Sonra beyaz camla tanıştık gün geçtikçe sosyal ilişkilerimiz zayıfladı ve beyaz cama mahkûm olduk.
Ancak ilk yıllar tek kanal (TRT), sonraları özel kanallarda açılınca birbirinde güzel programlar izlemeye başladık. Uğur Dündar’ın sunduğu Arena, Ali Kırca’nın sunduğu Siyaset Meydanı, rahmetli Mehmet Ali Birant’ın sunduğu 32. Gün, Hulki Cevizoğlu’nun sunduğu Ceviz Kabuğu programlarını ve kaliteli dizileri gece yarınlarına kadar heyecanla ve keyifle izlerdik.
O dönemlerde iktidarda olanların, yazılı ve görsel medya üzerinde baskı ve sansürü yok denecek kadar az olduğu için bu programlar özgürce yapılıyordu.
Zaman içinde holding patronlarının tümünün yazılı ve görsel medyası oldu.
Gel zaman, git zaman bundan 11 yıl önce AKP İktidara geldi. İlk zamanlar medyaya pek karışmamakla birlikte zaman içinde, patronlara uyguladıkları mali baskılar yüzünden bu programların tümü özgür yayın politikasını terk etmek zorunda kaldı.
Yazılı medyada taraf olmayan birçok yiğit ve kalemini satmayan yazar patronların eliyle bertaraf edildi.
Bunları neden yazıyorum?
Yazılı ve görsel medyanın büyük çoğunluğu taraftar haline getirildiği için beyaz camdan tartışma programlarını izlemenin keyfi kalmadı da ondan.
Tüm tartışma programlarında birkaç istisna (ayrı tutulan) dışında çıkan konuşmacıların çoğu, yandaş kesimden olduğundan, izleyenlerle bayağı alay edercesine, “AKP iktidarında demokratikleşmeye büyük bir önem verilerek Avrupa standartları yakalanmıştır” diyerek demokrasi çığırtkanlığı yapmaktadırlar.
Karşılarında aşağıda ki soruları soracak cesarette program yapıcısı ve genelde aykırı düşünen konuşmacı olmadığı için program, izleyenler için çekilmez hale gelmekte ve televizyonda izlenebilir bir program bulmak için zaplama yapılmaktadır.
Sorulması gerektiği halde sorulmayan sorulardan örnekler,
-Eğitim Birliği ilkesini bırakarak okulları medreseleştirmenin,
-Demokrasinin olmazsa olmazı olan laiklik ilkesinin örselenmesinin,
-Laik Türkiye Cumhuriyetinde Harem-selamlık uygulaması getirmenin,
-Mustafa Kemal Atatürk’ün, 90 yıllık aydınlanma çağı ile övünmek ve onu daha ileriye götürmek yerine, yeni Osmanlıcılık hayaline kapılmanın,
-Yurttaşlar anayasal haklarını kullanarak gösteri ve yürüyüş yaparken, güvenlik kuvvetlerinin orantısız güç kullanarak, yurttaşların ölümüne, yaralanmasına neden olmanın,
-Yandaşlar sokaklarda şeriat ve Hilafet naraları atarken, güvenlik kuvvetlerince engellenmemeleri ve haklarında herhangi bir soruşturma yapılmamasının,
-Laik bir ülkede Diyanet İşleri Başkanlığının görevi sadece din işleri ile ilgilenmek olduğu halde, nerede ise fetva kurumu haline getirilmesinin,
-Yandaş olmayıp iktidarı eleştirenleri, terörist, Vandal, çapulcu, marjinal (sıra dışı, uçta) gruplar diye yaftalamanın,
-Parasız Eğitim isteyen gençlerin, terör örgütü üyesi olarak tutuklanıp yargılanmalarının,
-Demokrasilerde, dil, din ırk, mezhep ayırımı yapılmadığı, herkes insan olarak eşit olduğu gerçeği karşısında, Alevi yurttaşlara yapılan mezhep ayrımcılığının,
-“Ya taraf olursun ya bertaraf olursun” söyleminin,
-Yargının bağımsızlığını baskılamanın,
-Güçler (Yasama, Yürütme, Yargı) ayrılığını tek elde toplamaya çalışmanın,
-Giderilmesi olanaksız bir iftira furyasına yol açacak, komşunun komşuyu, öğrencilerin öğretmenlerini ihbar etmesi söyleminin en yetkili ağızlardan dile getirilmesinin,
-Ülkeyi yönetenlerce, yurttaşların özel yaşamlarının her alanına karışılmasının,
NERESİ DEMOKRASİ?
Diye soran yok.
Peki, ne soruluyor? Çanak sorular.
Bu sorular ve benzerleri sorulmadığı için çanak sorularla konuşmacılar, nasıl daha çok yaranırım diye coşkuyla demokrasi çığırtkanlığına rahatça devam ediyorlar.
Demokrasi çığırtkanları, son günlerde de güncel olaylar nedeniyle ülkemize felakete götürecek savaş çığırtkanlığına soyunmuşlar.
Aksini söyleyen varsa beri gelsin.
05.09.2013
Gündüz AKGÜL
Emekli Cumhuriyet Savcısı
Yorum Gönder