cezayirli Seyyid Hasan Hoca’dır. Okulun kitaplığının yabancı dillerden çevrilen birçok eserle zenginleştirildiği ileri sürülmektedir.
Osmanlı İmparatorluğu içinde seyahatlere de çıktı. Bu seyahatlerde İskenderiye, Halep, İzmir, Selanik ve Tunus gibi Akdeniz kıyısındaki şehirleri gezdi. Süveyş'de olası bir kanal yapımı için incelemelerde bulundu.
https://tr.wikipedia.org/wiki/Baron_de_Tott

[3] Tarihimizin İlginç ve Şaşırtan Olayları Orhan Yeniaras Panama Yayınları2 nci baskı SF 32)
[4] Yetmişlik Bir Subayın Hatıraları Rahmi Apak Türk Tarih Kur. Yay 1988 Sf:80
[5] https://haberguncel.blogspot.com.tr/2016/07/okumayan-okumayi-sevmeyen-toplum-cagin-gerisinde-kalir.html

Cevat Kulaksız

Tavşan ile tazı yarışta…
Tavşan topal tazı besli!...
Yarış olsun da, topal tavşanla olsun diye
kurulmuş bütün tuzaklar besbelli!.
Hedef 1+%50 (bir artı yüzde elli)
Eşitsiz bir seçim yarat,
hakkı sil, hukuku yoksay,
muhalifi sustur… kan kustur…
Gelsin ileri(!?) demokrasi….
Aldat, dayat!...
Ohhh!. Ne rahat!... Yeme de yanında yat!...
*
Hadi canım sende!...
Alem, kıçlarıyla gülmekte böylesi ileri(!?) demokrasiye!...
*
Dil suskun, gönül küskün!... dişler kenetli.
Erdem bahçesi solmuş… tarümar!...
Umut solgun, düş kırık; yürek yareli…
Medet!... Medet be ey halkım!...
Umut şimdi sende!...
*
Emekte hırsız… ekmekte arsız.
Memlekette talan var!..
Yarışta topal tavşan…
ama dürüst, azimli, k a r a r l ı!...
Yürek elde, can tende…
Omuz ver san de!...
El ver!..Umut ver, Oy ver!...
Dersini almalı tazı…
*
Bana ne demezsen…
Hırsıza geçit vermezsen…
Artık talan yeter … dersen…
Ülkenin sahibi artık benim… can benim kan benim dersen
Meydanlar öfkeden uzak olsun istersen
İçerde kardeşliğin, dışarıda dostluğun
hüküm sürdüğü görmek istersen…
Hukuk herkes için, eşit, adil,
tek güvence olsun dersen…
Tek adam, hem yargıç, hem savcı,
hem davalı, hem davacı olamaz dersen,
Saltanat bitmiştir!...
Rejim cumhuriyettir!...
Tek taşına hiçbir güç el süremez, dersen
Akıl, izan ve vicdanın gereğini yaparsan….
Topal da olsa tavşan kazanır bu yarışı!....
Yitirme umudunu!...
Göster tazıya, dünyanın kaç bucak olduğunu!...
Mehmet Halil Arık
Emekli eğitimci – DENİZLİ
mehmethalilarik@gmail.com

Milli Savunma Bakanlığı Genel Sekreterliği yapan emekli Albay Ümit Yalım, EGE’ deki Türk adalarının Yunan tarafından işgaline  sert tepki göstermiş.
Albay, çoğumuzun bildiği bu garabet durumu yeniden gündeme getirmiş.
Geçmişte çok önemli bir görevde olan Ümit Albay” Erdoğan ve Yıldırım, Türk adalarını Yunan askerine teslim etmek suretiyle, Türk Ceza Kanunu madde 302’de tanımlanan vatana ihanet ve Terörle Mücadele Kanunu madde 3’de tanımlanan terör suçunu işlemiştir”.
Ve
“Terör suçu işleyen Erdoğan ve Yıldırım’ın, referandumda hayır oyu verecek vatandaşlarımızı, terör örgütlerinin yanında göstermeye hakları yoktur."diyor.
Vallahi, AKP iktidarda olmayıp ta CHP iktidar olup bunu yapsaydı AKP kıyametleri kopartırdı.
Peki, bu kadar ithama karşın AKP neden konuşmuyor acaba?
Bizler o adalardan çok uzakta olduğumuzdan oralarda neler olduğunu ancak basından öğrenebiliyoruz.
Başbakan Yıldırım’ın Cumhurbaşkanı Başdanışmanıyken, 20 Temmuz 2015'de  İzmir'deki Koyun adamızı ziyarete gitmişti.
Bunu biliyoruz.
O tarihte Yeniçağ Gazetesi “Yunan basınının durumu ballandıra, ballandıra” duyurmuş olduğunu yazmıştı.
Yıldırım, Cumhurbaşkanı başdanışmanı olan sıfatını kullanmak yerine "Ulaştırma, Denizcilik ve Haberleşme Bakanı" diye Koyun Adasına pasaportla giriş yapmış.
Bunun nedenini halka anlatması gerekmez miydi?
Oysa hükümetten hiç ses çıkmamıştı.
Yunanistan, Binali’ nin gümrük ve polis noktalarından Türk pasaportu ile giriş yaptığını teyit etmiş.
Bu konu günlerce yazıldı hatta Em. OR Amiral Türker Ertürk denizci gözü ile bize ait olan o adaları bütün detayları ile okurlarıyla paylaşmıştı.
Yakın zamanda basın Yunanlıların o adalara askeri güç yığınağı yaptığını resimleyerek duyurmuştu.
Hükümetten yine ses çıkmamıştı.
Ha… Pardon! Cumhurbaşkanı Erdoğan “o adaları biz Lozan ‘da verdik” demişti.
Bunun doğru olmadığını yine Yeniçağ yazarı Ahmet Takan dâhil birçok yazar, tarihçi belgelerle kanıtladılar.
Durum böyle iken Türkiye’nin bu sessizliği nedendir?
Ümit Yalım, 18 Türk Adası ve bir Türk Kayalığını hangi gerekçe ile Yunan askerlerini teslim ettiğini Erdoğan açıklamalıdır diyor.
Haksız da değil.
Evet, bu durumu açıklamaları gerekir.
Görüyoruz ki hiç dertleri değil.
Onların tek derdi cumhurbaşkanlığı sistemi dedikleri acayip yasayı evet oyları ile kabul ettirmek.
Günümüzde her kurumu ele geçirmiş ve 15 senedir tek adam olarak Türkiye’yi yöneten adamı rahatlatmak.
Halkı koyun sürüsü gibi gütmek…
Tünay Süer
24 Şubat 2017

https://sarizeybekhaber.com.tr/sok-erdogan-ve-basbakan-yildirim-hakkinda-cok-agir-iddia?utm_source=browser&utm_medium=push_notification&utm_campaign=PushCrew_notification_1487936606&pushcrew_powered

https://www.yenicaggazetesi.com.tr/turk-topraklarina-pasaportla-giren-basbakan-38273yy.htm

https://www.yenicaggazetesi.com.tr/lozanda-borclari-odenen-adalari-kim-verdi-39907yy.htm

Evet, o gazeteyi hiç okumadığım için yazarlarını filan da tanımam.
Dün bir sitede başlık gözüme ilişince sözler bana yabancı gelmedi.
Güldüm.
Nedeni yıllardır yazdığım yazıların çoğunda benim söylediğim sözlerdi.
Demek ki yazar ya yeni anlamış yandaşları topa tutmuş.
Hükümete yakın olan Star Gazetesi yazarı Lütfü Oflaz, “kraldan fazla kralcı” diye tanımladığı bazı AKP yandaşları için “Tayyip Erdoğan iktidardan düşse, ilk tekmeyi onlar vuracaklar”.
Tayyip Erdoğan’a değil gücüne tapıyorlar.
Onun gücünden yararlanıp köşe kapmak, mevki makam sahibi olmak, servet yapmak gibi çıkarcılıklar sergiliyorlar.”demiş.
Lütfü Bey anlamış ama biraz geç kalmış.
Aslında bunu Erdoğan’ın anlaması önemlidir.
Kim bilir belki Erdoğan’da biliyordur ama şimdilik onların desteklerine ihtiyacı olduğu için susuyordur.
                                                                ***
Kundakçı serbest
ODA TV Suçunu itiraf eden ve görüntüleriyle bu suçu işlediği sabit olan kundakçı saldırgan serbest, yani tutuksuz yargılanıyor.
Modacı Barbaros Şansal hakkında iddianame düzenlendi ve mahkeme tarafından kabul edildi.
Şansal “halkı kin ve düşmanlığa alenen tahrik etmek” suçlamasıyla 3 yıla kadar hapis istemiyle yargılanıyor.
Ve Şansal, infaz kanununda 1 gün dahi tutuklu kalmaması gereken bu suçlamadan dolayı, yaklaşık 2 ayı aşkın zamandır tutuklu!
Bir başka örnek verelim...
Laiklik istedikleri için tutuklanan gençler aylardır tutuklu.
Gençlere yöneltilen suçlama yine "halkı kin ve düşmanlığa alenen tahrik etmek."
Cezanın üst sınırı kanunda 3 yıl olarak yazıyor. Yine bu gençlerin de infaz kanununa göre tutuklu olmamaları lazım…
Evet, ODA TV böyle demiş.
Bu sözlere katılmamak mümkün mü?
Aslında örnekleri çoğaltabiliriz.
Mesela Atatürk’e hakaret edenler, mesela” Evet” çıkmazsa İçsavaş çıkar diyenler gibi veya hayır diyenleri PKK, FETÖ gibi terör örgütü ile eş değer tutanlar gibi…
Dedim ya çoğaltabiliriz diye…
Daha neler var neler?
Adam benzin dolu bidonla bir mekânı yakıyor üstelik içeride insanların olduğunu bilerekten.
Tıpkı Madımak olayı gibi!
Bu bir vahşettir.
Buna hiçbir gerekçe gösterilemez ve kabul edilemez.
Durum böyle iken adam adli kontrol ile serbest bırakılıyor.
Böyle bir durum diğer canilere cesaret vermektir.
Hukukçu değilim bu nasıl bir yasadır hayretler içindeyim!!!
Budan böyle desenize isteyen istediği yeri rahatça kundaklayacak elini kolunu sallayarak ortalıklarda dolaşacak.
Böyle bir hukuka yazıklar olsun.
İnsanlar sırf bu sebepten bile HAYIR derler.
                                                                       ***
Sadece merakımdan soruyorum.
AKP binalarından birisine bu yapılsa yine cezasız mı kalır dersiniz?
Hiç sanmıyorum.
Demek ki Yeni Türkiye böyle inşa ediliyor…
Ayrıca merak ettiğim bir konu daha var.
Geçmişte Fethullah Gülen yapılanmasına öven ve Ergenekon, Balyoz gibi tertiplere destek veren Nagehan Alçı geçen yıl  bir TV programında karşısındaki konuşmacıya 2013 Mart’ında Bank Asya’dan kredi çektiklerini itiraf  etmek durumunda kalmıştı.
Arşivlerde mevcuttur.
Muhterem eşi Rasim Ozan Bey de Ergenekon’un pek değerli savcısı (!) Zekeriya ÖZ canavarının heykelini dikeceğini söylemişti.
Binlerce kişi FETÖ’cülükten tutuklanarak cezaevlerine kapatılırken, FETÖ ile ilgisi olmayan belki faizi fazla diye o bankaya nakitini yatıran masum insanlarda belki tutuklandılar.
Peki, onlar suçlularsa bu karı kocadan neden hesap sorulmadı?
Sırf AKP yandaşları diye mi?
İktidar bu haksızlıklara neden göz yumuyor?
Ve İktidar yandaşlarını kayırdığı müddetçe kendi vatanperver partilisinin gözünde bile inandırıcı olmuyor.
Yasalar kişilere göre değiştirilmemelidir.
Bir ülkede hukuk düzgün işlemiyorsa o ülkede demokrasiden bahsedilemez.
Milli İradeden de söz edilemez.
Tünay Süer
23 Şubat 2017

Terlemeden hamama girmek isteyenler, sözüm sizlere.

Ayıp denen bir şey var, hem hamama gireceksiniz,hem de terlemek istemiyorum diyeceksiniz.

Hamama giren terler beyler. Terlemek istemiyorsan, hamama girmeyeceksin.

Hamama girmeniz için sizleri zorlayan mı var?

Niçin bunları yazmak zorunda kaldık?

Hani, 16 Nisan günü halk oylamasına sunulacak olan 18. maddelik bir anayasa değişiklik paketi var ya, ona evet mi diyelim, hayır mı diyelim tartışmalarını dinledikten sonra, halkımızı aydınlatmak için, bu yazıyı yazma gereğini duyduk.

Dün (20.Şubat.2017) gece CNN Türk Televizyonunda yayınlanan Tarafsız Bölge programına AKP Milletvekili Reşat PETEK ile CHP Milletvekili Aytun ÇIRAY konuşmacı olarak katıldılar ve halk oyuna sunulacak olan anayasa paketiyle ilgili olarak; Sayın ÇIRAY, HAYIR cephesinin, Sayın PETEK ise,EVET cephesinin temsilcileri olarak adeta düello yaptılar.

Anayasa paketini savunan Sayın PETEK;paketi savunmasının bir gerekçesi olarak,şu anda yürüklükte olan Anayasamıza göre Cumhurbaşkanının sorumsuz olduğunu, millete karşı vatan hainliği suçlaması dışında hiçbir sorumluluğunun bulunmadığını, getirilmek istenen ve halk oyuna sunulan anayasa değişiklik paketine göre ise, yürütmenin başına geçecek olan Cumhurbaşkanının, vatana hıyanetle sınırlı olmadan, işleyeceği suçlarla ilgili olarak Yüce Divana sevk edilerek millete hesap verme yolunun açıldığını dile getirerek, sanki Cumhurbaşkanının millete hesap vermesi, suç işlemesi halinde Yüce Divana sevk edilmesi bir lütuf ve fedakarlıkmış gibi söylemlerde bulunarak, saf halkımızı kandırmaya çalışmıştır.

Sayın PETEK; siz bu ülkede başsavcılık yapmış, bu nedenle vasıflı olması gereken bir hukukçusunuz. Elmalarla armutları toplayarak, bilerek gerçekleri çarpıtarak halkın kafasını karıştırmaktan utanmadınız mı?

Şu anda yürürlükte olan anayasaya göre, Cumhurbaşkanı tarafsız ve partisiz olup, anayasa ile kendisine önemli görev ve yetkiler verilmiş olmasına rağmen, Cumhurbaşkanlığı milletin birliğini ve devletimizi temsil eden sembolik bir makam olduğu için, yürüklükteki anayasamız cumhurbaşkanını sorumsuz kabul etmiş ve istisnai olarak, sadece vatana ihanetle suçlanıp, Meclisin anayasanın ön gördüğü çoğunluk oylarıyla Yüce Divana sevk edilebileceğini ön görmüştür,bugün yürüklükte olan parlamenter sistemde, cumhurbaşkanının yanında, ayrıca yürütmenin gerçek başı olarak başbakan ve onun atadığı bakanların da bulunması nedeniyle, yürütme görev ve yetkisinin kullanılmasından kaynaklı siyasi ve cezai sorumluluk, tümüyle başbakan ve bakanların üzerinde bırakılmıştır.

16.Nisan'da halk oyuna sunulacak olan yeni anayasa değişiklik paketine göre, parlamenter sistem kaldırılmakta,Başbakanlık makamı ile Cumhurbaşkanlığı makamının tüm görev ve yetkileri aynı kişiye verilerek yeni bir sisteme geçilmekte olduğundan,parlamenter sistemdeki sorumsuz cumhurbaşkanı dönemi sona ermektedir. Başbakanın tüm görev ve yetkilerini de üstlenerek, tek başına yürütme erkinin başına geçecek ve üstüne üstlük taraflı ve partili olabilecek olan Cumhurbaşkanı, artık müsaade edin de, millete hesap versin ve Yüce Divanda yargılanabilsin. Bu doğal değil mi de;yeni pakete göre Cumhurbaşkanı, vatana ihanet dışında da,Yüce Divanda yargılanabilecek, bu nedenle de, yeni anayasa paketi eskisinden daha iyidir diye yaygara edip halkımızı kandırmaya çalışıyorsunuz. Bu gerçek dışı ve haksız yaygaranız nedeniyle,sizlere hamama giren terler sözünü hatırlatmak istiyoruz.Terbiyesizlik ve suç olmasa,bu konuda söylenecek olan çok daha güzel ve amiyane bir söz var ama,söylenmiyor işte. Hem tek başına Cumhurbaşkanlığını beğenmeyin, yeterli görmeyin ve partili Başbakanlığı da üzerinize alın, hem de vatana ihanet dışında, bu millete hesap vermeyin, nerede bu bolluk beyler?

Yeni anayasa paketine göre, tüm yetkileri elinde toplayan cumhurbaşkanının Yüce Divanda yargılanmasının önü haklı olarak hukuken açılmış olmasına rağmen, suç işlemesi halinde Cumhurbaşkanının Yüce Divana sevk edilerek yargılanabilmesi için aranan 400 oyu gerektiren nitelikli çoğunluk, Cumhurbaşkanına fiilen sorumsuzluk getirmektedir.

Bugün yürürlükte olan Parlamenter sistemde,yürütmenin başı olan Başbakan ve Bakanların; suç işlemeleri halinde, Türkiye Büyük Millet Meclisi üye tam sayısının salt çoğunluğu olan 276 oy ile Yüce Divana sevk edilebilmelerine rağmen, Cumhurbaşkanlığına ilaveten,üzerine Başbakan ve Bakanların da görev ve yetkilerini alan yeni sistemde Cumhurbaşkanının Yüce Divanda hesap vermesinin zorlaştırılarak, fiilen imkansız hale getirilmesine ne diyeceksiniz, Sayın PETEK?

21/02/2017
Güner YİĞİTBAŞI
Hukukçu

Türkiye gerçekten çok kötü günlere doğru gidiyor.
Evlere atılan kurşunlar,
Mekân kundaklamalar,
Ve harbe hazırlanır gibi eğitilen insanlar…
MHP eski Iğdır Milletvekili ve MHP genel başkan adaylarından Sinan Oğan birkaç gün önce 15 Temmuz sonrasında fırıncı, bakkal, berber gibi sivillerin zaman, zaman kamplara alınıp eğitildiklerini, Silah kullanmayı öğretildiğini iddia etmişti.
İddiada en korkutucusu ise o milis gücü istedikleri zaman sokağa çıkarıp toplumun diğer kesimini üzerine salacak olmalarıydı.
Halk Özel Harekât (HÖH) isimli bu milis kuvvetini Suriye’de savaşan birisinin kurduğunu söyleyen Oğan Türkiye’nin her tarafında yapılanmaya gittiklerini söyledi.
Bu korkunç bir şey…
O silahlar kimlere doğrultulacak?
Bazı AKP’lilerin“İç savaş çıkar” tehditleri bunun için miydi acaba?
 Oğan sözlerine ilaveten ,”Hayır diyen teröristtir “ açıklamalarından yarın bu yapılanmanın ne yapabileceğini tahmin ediyoruz dedi.
Aklıma GEZİ olaylarındaki Palalılar geldi.
Hürriyet Gazetesini basanları hatırladım.
İnşallah sözler iddialarda kalır diyeceğim ama ateş olmayan yerden duman çıkmaz derler.
Sinan Oğan gibi birisi bunları söylüyorsa gerçek payı aramak gerek.
Öte yanda bugün basında bir video ile haber çıktı.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın dünürü Orhan Uzuner’in ( Kardeş Kal Türkiye) adını taşıyan tam teşekküllü bir teşkilat kurduklarını gittikçe örgütlendiklerin kendi konuşmasından duyduk.
"Gayemiz bir tehlike anında halkı uyandırma ve haber verme niteliğinde" imiş.
"En küçük cihazımız düdük. Arabamda megafon var. Gerektiği zaman kullanacağımız silah var. Böyle hazırlıkları yapmamız lazım" ifadelerini kullandı.
 Uzuner, "Liderimiz Cumhurbaşkanı Erdoğan etrafında kenetlendik" dedi.
Allah! Allah! Tüm bu hazırlıklar neden?
Neden cumhurbaşkanının etrafında kenetleniyorlar?
Onun zaten yeterince korumaları var.
Bu ülkenin FETÖ’cü olmayan askeri, polisi var.
Erdoğan her ne kadar “ben sadece % 50’nin cumhurbaşkanıyım” dese de Türkiye Cumhuriyetinin Cumhurbaşkanıdır.
Sanmasınlar ki 15 Temmuz ne idüğü belli olmayan kalkışmada onu sadece AKP’liler korumaya kalktılar.
Kürdüyle, Türküyle, Çerkeziyle ve her kökenden insanıyla, partili partisiz ,tüm Türkiye sokaklara dökülerek koruma altına aldı.
Ve o acayip darbe teşebbüsüne hayır dedi.
Merak ediyorum.
Yine bir darbe tehlikesi mi var yoksa Hayır diyenlere karşı bir saldırı mı düşünüyorlar?
Şayet öyle bir düşünceleri varsa ülkeye yazık ederler.
Çok kan dökülür bu da tam emperyalist güçlerin istediği gibi olur.
Türk Milletinin gücüne, sağduyusuna her zaman güvendim ve güveniyorum.
Kişilerin menfaatleri için ülkeyi bu durumlara getirmek istemeleri gerçekten çok acıdır.
Hiç kimsenin iç çatışma çıkartmaya hakkı yoktur.
Hayır diyenlere daha doğrusu tek adama Türkiye’yi teslim etmek istemeyenlere, Atatürkçülere karşı bu hazırlıklar yapılıyorsa o zaman bizlerde silahlanalım mı?
Bunu mu istiyorsunuz?
Görüyorum ki hırsınız mantıklarınızın önüne geçmiş.
Neden beyler neden?
Bu güzelim ülke bir yerinize mi battı?
PKK, IŞİD, FETÖ gibi düşmanlarla mı uğraşacağız yoksa birbirimizle mi?
Bilmezmisiniz ki 7 düvelin gözü halen yurdumuzdadır?
Bilmezmisiniz ki parçalanmamız onların işlerine gelecektir.
Cihan İmparatorluğu denen 600 yıllık Osmanlının yıkılışını hatırlayın.
Bir kişinin hükümranlığı için değer mi?
Değer diyorsanız…
Eyvallah…
O zaman siz bilirsiniz, başka ne diyeyim.
Bu arada usta sanatçımız Müjdat Gezen’in yıllarca alınteri ile biriktirdiği tüm varlığını harcayarak meydana getirdiği Müjdat Gezen Sanat Merkezi bir yönlendirilmiş hain tarafından yakılmak istendi.
Allah belasını, belalarını versin.
Sevgili Müjdat Gezen’e geçmiş olsun,15 senede ülkeyi bu hale getirenlere de yazıklar olsun diyorum.
Tünay Süer
21 Şubat 2017

Sevgili Dostlar,
Bildiğiniz gibi 16 Nisan 2017 tarihinde Anayasa değişikliğinin halkoyu ile kabul edilip edilmeyeceğini oylayacağız.
Hayır diyenlerde, evet diyenlerde kendilerine göre haklılığını kanıtlamaya çalışıyorlar.
Ben #HAYIR diyenlerdenim.
Kendimce haklı nedenlerim var.
Bir hukukçu gözüyle Anayasa değişikliğini defalarca inceledim.
Her incelediğimde hukuki birikimim ve vicdanım, mutlaka #HAYIR demelisin diye haykırıyordu.
Bu Anayasa değişikliği ile:
-Güçler (Yasama, Yürütme, Yargı) ayrılığı kaldırılıp tek elde toplandığı için…
-Güçler ayrılığının olmadığı yönetim biçimlerinde, demokrasi, insan hak ve özgürlüklerinin olmayacağını bildiğim için…
-Yargı bağımsızlığı ortadan kaldırıldığı için…
-Güçlerden biri olan yasama, işlevsiz hale getirildiği için…
-HSYK ve AYM üyelerinin çoğunun tek kişi tarafından seçildiği için…
-Cumhurbaşkanının (Başkanın) işlediği bir suç ve atanan Bakanların işlediği görevleriyle ilgili suçlanın soruşturulması için istenen yüksek orana (301-360-400) göre yargılanmalarının neredeyse olanaksız hale getirildiği için…
-Ulusal istençle (Milli irade) seçilen TBMM’nin, tek kişi tarafından seçimlerin yenilenmesi kararıyla feshine (dağıtılmasına) olanak tanındığı için…
-Denge-fren sisteminin garantisi olan gensoru ve sözlü soru yöntemi kaldırıldığı için…
-Üst kademe kamu yöneticilerinin tek kişi tarafından atanması ve görevlerine son verilmesi olanağı getirildiği için…
-Hiç duraksamadan laik cumhuriyetin dönüştürüleceği anlamına gelen;
a) “600 yıllık İmparatorluğun 90 yıllık reklam arası sona erdi"
b) “Türkiye’nin 90 yıllık enkazını kaldırdık”
c) "İlk kez ülkemizi geri almak için bu kadar yaklaştık. Bu 90 yıl sonraki ilk dönüm noktamız"
d) “atatürk olmasaydı die bişey yok ,keşke olmasaydı diye bir gerçek var artık .. #RecepTayyipErdoğAan yakında o gerçeğin mührü vurulacaktır! Birinin babasınn ve kendisinn doğum yeri Selank ise Selanikli’dr.Kimse Türk,atatürk demesn orijinal Yunan yani net. Zaten benzemiyor Türk’e:)” (Tweet sosyal medyadan yanlışlar düzeltilmeden aynen alınmıştır G.A.)
e) “Ne kadar hırsız, p... varsa laiktir”
söylemleri dile getirildiği için…
-Açıkladığım nedenlerin tümü birlikte değerlendirildiğinde, Büyük önder Mustafa Kemal Atatürk’ün laik cumhuriyeti ile getirilen, çocuklarımın ve torunlarım aydın geleceğinin karartılacağını öngördüğüm İçin…
#HAYIR diyorum.

20.02.2017
Gündüz AKGÜL
Emekli Cumhuriyet Savcısı

O eski CHP Genel Başkanı değil.
Önceki genel başkandır.
Önce bunu düzeltmek istedim.
CHP İstanbul İl Başkanı Cemal Canpolat, Zeytinburnu İlçe Başkanı Metin Doğan ile birlikte dün  (18 Şubat 2017)  "Türkiye’nin dört bir yanında yanmakta olan hayır meşalesini“Zeytinburnu İlçemizde birlikte yaktılar.
 Ben inanıyorum ki bu meşaleden çıkan ışıklarla tüm yurdumuz aydınlanacaktır.
Evet, Metin Doğan’ın dediği gibi 16 Nisan’da yapılacak referandum için  “umudun fişeklerini gökyüzüne gönderdiler.”
Rahatsız olduğum için o muhteşem toplantıya katılamadım ama hiçbir konuşmayı kaçırmamak üzere adeta televizyona kitlendim.
Önceki genel başkanımız Sn. Baykal’ı meğer ne kadar çok özlemişiz.
Kürsüde okadar rahattı ki salonda bulunanlar gibi bende pür dikkat onu dinledim.
Onun gerçek bir lider ve gerçek bir devlet adamı olduğunu bir kez daha gördük.
                                                      ***
 Baykal AKP ve MHP'nin Meclis'ten geçirdiği, Erdoğan'ın da onayladığı anayasa değişikliğini sert sözlerle eleştirdi.
 “Bizim milli mücadelenin siyasi temel mesajını Mustafa Kemal, Amasya'da vermiştir: Milletin istiklalini yine milletin azim ve kararı kurtaracaktır. Bu tarihi bir değerlendirmelidir” sözleri harikaydı.
Anayasa hukuku tarihimiz 1876 da başlamış. Tam tamına 140 yıl önce…
1876 da parlamento kurulmuş,1909 da parlamenter sisteme geçilmiş.
1921’de ise Meclis hükümeti öne çıkıyor.
29 Ekim 1923 yarı bağımsız Osmanlı İmparatorluğundan tam bağımsız Türkiye Cumhuriyetine geçiş tarihidir.
Türkiye Cumhuriyeti Osmanlının yurdu emperyalist güçlere peşkeş çekmesi sonucu Gazi Mustafa Kemal Atatürk, silah arkadaşları ve kahraman halkımızın verdiği büyük mücadele sonucu çekilen birçok acının sonucunda kurulmuştur.
Cumhuriyet ulusun egemenliği kendi elinde tuttuğu ve bunu belirli süreler için seçtiği milletvekili aracılığı ile kullandığı devlet şeklidir.
Kısacası halkın kendisini yönetmesidir. Yani egemenlik kayıtsız şartsız milletindir.
Şimdi anayasada yapılan değişiklikler, sistem değişikliği kandırmacaları, Atatürk’e karşı açılan kötüleme kampanyaları ile halkın yetkisi elinden alınarak tek kişiye bağlanmak isteniyor.
Nitekim Cumhurbaşkanı Erdoğan Elazığ’da katıldığı bir açılış töreninde bunu kendi ağzı ile itiraf etti.
Ne dedi hatırlayalım.
Cumhurbaşkanı ile başbakanın gücü aynı kişide birleşeceği için çekişme yaşanmayacak.
Tek kişide bu gücü topluyoruz.
Bizim bildiğimiz bütün gücün tek kişide toplanmasına DİKTATÖRLÜK denir.
Tarihte örneklerinin başında Hitler ve Mussolini gelir.
Sayın Cumhurbaşkanı bazen öyle sözler ediyor ki hayret etmemek elde değil.
Hem böyle söz edecek hem de “Rejim değişmiyor. Meclis, Bakanlar Kurulu farklı isimlerle devam ediyor.”
Birileri milletimizin kafasını bulandırmaya çalışıyor” diyor.
“Birbirine tezat konuşmaları ile esas kendisi kafamızı bulandırıyor.
Başbakan Binali Yıldırım istediği kadar  “cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi” desin, cumhurun başı doğrusunu söylüyor.
                                                              ***
Başbakan hayırcıları hedef alarak PKK-FETÖ-DEAŞ hayır diyor, biz onun için evet diyoruz sözleri ise utanç vericidir.
Sonra da “Rejim tartışması 1923 te bitti. Türkiye laik, demokratik, sosyal bir hukuk devletidir “ demesi kendi sözleri ile çelişkiye düşmekten başka bir şey değildir.
Bu nasıl hukuk devletidir ki hayır demek teröristlerle eş değere getirilmektedir?
 Bu yanlışları Erdoğan da yapmaktadır.
Cesaretlenen bazı AKP li yetkililer Atatürk’e saldırıyorlar.
AKP Anamur Gençlik Kolları başkanı Hasan Baki,“Atatürk olmasaydı diye bişey yok, keşke olmasaydı diye bir gerçek var artık. Recep Tayyip Erdoğan yakında o gerçeğin mührü vurulacaktır” dedi ve halkın tepkisi ile istifa etti veya göstermelik istifa ettirildi.
AKP Manisa İl Başkan Yardımcısı Ozan Erdem’den sonra AKP Avusturya teşkilatı sorumlusu Mahmut Koç’ta Eğer bu seçimde kötü bir sonuç alırsak, Allah vermesin iç savaş çıkar Türkiye’de” dedi.
İşte böyle tehditlerle, terörist suçlamaları ile bir referanduma gidiliyor.
Sayın Baykal’ın dediği gibi Ana hatlarıyla getirilen anayasanın temel niteliği tek adam inşaa etmesidir. Bunu söyleyince rahatsız oluyorlar ama gerçek bu. Tek adam anayasasıdır bu...
İşin temelinde milli egemenlik anlayışında saygısızlık yatmaktadır.
Meclis'teki milletvekillerinin daha okumadan imzaladığı bir anayasa taslağıdır.
Evet, bu sözlere katılmamak mümkünmüdür?
Atatürk cumhuriyetinden vaz geçmemizi bizim tek adama kul olmamız isteniyor.
Bu mümkünmüdür?
Hayır demek ne terörist olmaktır ne de 15 Temmuzun yanında olmaktır.
Hayır demek çağdaşlığı, demokrasiyi özgürlüğü seçmektir.
O zaman hayır, hayır hayır…

Tünay Süer
19 Şubat 2017

Türkiye'nin Suriye politikasındaki zik-zakları anlamak için ziyaret trafiğine dikkat kesilmemiz gerek.
Trump'ın Ankara'ya gönderdiği ilk yetkili CIA Başkanı değildi. Ondan önce İngiltere Başbakanı May Washington'dan doğruca Ankara'ya geldi.
Sonra CIA Başkanı, onun hemen ertesi günü de İngiltere Genelkurmay Başkanı Ankara'yı şereflendirdi.  
O trafik içinde kısa süre önce “El Bab'dan sonra tamam”  diyen Erdoğan, “Sırada Rakka, Münbiç var”  söylemine geçti.
Yıllarca Barzani'nin danışmanlığını yapan, şimdi de Erdoğan'ın Başdanışmanı olan İlnur Çevik CIA Başkanı Ankara'dayken, “Türkiye'nin Suriye'nin kuzeydoğusunda bir Kürt kantonunu tolore edebileceğini”  belirtip, “PYD de bir Barzani olamaz mı? Barzani’nin Türkiye ile ilişkileri muhteşem”  dedi. Çevik sonradan yaptığı açıklamada, “Kürt kantonu değil, Kürt yapısı dediğini”  söyledi. Ne farkı varsa?
CIA Başkanı Ankara'dan Suudi Arabistan'a gitti. Suudi İçişleri Bakanı Muhammed bin Nayef'e terörle mücadele noktasında gösterdikleri cesaretten dolayı onur madalyası taktı.
Ne tesadüf, Milli Savunma Bakanı Fikri Işık da Suudi Arabistan'a gidip, “Teröre Karşı İslam İttifakı Merkezi”nde incelemelerde bulundu.  
Hemen sonra da Körfez ülkeleri ziyareti kapsamında Erdoğan, Hulusi Akar, Hakan Fidan Suudi Arabistan'daydı.
Akar Suudi Arabistan'dayken, “El Bab'da işimizin tamamlandığını”  söyledi, ama hem Genelkurmay, hem Milli Savunma Bakanı tarafından tekzip edildi.
Nihayet dün de, Akar için “arkadaşım”  diyen ABD Genelkurmay Başkanı Dunford Türkiye'ye geldi.  Akar ve Dunford Suriye'yi görüşmüş, ABD'ye alternatifli planlarımızı sunmuşuz falan.
Birincisi; Adam Ankara'ya değil, darbenin üssü İncirlik'e geldi. Bir anlamda ev sahibi oydu. Misafir plan falan sunamaz, umduğunu değil, bulduğunu yer.
İkincisi; Bizim hiç Suriye politikamız ve planımız oldu mu ki? 2011'den beri ABD'nin, sonra Rusya'nın ve “gizli aktör”  İngiltere'nin kedi-fare misali planlarıyla boğulmuyor muyuz?
                              -ABD Ne İstiyordu, Ne Oluyor?-
ABD başından beri bizi Suriye'de “kara gücü”  olarak, ama sadece IŞİD'e karşı kullanmak istiyordu. Şu anda olan tam bu değil mi? Ve PYD-YPG'yle mücadele sadece bizimkilerin ağzında ve kağıt üstünde kalmadı mı? Efendim bundan sonraki operasyonlar için hâlâ, “PYD'yi bırak, beni al”  demiyor muyuz? Bunu dedikçe ABD, PYD'yi daha çok silahlandırmıyor mu?
ABD, PYD'yi Münbiç'ten çıkarırsa, her nerede IŞİD varsa mücadele edeceğimiz anlaşılıyor. Siz Suriye'nin kuzeydoğusunda “Kürt yapısını tolore edebileceğinizi”  söyledikten sonra şimdilik çıkarabilir de. Ya sonra? Örneğini “Barzanistan”da görmedik mi? Erbil diye başladılar, Musul-Kerkük'e uzandılar. Kaldı ki, aynen Irak'ın kuzeyinde olduğu gibi, “Münbiç'e girerseniz, karşınıza ABD askerleri çıkabilir”  de diyebilirler. Nitekim Pentagon, Trump'a “Suriye'nin kuzeyine ilk kez   konvansiyonel kara gücü gönderme”  teklifinde bulunmadı mı?
Peki 15 Temmuz darbesinin arkasındaki isim olan CIA'cı Henry Barkey daha 2012'de, “Suriye Kürtlerinin lideri PYD değil, Barzani olacak”  demedi mi? Şimdi olan ne? Rusya PYD/YPG'nin hamiliğini üstlenirken, Trump Suriye'de PYD'ye muhalif Barzani'ye yakın olan grupları davet ediyor. Bizzat Erdoğan'ın Danışmanı, “PYD de bir Barzani olamaz mı? Barzani’nin Türkiye ile ilişkileri muhteşem”  diyor. Erdoğan, “Suriye'nin kuzeyinde bir terör koridoruna izin vermeyeceklerini”  söyledikçe, ısrarla şunu sordum: “Ya Barzani koridoruna ne diyorsunuz?”...  Bölücü terör örgütünün ağa babası Barzani'ye razı olduğumuz anlaşılıyor da acaba ona “PKK hamisi, lojistik destekçisi. Mehmetçik katili”  diyen AKP'nin yeni ortağı Bahçeli bu gidişata ne diyor?    
Bitmedi; ABD Suriye'nin 3-4'e bölünmesini, kuzeyin garantörlüğünün ABD'de, Sünni bölgenin garantörlüğünün Türkiye ve Suudi Arabistan'da olmasını planlamadı mı? Şimdi ABD'nin Mart başında uygulayacağı belirtilen ve şimdilik Suriye'nin kuzeyini kapsayan “güvenli bölge”  planı için ne söyleniyor; Burasının 4'e bölünmesi.
Yine bitmedi; Suudi Arabistan öncülüğünde bir “İslâm Ordusu”nun kurulması ABD'nin fikri değil miydi? Peki Türkiye'nin de dahil edildiği 4 parçalı “Büyük Kürdistan” planını Suudi Arabistan ve İsrail birlikte kotarmadı mı? Bu ittifakın bir diğer hedefi de “Şii İran'ı bertaraf etmek”  değil mi?
Ne oldu? İslâm Ordusu kuruldu ve Türkiye de buna katıldı. Bizimkiler Körfez ülkelerinde turlarken, Trump İsrail Başbakanı Netanyahu'yu Beyaz Saray'da ağırlayıp, “NATO tarzı Arap koalisyonu kurulmasını”  ve “İran'a karşı yeni bir yol haritasını”  konuşuyor, ayrıca Irak, Kuveyt ve Katar liderlerini arayıp, “İran'a karşı Arap kuşağı”  teklifinde bulunuyordu.  
Peki o sırada Bahreyn'de olan Erdoğan, İran'ı nasıl eleştiriyordu Şöyle:
“Birileri hem Suriye'nin hem Irak'ın bölünmesini istiyor. Irak'ın bölünmesi çalışmasını yapanlar var. Oradaki mezhebi, etnik mücadele, çünkü orada da bir Pers milliyetçiliği olayı var. Bu Pers milliyetçiliği olayıyla da orada bir bölünme söz konusu. Bunların önünü kesmemiz gerekiyor.”
Ne tesadüf?!.
                     -İngiltere'den Al Haberi: 21. Yüzyılı Türkiye Belirleyecek-
Birkaç not daha... Erdoğan'a ne zaman randevu vereceği bile belli olmayan Trump'ın, yaptıkları telefon görüşmesinden sonra Erdoğan için, “Ortadoğu’da merkezde olmalı, onun ve ülkesinin taleplerine cevap vermeliyiz. Erdoğan ülkesiyle güçlü bir lider”  dediği duyuruldu.
Bölgedeki dizaynın “gizli aktörü”  İngiltere'nin eski Dışişleri Bakanı ve Uluslararası Yardım Komitesi (IRC) Yönetim Kurulu Başkanı David Miliband üç gün önce İstanbul'da katıldığı bir toplantıda şunları söyledi:
“Türkiye karşı karşıya kaldığı güçlüklerle nasıl başa çıkacak ve bu başa çıkma şekli de aslında 21. yüzyılın gidişatını belirleyecek. Türkiye başkalarının seçimlerini belirleme noktasında da çok önemli bir rol üstlenecek ve aynı zamanda 21. yüzyılın ve küresel dünyanın nasıl gelişeceğinde de belirleyici bir rol oynayacak... İstanbul, Dubai, Doha gibi şehirleri mi Ortadoğu olarak belirleyeceğiz, yoksa Yemen ve Suriye gibi ülkeleri mi Ortadoğu olarak ele alacağız? Bunlar önemli sorular.”
Benzer sözleri 18 yıl önce biri daha söylemişti; ABD Başkanıyken Clinton. Ekim 1999'da, “Önümüzdeki yüzyılın büyük ölçüde, Türkiye'nin bugünkü ve yarınki rolünü nasıl tanımlayacağına bağlı olarak şekilleneceğini umuyorum... 20. yüzyılın ilk 50 yılı Osmanlı İmparatorluğu'nun mirasının palyaşılmasının yol açtığı değişikliklerle geçti. 21. yüzyılın ilk 50 yılı da Türkiye'nin alacağı doğrultuyla şekillenecektir. Türkiye modelinin hem İslâm dünyası, hem Türkiye'nin bulunduğu bölge, hem de Avrupa için büyük etkileri olacaktır” demiş, 15 Kasım 1999'da TBMM'de yaptığı konuşmada da alenen 20. yüzyılda yarım kalan hesapların 21. yüzyılda tamamlanacağı mesajını vermişti.  
Türkiye'ye dair planlar ve TSK'ya biçilen misyon ortada. Daha fazla uzatmadan Akar-Dunford görüşmesine dönelim.
Irak'ın kuzeyinde askerlerimizin başına çuval geçiren Odierno eliyle henüz o dönemde Kara Kuvvetleri Komutanı olan Hulusi Akar'a madayla takıldığında ABD Genelkurmay Başkanlığı,  madalyanın, “Akar'ın Suriye konusundaki tutumu ve Türkiye ile ABD askeri kuvvetlerinin işbirliğine katkılarından dolayı verildiğini”  açıklamıştı.
Anlayamamıştım. Zira Akar'ın o dönemde Suriye'de böylesine “etkin bir rolü”  yoktu!..
Şimdi daha çok merak ediyorum; Madalya, peşin peşin bugünler için miydi?
Allah kabul etsin; Keşke Akar Mescid-i Nebevi'de namaz kılmasının fotoğrafları gibi, “arkadaşı”  Dunford'la İncirlik'te yaptığı görüşmeyi de yayınlatsaydı da neler olup bittiğini öğrenseydik!..
Son olarak şuraya geleceğim:
21. yüzyıl ve bölge Türkiye eliyle şekillendirilirken, biz sadece anayasa referandumu ile meşgûl ediliyoruz.
Bu da bana Afrikalı düşünür Kenyatta'nın Batılıların Afrika’ya girişiyle ilgili sözlerini hatırlatıyor.
“Hıristiyanlar ülkemize geldiklerinde bizim topraklarımız, onların İncil'i vardı. İncil'i elimize verdiler, gözlerimizi kapatıp dua etmemizi istediler. Biz de onlara inandık, gözlerimizi kapayıp beyaz adamın tanrısına yakınlaşmaya çalıştık. Gözlerimizi açtığımızda gördük ki, topraklarımız onların eline geçmiş, bizim elimizde de İncil kalmıştı.”
Diyeceğim;
Bu acayip referandumdan evet de hayır da çıksa tek kazanan, tek kaybeden olacak; Kazanan emperyalizm, kaybeden Türkiye.
Referandumdan başımızı kaldırıp, gözümüzü açtığımızda ülkemizin elden gittiğini görmeyiz inşallah!..
Müyesser YILDIZ
18 Şubat 2017