Haber Güncel

Hadi yine iyisiniz “İşçi sınıfı”
Yani “Çalışanlar”
Adına işçi denmese de, uzun çalışma yıllarının karşılığında işvereninden “kıdem tazminatı” alan ya da alması gerekenler…
Hükümet, bunca sıkıntısı arasında sizin yıllardır beklentiniz olan (!) ve hiçbir hükümetin yapmaya cesaret edemediği bir hamleyi yaparak kıdem tazminatı sorununu çözecekmiş.
Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Mehmet Müezzinoğlu, bu müjdeyi(!) Tüm Sanayici ve İşadamları Derneği’nin (TÜMSİAD) genel merkezinde düzenlenen "Çalışma Hayatında Milli Seferberlik Projesi” toplantısında vermiş.
Gerçi “çalışanların çıkarı” ile ilgili bir iyileştirmenin doğrudan işçilere değil de, gidip sanayici ve işadamı derneğinde, işadamlarına müjdelenmesinde ufaktan bir terslik var ama olsun.
Diyelim ki adresi şaşırdı da işçiye vereceği müjdeyi patronuna verdi.
Olsun, orada da söylense laf döner dolaşır lazım gelen yere ulaşır.
“Dil sürçmesi” derler hani, bu da alt tarafı “mekan sürçmesi” olabilir.
Siz bunun nerede ve kime söylendiğine takılmayın; neyin söylendiğine bakın.
Bizde anayasal rejim hakkındaki açıklamalar bile hukukçulara değil de muhtarlara yapılmıyor mu?
Dolayısıyla her yerde olabilir.
*
Mesela “küresel konjonktür” yani dışarılarda esen havalar uygun olabilseydi bu müjde Dünya Bankası, IMF, ya da OECD’de yapılan bir toplantıda falan da söylenebilirdi.
Zaten onlar da “çalışanlar için yapılacak” bu güzelliklerin bir an önce yaşama geçirilmesini istemiyorlar mıydı?
Kim bilir ne kadar sevinirlerdi…
-Ne diyormuş mesela Dünya Bankası?
Dünya Gazetesi 1 Mart 2008’de yazmış:
“Dünya Bankası Türkiye gibi ülkelere, yatırım ve istihdam artışı için kıdem tazminatı müessesesini terk ederek işsizlik sigortasına geçmesini önermektedir”.
-Ne diyormuş IMF?
Milliyet Gazetesi 17 Ekim 2006’da yazmış:
“IMF Türkiye’de işten çıkarmanın kolaylaştırılmasını istiyor. Bunun için de kıdem tazminatının azaltılması gerektiğine işaret ediyor”
-Ne diyormuş OECD?
18 Ekim 2006’da Milliyet Gazetesi yazmış:
“OECD Türkiye Raporu’nda acı reçete önerisi geldi. Raporda asgari ücretin düşürülmesi, emeklilik yaşının yükseltilmesi ve kıdem tazminatlarının kaldırılması isteniyor”
Hem de gördüğünüz gibi kaç yıllar öncesinden bu yana gelen bir büyük sevda…
Yani anlaşılıyor ki, Sayın Bakan’ın bu günlerde işçi sınıfına müjdelediği(!) olay aslında küresel sermayenin de yıllardır “hiç aklından çıkaramadığı” bir konu.
Ve çalışanlara yapılacak bu iyiliklerden en başta onlar “ziyadesiyle” mutlu olacaklar.
Eee, pek çok hükümet yapalım istedi olmadı. Siyasi endişeler bir türlü şu çalışanları sevindirmeye imkan vermedi.
Demek ki bu hayırlı iş “pek yakında” bunlara nasip olacakmış.
Zaten ne deniyor?
“Onlar konuşur, bizim parti yapar!”
Sadece “yabancılar” mı bu hayırlı(!) düzenlemeyi bekleyenler?
Değil tabii.
Zaten müjde(!) nin doğrudan bizdeki bir sanayici ve işadamları derneğinde verilmesi de buna işaret etmiyor mu?
Tabii ki yabancıları ve irili ufaklısı yanında; TİSK, TOBB ve TÜSİAD da seviniyor.
Neticede sermaye hareketleri için “içerisi-dışarısı” ayrımı yapılabilir mi?
*
Bu girişten sonra gelelim işin özüne…
Birincisinin ne olduğunu ünlü para babası Soros” söylemişti; ne olduğunu bilen bilir, bilmeyen araştırır öğrenir.
Adam haklı da çıktı nitekim.
Türkiye’nin ikinci önemli ürünü “ucuz işçilik”tir.
Gerçi dünyada bu kadar açlık, bu kadar işsizlik varken neden Uzakdoğu, Afrika, diğer açlar falan değil de “biz” diye de düşünülebilir ama; pazarlara yakınlığı, kanaatkarlığı ve çalışkanlığı dolayısıyla bizim çalışanlarımızın onlardan daha fazla rağbet gördüğü aşikar.
Küresel yatırımcısınız…
Diyelim ki Türkiye’den ucuz hammadde alacaksınız.
Diyelim ki Türkiye’de yatırım yaptınız, devasa işletmeleriniz var, burada üretim yapıyorsunuz.
Her şey iyi de, “şu işçilik maliyetleri” biraz daha düşük olsa ve “kazancımız daha artsa” demez misiniz?
Dersiniz tabii…
Çünkü küresel ticarette ilgi alanınıza giren bölgelerde “haklar” dolayısıyla işçilik maliyetlerinin yüksekliği “zarar”, bu maliyetlerin düşürülmesi daha fazla “kar” getirir.
Adama sunmuşsunuz piyasanızı, satmışsınız devasa işletmelerinizi özelleştirme-güzelleştirme derken;
İş buraya kadar güzel…
Tamam, adama sundunuz bu imkânları “al çalıştır mal senin” dediniz ama ya “işçilik” ne olacak?
Boş durmayıp boşa mı çalışacak?
Daha iyi anlaşılsın diye örneklendirelim;
Diyelim ki size falan ülkedeki en büyük sanayi yatırımını çok “hesaplı” bir fiyata verdiler.
Alırsınız almasına da, “Peki ben burayı işletince işçilikler kaç para?” diye sormaz mısınız?
Sormak zorundasınız, çünkü orayı size bedava da verseler, işçiliğe yapacağınız ödeme belirler bu işten kazanıp kazanmayacağınızı.
Kazanmanız ya da daha fazla kazanmanız için o ülkede işçilik maliyetlerinin de aşağıya çekilmesinden yana olur gönlünüz değil mi?
Nasıl mesela?
Çok yolu var tabii.
Hemen aklımıza gelenleri sayalım:
-Üçer beşer çocuk yapın dersiniz nüfusu arttırırsınız. Bu iş uzun dönemde sonuç verir ama sonuçta yatırımlar sabit, nüfus yüksek olunca ücretler yapısal olarak düşer.
-O kadar bekleyemezseniz, çevre ülkelerden göç alırsınız, işsiz sayınız katmerlenir, gelenler en beğenilmeyen işlere bile talip olsalar onlar yerli işçinin işine ortak oldukları için ücretleri aşağıya çekerler.
-Daha da mı erken olsun?
Kıdem tazminatını kaldırır ya da üç otuz paraya indirirsiniz; maliyetler yine düşer. Çünkü kıdem tazminatı on iki aylık bir çalışma döneminde on üçüncü maaştır ki genelde yüzde 7,7 falan eder.
Bunu bir de geriye dönük yani geçmiş yıllara uygulatın; çok şey fark eder.
Sonuç:
Kıdem tazminatı, işveren açısından “işçilik maliyeti”dir.
Küreseli, yerlisi, büyüğü, bunun düşürülmesini ister.
Liberal(!) yani sermayeye göz kırpan siyaset her zaman bunu bir şekilde düşürüp “bak biz yaptık” demek ve bu işten sevineceklere şirin görünmek ister.
Ama ne var ki, bu günlük siyasette “sıkıntılı” bir durumdur ve bu güne kadar çok denenmesine, defalarca niyetlenilmesine karşın yapılamamıştır.
Çünkü, ne kadar soslara bulayıp yedirilmek istense bile çalışanlar bu işin kendilerine neye mal olacağını bilirler.
Olağan dönemlerde göze alınacak bir iş değildir.
Nitekim, kıdem tazminatının budanarak maliyetlerin düşürülmesi için bu kadar istek ve niyete karşın, son seçimlerden sonra iktidar asgari ücreti arttırmak zorunda bırakılmıştır.
Siyaseten pratiğinden bakıldığında, bu işin ancak “ben yaptım” oldu ile bir anda yapılabileceği açıktır.
Olabilir mi?
Oyun büyük ve oyuncuları güçlü.
Ama her durumda bizdeki siyasetin önümüzdeki günlerde alacağı şekle bağlı olabilirliği şüphesiz.
Şimdiden “olacak” demek, bir yerlerde ve bir yerlere müjdeler vermek; ya “laf olsun” kabilinden bir sözdür ya da son zamanlarda ünlenen bir deyimle “kasaptaki ete soğan doğramak”.
Bülent Soylan

Bülent Soylan

16 Nisan’daki referanduma sayılı günler kala, dengeler de istikrarlı bir şekilde değişiyor.
Artık şunu rahatlıkla söyleyebiliriz; Hayır ile Evet oranı hemen hemen eşitlendi.
Buna en büyük katkıyı ise Cumhurbaşkanı Erdoğan ile Adalet ve Kalkınma Partisi sözcüleri sağladı.
İşin özü 15 yıldır kimsenin yenemediği AKP’ye ilk mağlubiyeti bizzat Cumhurbaşkanı Erdoğan tattırmak üzere.
Daha önceki yazılarda, bir grup arkadaşımla her hafta Ankara’nın Keçiören ve Sincan ilçelerinde kamuoyu araştırması yaptığımızı yazmıştım.
Sonucun büyük oranda Hayır çıkacağı Ankara-Çankaya, İzmir-Karşıyaka, İstanbul Kadıköy ya da Muğla vb. yerlerde değil de, Keçiören ve Sincan gibi AKP kalesi (son seçimlerde yüzde 65 oy oranına sahipler) ilçelerde anket yapmak, bize gerçekleri ve doğruları gösterecektir.
Bu ilçelerde yüz yüze konuştuğumuz insanlar, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın özellikle “Hayır diyenler haindir” sözüne çok bozulmuş.
Kurulduğundan beri AKP’ye oy verdiğini söyleyen Nurettin D. Adlı bir esnaf, “Ben Evet diyorum, dünürüm ve hanımı Hayırcı. Dünürlerim vatansever, Müslüman insanlar. Onlara hain denilmesi beni çok üzdü. Hanım da, küçük oğlum da, ben de bu defa Hayır oyu vereceğiz” ifadelerini kullanıyor.
Oto tamircisi Muhammet Ali B.. de benzer şeyler söylüyor: “Reis’e hep oy verdik. 15 Temmuz’da Külliye’nin önünde günlerce bekledik. Eniştem referandumda Hayır diyecek. Bu konuyu bir araya geldiğimizde pek konuşmazdık. Kız kardeşim de, Evetçidir. Ama Cumhurbaşkanımızın o sözleri bizleri çok üzdü. Ne yani biz şimdi bacımızı bir vatan hainine mi verdik diye düşündük. Hacı annem, hacı babam, ben, eşim ve diğer aile mensupları sırf bu söz nedeniyle Evet demekten vazgeçtik.”
Buna benzer sayısız örnek var, ama Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bu söylemde ısrar etmesi, Hayır oranını sürekli artırıyor ve kendi kendisini yenmesinin önünü sonuna kadar açıyor.
Keçiören, Türkiye’nin en büyük nüfusa sahip ilçesi ve AKP’nin kalesidir.
Keçiören aynı zamanda MHP kökenli vatandaşlarımızın yoğun yaşadığı bir ilçedir.
Kurulduğundan beri AKP’ye oy veren milliyetçiler, ülkücüler, MHP içindeki tartışma ve ayrılıklardan da ciddi bir şekilde etkilenmişler.
Kendini ‘Doğuştan Ülkücü’ olarak tanımlayan Kurtcebe A.. “Milliyetçiliklerinden zerre kadar şüphe etmediğim bazı ülküdaşlarım Hayır oyu kullanacak. Onlara vatan haini diyen karşısında beni bulur. Cumhurbaşkanı bu sözü ile benim gibilerinin desteğini kaybetti” diyor.
Keçiören’in Sanatoryum semtindeki kahvehanede konuştuğumuz 15 kişilik gruptan da benzer değerlendirmeleri aldık, ama bunun yanında AKP içindeki milliyetçileri kızdıran başka bir konunun da etkisinin büyük olduğunu gördük.
Eski ülkü ocakları yöneticilerin Yavuz E, “Hayır diyen arkadaşlarımızı PKK ve FETÖ’nün yanında sayıyorlar, ama Barzani’yi bayrağını çekerek ağırlıyor, ondan Evet için destek istiyorlar. Biz de, Evet diyerek Barzani’nin yanında mı yer alalım? Böyle bir mantık olamaz. Biz Hayır diyecek ülkücü arkadaşlarımıza kefiliz. Onlara hain denilmesine tepkimiz Hayır olacak” diye konuşuyor.
Örnek çok, yer yok demekten hoşlanmıyorum, ama işin özü bu.
Yaptığımız son araştırmada, Hayır oylarının ilk kez Evet oylarını kıl payı da olsa geçtiğini gördük.
Paris’teki öğrenciliğim sırasında, Fransız kamuoyu araştırma şirketi İPSOS’ta bir süre yarı zamanlı çalışmıştım.
Alanında kendini kanıtlamış olan İPSOS’da aldığım eğitim ve edindiğim tecrübe, son güne kadar ihtiyatlı davranmak gerektiğini söylüyor.
Gerçek şu ki, sonucu AKP içindeki ve dışındaki MHP’liler belirleyecek.
Ama bu arada başta Kılıçdaroğlu olmak üzere CHP sözcüleri, Cumhurbaşkanı Erdoğan ve AKP’lilerden gelen kutuplaşmayı körükleyecek açıklamalara da yanıt vermemeli, tahriklere dikkat etmeli.
Yıllardır yazdığım ve CHP yönetimine üstün birikimleriyle gelmiş isimlerin kıvrak zekâlarıyla göreceklerine hala inandığım AKP’nin zayıf noktalarından 2’si referandum sürecinde nihayet gün gibi ortaya çıktı.
Eğer 16 Nisan’a kadar CHP yönetimi bunları görür ve üstüne giderse Hayır garanti olur.

Gürbüz Evren

Referanduma sunulan anayasa değişikliği paketinde;Cumhurbaşkanına, meclisi fesetme yetkisini tanıyan bir hükmün var olup olmadığı tartışması, Sayın Cumhurbaşkanının istifa etmesine kadar dayanmış bulunmaktadır.

Önceki makalemizde de belirttiğimiz gibi, referanduma sunulan yeni anayasa değişiklik paketinde, satır aralarına gizlenmiş olarak (Md.11) Cumhurbaşkanına meclisi fesih yetkisi tanınmıştır.

Önceki makalemizde belirttiğimiz gibi, Cumhurbaşkanına tanınan meclisin yenilemesine karar verme yetkisinin karşılığı, meclisin feshidir.Anayasa paketinde açıkça fesih kelimesinin kullanılmaması, kimseyi yanıltmamalıdır. Sayın Cumhurbaşkanı ve onun gibi düşünenler, kelime oyununa sığınarak, istifaya kadar uzanan gereksiz bir iddianın içine girmişlerdir.

Dün(29.03.2017) değerli Anayasa Profesörü Sayın KABOĞLU da çok güzel açıkladı, Anayasa hukukunda ve geleneğinde, meclisin feshi yerine,meclis seçimlerinin yenilenmesi kavramı kullanılmaktadır.

Meclisin feshi yerine, meclis seçimlerinin yenilenmesi kavramının kullanılması çok yerinde ve  doğrudur.

Zira, fesih; kesin,süreklilik arz edecek ve bir daha geriye dönüşü olmayacak şekilde,hukuken oluşturulan bir topluluğu, örneğin bir derneği, kooperatifi ve şirketi bozma, dağıtma, sona erdirme, geçersiz kılma demektir.

Birkaç örnek vermek gerekirse;

Konut yapı kooperatifleri, ana sözleşmeleri gereğince, ana sözleşmede gösterilen işlerin tamamlanması ve ferdi mülkiyete geçilip konutların ortaklar adına tescil edilmesiyle amacına ulaşmış sayılır ve dağılır,kendi kendini fesih etmiş olur.Kanunlarda öngörülen diğer hallerde de, ilgili bakanlığın mahkemeden alacağı kararla, kooperatifler feshedilir.

Türk Ticaret Kanununun  353 - (1) maddesi uyarınca, Anonim Şirketlerde;şirketin kurulmasında kanun hükümlerine aykırı hareket edilmek suretiyle, alacaklıların, pay sahiplerinin veya kamunun menfaatleri önemli bir şekilde tehlikeye düşürülmüş veya ihlal edilmiş olursa, yönetim kurulunun,  Gümrük ve Ticaret Bakanlığı'nın, ilgili alacaklının veya pay sahibinin istemi üzerine asliye ticaret mahkemesince şirketin feshine karar verilir. Yasada öngörülen diğer bazı hallerde de, mahkeme kararıyla şirketin feshine karar verilir.

Umarız anlatabildik, fesih neymiş efendim?

Süreklilik arz edecek,bir daha geriye dönüşü olmayacak şekilde, hukuken oluşturulan  bir topluluğu,kuruluşu, örneğin; bir derneği, kooperatifi ve şirketi kesin olarak, geriye dönüşü olmamak üzere,bozma, dağıtma, sona erdirmek demekmiş.

Anayasa ve yasa dışı bir darbe ile demokrasiye temelden son vermeden, demokrasiyi temelden sonlandırmadan, Türkiye Büyük Millet Meclisini süreklilik arz edecek ve bir daha geriye dönüşü olmayacak şekilde dağıtmak ve sona erdirmek Cumhurbaşkanı dahil, hiçbir babayiğitin harcı olmadığına göre, demokrasilerde ve demokratik anayasa metinlerinde; mevcut meclisi oluşturan milletvekillerinin görevine son verilerek, seçimlerin ve meclisin derhal yenilenmesi için,meclisin feshi  kavramı yerine, seçimlerin yenilenmesi kavramının kullanılması, daha doğal,demokratik ve yerinde değil midir?

Tabii ki, evet. Referanduma sunulan yeni anayasa değişiklik paketinde de, bu nedenle meclisin feshi kavramı yerine, seçimlerin yenilenmesi kavramına yer verilerek, Cumhurbaşkanına tanınan yetki, meclisi yenilemeye karar verme yetkisi olarak açıklanmıştır.

Sonuç olarak,referanduma sunulan yeni anayasa değişiklik paketinde; Cumhurbaşkanına, seçimleri yenileme, başka bir anlatımla meclisi fesetme yetkisi tanınmıştır. Çok üzgünüz ama,bu durumda Sayın Cumhurbaşkanı; aksinin çıkması halinde istifa edeceğini açıkladığı kendi iddiasını kaybetmiştir.

Taktir Sayın Cumhurbaşkanınındır.

30/03/2017
Güner YİĞİTBAŞI
Hukukçu

Aşağıda anlatacaklarım bir öykü değil, gerçek bir yaşamın ta kendisidir.
Yaşamı tozpembe görenlere ithaf olunur (sunulur).
Sevgili dostum,
Sen ve ben eşit koşullarda dünyaya gelmedik.
Sen, varlıklı ve kültürlü bir ailenin çocuğu olarak dünyaya gözlerini açarken…
Ben, zorla geçimini sağlayan cahil, çiftçi bir ailenin bireyi olarak yaşama merhaba dedim.
Bundan sonra ailelerimizin bize verebildikleri ve kendi kişisel çabamızla kişiliğimizi oluşturduk.
Sen, çocukluğun gerekleri ne ise onların tümünü fazlasıyla yaşarken…
Ben, çocukluğumun 7. Yılında aileme katkıda bulunmak için kuzu çobanlığı yapmaya başladım.
Senin, bisikletin, çeşit çeşit oyuncakları varken…
Benim, tek oyuncağım, kuzu otlatırken elimdeki sopayı at kabul ederek binmek ve çalışmaktan fırsat buldukça çelik çomak oynamaktı.
Sen, anlamaya başladığında elektriği, sinemayı görüp, otomobile binerken…
Ben, bunları 13 yaşımda köyden kente okumaya gittiğimde tanıdım.
Sen, yaz tatillerinde denizde yüzüp serinlenirken…
Ben, 40 derece sıcağın altında ekin tarlasında orakla ekin biçtim.
Sen,  okula kolalı beyaz yaka, ütülü siyah önlük, iskarpin ayakkabı ve ütülü pantolonla tam okula gitme yaşında başlarken…
Ben, okula, buruşuk beyaz yaka, ütüsüz siyah önlük, ayağımda kara lastik ve dizi yırtık pantolonla ancak 9 yaşımda başladım.
Lise çağlarında sen, ütülü takım elbise, kolalı gömlek, kravatla şık bir görüntü ile okula gelirken…
Ben, sene ortasında dizi ve popo kısmı yırtılan solmuş pantolonuma, terziden alıp sakladığım solmamış kumaş parçası ile yama yaptırarak, yırtığı kapattığım için sevindim ve yatak altı ütü ile çift ütülü çıkan pantolonu sabahleyin giyip okula geldim.
Sen ve arkadaşların halime gülerek tepeden bakarken…
Ben, bunu hiç dert edinmedim, hep seninle aynı notu alıp başarıyı yakalamanın heyecanını ve sevincini yaşadım.  
Sen, okul sonrası yazın dinlenirken, tatile giderken, denizde yüzerek, keyfine bakarken…
Ben,  ailemin geçimine katkıda bulunmak için çobanlık ve çiftçilik yaptım.
Ben, sana kavuşmak için büyük bir çaba göstermem gerektiğinin bilinciyle ve azmiyle hep çalışırken…
Sen, arayı kapatıp sana yaklaştığımı bile fark etmedin.
Sen babandan kalan kalıt (miras) ile keyif çatıp yaşarken…
Ben alnımın teri ile kazandığımla geçinmenin gururunu yaşadım.
Anlayacağın dostum, ben yaşam koşusuna senden 40 km geriden başladım.
Bitiş noktasına yaklaştığımızda at başıydık.
Bu gün geldiğimiz noktada sen, hala kimseyi umursamadan, hiçbir şeyi dert etmeden, başkasının sıkıntısı ile ilgilenmeden, yaşamın tadını çıkarmaya devam ederken…
Ben, arkamda bıraktıklarımın yoksulluklarıyla, sıkıntılarıyla ilgileniyor, ülkemin sorunlarını tartışıyor ve büyük önder Mustafa Kemal Atatürk hayranı olan rahmetli babamın bana aşıladığı Atatürk sevgisiyle ülkemin aydınlığının karartılmaması için, çaba gösterenlerin safında yer alarak katkıda bulunmaya çalışıyorum.
İnan ki bu halimden yakınmıyorum, senden daha mutlu olduğumu da biliyorum.
Dostum, rahatı bırak birazda sen uğraş, ikimizin olan ülkemizin sorunlarıyla.
Unutma ki ayni gemideyiz. Bir tufanda ikimizde boğulacağız.
Bu günlerde, ortak mülkümüz olan ülkemizin tapusu bir kişiye verilmek istenirken, olabileceklerin farkında olarak, hem kendi çocuklarım ve torunlarımın, hem de seninkilerin aydın gelecekleri için ben  #HAYIR diyorum.
Ya sen?

29.03.2017
Gündüz AKGÜL 
Emekli Cumhuriyet Savcısı

“Her Yıl 7 Bin Çocuk Cinsel İstismara Uğruyor!”

Gazetenin birinde, [1] “Hükümeti indireceklermiş, siz benim donumu bile indiremezsiniz” yazılı pankartı görünce, küçüklüğümde köyde kocaman adamların küçük çocukları öğütleyip, “şu amcana pipini göster, şu amcana bir küfür et” diye söyleterek kahkaha ile eğlendikleri aklıma geldi.
Yine aynı köyümde,  yaşlı başlı adamların çocuğa küfür ettirmeleri bir yana,  küçük çocuklara, “haydi şu amcana pipini göster” diyerek çocuğun küfürde olduğu gibi, pipisini gösterdikten sonra onu hararetle alkışlamaları ne kadar yanlıştı. Hele Herkesin, koca koca büyüklerin alkışlayıp kahkaha ile gülmeleri, ileride o çocuğun teşhirci olmayacağını kimse kestiremez. Çünkü işin içinde beğeni ile alkışlama ve kahkaha ile gülüşmeler vardı.
O adamların küçük çocukları o şekilde kullanıp küfür dinleyerek eğlenmelerini anlatırken, yine bizim köyün bir atasözü aklıma geldi, “çobanı çuvala koymuşlar da pipisi dışarıda kalmış”. Yani donlu, kuşaktan aşağılı kaba şaka, espri yapanlar için böyle bir köy atasözü söylerlerdi küçüklüğümde. (şimdilerde köyümde aynı şakalar yapılıyor mu bilmem. Ama köyken kasaba olan, ilkokul varken ortaokul da açılan sonradan kasabalığı iptal edilen, öğrenci-çocuk olmadığı için ortaokulla birlikte sonra ilkokulu bile kapatılan köyümde çocuk da kalmamış ki). Neyse parantezi kapatıp devam edelim.
Demek ki köyde de olsa kentte de olsa adamın kafasında don-kuşaktan aşağı düşüncesi varsa şakası da, pankartı da aynı ağızdan aynı kafadan oluyormuş.
Köylülerin küçücük çocuğun sevgisini istismar ederek, onun “iyi bir şey yaptığını” sanarak o ayıplı küfür ve donunu sıyırarak o hareketi yaptığını alkışlamaları onların cehaletinden kaynaklanıyor elbette.
O gazetedeki resim-haber bana bunları çağrıştırdı. Ama ben yine gazetedeki resme dönüyorum.  Resme bir bakın hele, epey büyük bir abinin kaleminden çıkan güzelce yazılmış o yazıyı incelersek, “bacak kadar çocuk” o yazıyı yazamadığına göre, tıpkı bizim köyün adamları gibi, oradaki kocaman kocaman adamlar o yazıyı yazıp o çocuğun eline veremezler mi?  Öyle de yapmışlar mutlaka. İzninizle burada bir parantez daha açacağım.
İnternetten, “Türkiye’de çocuk istismarı, çocuk tecavüzleri” diye google’den yazıp tıkladım. İşte gerçekler, (sitedeki sadece başlık kısmını alıyorum yer darlığından):
Her Yıl 7 Bin Çocuk Cinsel İstismara Uğruyor!
“Türkiye’de her dört saatte bir tecavüz veya tecavüze kalkışma suçunun işlendiği, sokaklarda yaşayan yaklaşık 25 bin çocuğun cinsel şiddetle karşı karşıya kaldığı, yılda ortalama 7 bin çocuğun cinsel istismara uğradığı belirtildi.
ÜİK tarafından kısa süre önce açıklanan verileri değerlendiren uzman psikolog Hanım Demirbaş, cinsel istismarın ’Türkiye’nin kanayan yarası’ olduğunu, 7-14 yaşındaki çocukların, en çok cinsel istismara uğrayan grup olduğunu söyledi. Demirbaş, sorunun, ilgisizlik, iletişim kopukluğu ve kültürel öğelerden kaynaklandığını anlatırken, şöyle dedi:
 "Aileler, çocukları ile yeterince ilgilenmediklerinden ve cinsel konularla ilgili yeterince bilgiye sahip olmadıklarından çocuklar daha rahat cinsel istismara maruz kalabiliyor. Bu istismar sonucu çok büyük travmalar görülebiliyor. Burada da profesyonel destekle bu travmanın etkisi kalkabilir. Sonuçta çocuğumuza şunu anlatmamız gerekiyor; Bu senin bedenin. Ben izin vermediğin sürece kimse sana dokunamaz algısını yerleştirmemiz gerekir. İstismara maruz kalmış çocuklarda yaptığımız araştırmada aileler çocukları ile yeterince ilgilenmemekteler. Çocukların başlarına gelebilecek bir sıkıntıda ailelerine anlatabilmeliler…."[2]
Yazıya konu olan resim Sinop’ta çekilmiş. Küçücük çocuk, boyundan büyük, yukarıda yazılı o donlu pankartın arkasında,  yüzü taranmış bari. Çocuğun hemen yanında Çevre Bakanı Mehmet Özhaseki öylesine mutlu gülüyor ki, gülmesinde gözleri kapanmış. Sol köşede de, çocuk yurtlarının birinde onlarca çocuk tecavüze uğramış da “bir kereden bir şey olmaz” diyen bakanlığın- Aile Bakanı Yardımcısı Mehmet Ersoy oturuyor. Resmini aldığım gazete de “skandal pankart” diye başlık atmış.
Bu resmi yorumlayan CHP İstanbul Milletvekili Barış Yarkadaş da şöyle diyor:
“Çocuklara pis ahlakınızı bulaştırmayın. Seviyeniz yerlerde sürünüyor; çocukları pisliklerinize alet etmeyin”.
Sosyal medyadan birileri de şöyle bir mesaj atmış:
“Bunu nasıl yaparsınız? Sizin çocuğunuz yok mu? Bir çocuğun donunu indirmek ne demek? Utanmalısınız”.
Bir başkası da:
“Bir çocuğun eline “donlu” bir pankart vermek, nasıl bir zihniyetin ürünüdür?”
Yine bir başkası şöyle yazmış:
“Çocuğa “donunu indirmek” temalı olabilecek en rezil pankartı tartışıyorlar. Bakan da gülüyor. Utanç verici bir olay…”
Kısaca propagandanın, istismarın sınırı yok gibi. Hele AKP-RTE grubunun “evet”çi takımı devletin olabildiğince bütün olanaklarını kullanırken,  bu dünyanın hiçbir yerinde görülmemiş “tek adam” lık anayasanın içeriğini vatandaşa anlatacakları yerde, akla hayale gelmeyen kaba, amiyane ifadelerle koro halinde Kemal Kılıçtaroğlu’na, CHP ye saldırıyorlar, (sanki Kılıçtaroğlu oylanıyor ). Böylesine OHAL altında eşit şartlarda olmayan bir referandum görülmemiştir.  Böylesine ahlaka uymayan pankart tavırları bir yana, “evet” çiler korunurken, “hayır”cılar da saldırılara uğruyor, ne ki tutuklanıyorlar bile.
Bu koşullarda umarız hayır galip gelir, eğer evet çıkarsa bilin ki, Türkiye’yi çok büyük kaos kargaşa bekliyor demektir. Zaten şimdiden Avrupa Türkiye’ye tavır almaya, ekonomik önlemler,  çeşitli engellemeler yapılmaya başlamıştır. Hem de “bu daha başlangıç” diyerek.  Avrupa ülkelerinin Türkiye’ye  tavır koyması  AKP-RTE iktidarının düşündüğü gibi olmaktan ziyade,  demokrasiyle bağdaşmayan RTE gibi diktatörlü istem ve tavrı olan bir başka Avrupa ülkesi de olsa aynı tavrı onlara koyar. Demek ki AKP-RTE iktidarı gerçek demokrasiyi,  çağdaş Batı kültürünü özümsemediği için bunlar başına gelmekte ve gelecek. Unutmayalım ki, bizi refaha ulaştıracak çağdaş demokrasidir.
Cevat Kulaksız
ckulaksizster@gmail.com

SONNOTLAR

[1] Sözcü 28 Mart 2017 sf 2
[2] https://www.milliyet.com.tr/her-yil-7-bin-cocuk-cinsel-istismara-ugruyor--pembenar-detay-aile-1654106/

Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan'ın, "Başkanın meclisi fesih yetkisi olduğunu kanıtlayın istifa ederim" sözleri sonrasında CHP'li Özgür Özel canlı yayında mecliste oylanan meclisteki kitapçıkla Başkanlığın meclisi fesih yetkisini kanıtladı. İsmail Küçükkaya, CHP'li Özel'e "Ama lütfen bakın o kadar dikkatli net konuşun ki, çünkü bunun sonucunda Cumhurbaşkanı'mız istifa etmek zorunda kalabilir veya sizin Genel Başkanı'nız istifa etmek zorunda kalabilir" dedi.

Uğur Dündar'ın sunduğu Halk Arenası programına katılan CHP İstanbul Milletvekili Barış Yarkadaş  neden HAYIR denilmesi gerektiğini çok güzel akıcı bir dille anlattı.
Yeni Anayasanın yürürlüğe sokulmak istenmesinin iki temel nedeni olduğunu söyleyen Yarkadaş,
“Bunun birincisi bütün yetkiyi bir kişiye vermek, ikincisi de hiçbir zaman yargılanmayacakları bir düzen inşa etme hayalidir.” dedi.
Bunu nasıl yapacaklarını şu sözlerle anlattı.
Tek adama yani başkana bakanlar kurulunu atama yetkisi, Cumhurbaşkanı yardımcılarını atama yetkisi veriyorlar.
Atanan bakanların da dokunulmazlık kazanmasını sağlıyorlar.
Şimdi düşünün seçilmemiş bazı bakanlar olacak, seçilmemiş Cumhurbaşkanı yardımcıları olacak, bunlar başkanın keyfine göre atanacaklar.
Hiçbir liyakata bakılmayacak ve bunlar dokunulmazlık zırhına da kavuşacaklar.
Yani bunun amacı 15 yılda o kadar suç işlediler ki 16 Nisan'da sandıklardan “Evet” oyu çıkartarak bunların hepsinin üstüne sünger çekmek istiyorlar. Aslında meselenin özeti de budur. " dedi.
Başkanlık sistemi ile Milletvekillerinin hiçbir etkisinin kalmayacağını ve vekillerin kendisini seçen halkın haklarını koruyamaz hale geleceğine değinen Yarkadaş,
"Milletvekilleri artık gensoru veremeyecek.  
Bir bakan suç işlediğinde milletvekilleri bunun için soru bile soramayacak.
Soru önergesi diye bir şey olmayacak.
Ancak lütfederlerse cevap verecekler.
Kimse suç işleyen bakanı sorgulayamayacak.
Bu bir felakettir." dedi.
                                                       ***
Ülkemizin, çocuklarımızın geleceklerini ilgilendiren bu çok önemli konuyu ben de duayen hukukçularımızdan dikkatle dinlemekteyim.
Başkanlık veya Cumhur Başkanlığı Hükümet Sistemi denilen değişiklikte seçilen başkan, Kamu Tüzel Kişilerini belirleyebilecek.
Kısacası Türkiye’yi bir şirket gibi padişahlarda bile olmayan yetkilerle yönetecek.
Bir ülkeyi kayıtsız şartsız tek kişinin iradesine teslim etmenin adı diktatörlüktür.
Partisinin mutlak lideri, ordunun başkomutanı, başbakan olacak velhasıl, hâkim, savcı her şey kendisine bağlı olacak.
Çünkü atamaları kendisi yapacak.
Yani bir çeşit her birey onun tebası olacak.
Erdoğan’ın yapmak istediği de budur.
Bu durumda demokrasiden asla söz edilemez.
                                                                   ***
Cumhurbaşkanı Erdoğan “ başkanlık anayasası”nda Cumhurbaşkanının Meclisi fesih yetkisi olmadığını savunarak, CHP Genel Başkanı Kılıçdaroğluna seslendi.
Ey Kılıçdaroğlu, sen bunu ispat edersen ben cumhurbaşkanlığından istifa edeceğim."
 "Cumhurbaşkanı'nın Meclis'i fesih yetkisi yok, tamamen yalan.
“Biz rabbimize hamdolsun, yalandan her zaman kaçındık.”
“Çünkü yalanın üstünde daha büyük vebal yoktur” dedi.
Şeytan bu derler ya, işte bu sözlerinden sonra aklıma hemen GEZİ olayları geldi.
O zamanlar Kabataş’ta benim hamile gelinime saldırdılar.
Üzerine işediler demişti.
Sonra Gezi olaylarında polisin gazından camiye sığınan gençler için “camide içki içtiler ”demişti.
Bu olayları tüm mitinglerde ballandıra, ballandıra üzerine hayali sözler ekleyerek anlatmıştı.
Sonra ne oldu?
Kocaman bir fos çıktı.
Ha, pardon ben sayın cumhurbaşkanına yalancı filan demek istemedim, yanlış anlaşılmasın…
Cumhurbaşkanımızı kandırmışlardı (!)
Sanıyorum bu anayasayı hazırlayanlar da kandırmaya çalışıyorlar.
Çünkü AKP’nin referandum kitapçığındaki 18. bölümde yer alan “Cumhurbaşkanı veya Meclis birbirlerini fesh edebilirler mi” başlığı altında şu ifadeler yer alıyor:
“Fesih yetkisi, yeni sistemde seçimlerin karşılıklı olarak yenilenmesi yoluyla gerçekleşebilecektir. TBMM 3/5 çoğunlukla, Cumhurbaşkanı da dilediği zaman bu yetkiyi tek başına kullanabilir.”
Tünay Süer
28 Mart 2017

Ankara Güvenpark'ta 'HAYIR' bildirisi dağıtanlara engel olmak isteyen polis “Evet”’i dağıtabilirsiniz ama “Hayır”’ı dağıtamazsınız” demiş.
Gerçek Gündem sitesinde videosunu izledim.
Vatandaşın birisi de “mademki böyle burası Hollanda mı?” diyerek yorum yapmış.
Haksız mı?
Sen Hollanda’ya hatta tüm avrupa ya kafa tutacaksın, Hitler benzetmesi yapacaksın ama kendi ülkende referandumla ilgili bir bildiriyi dağıttırmayacaksın.
Hayır diyenleri terörist ilan eden siz…
Hain, gafil çukur ilan eden siz…
Hakaretlerin haddi hesabı yok.
Cumhurun başı bir yandan, başbakanı, yandaşları bir yandan…
İllallah ya…
Hangi televizyon kanalını açsam karşımdasınız.
“EVET” çıkarsa ülkeye istikrar gelecekmiş.
Terör bitecekmiş…!
Bu konuda çok şey yazdığım için tekrarlamak istemiyorum.
Devlet Bahçeli,  bahçesini kendi eliyle kuruttu.
Daha geçtiğimiz Kasım ayında Belediye başkanlarıyla yaptığı toplantıda 15 Temmuz darbe girişimi ve FETÖ operasyonlarına değinerek   “AKP içinde 47'si eski 89 milletvekilinin FETÖ'cü olduğu konuşuluyor. Herkese dokunuluyor ama bir tek siyasi ayağa dokunulmuyor.”
Bugün fiili bir durum vardır. Meclis'te 330'u bulursa halka gidilecek. Millet ne derse bizim başımızın üzerinde yeri var. Ancak 330'u bulamazlarsa başta Cumhurbaşkanı olmak üzere herkes yasal sınırlarına çekilmek zorunda kalacak.”diyordu.
 Bahçeli  “Bugün fiili bir durum vardır” demekle Mecliste Anayasaya sadık kalacağı üzerine yemin etmiş olan cumhurun başı, yeminine sadık kalmıyor, başına buyruk hareket ediyor demek istemişti.
AKP’nin içinde FETÖ’ cülerin olduğunu söylüyordu
Sonra ne oldu da makas değiştirdi acaba?  
Şimdi üç numaralı “EVET” ci olarak karşımıza çıkmasına ne dersiniz?
AKP’ye karşı ağza alınmayacak sözler söylemişti.
Kayıtları mevcut.
İnsan biraz sıkılır ya, ama nerdeeee?
Cumhurbaşkanı Erdoğan , "'Parlamenter demokrasi' diyorlar ya, parlamenter demokrasi aslında bir vesayet sistemidir. Şimdi bu sistemin beli kırıldığı için rahatsız oluyorlar. "diyor.
Bahçesini kendi eliyle kurutan Bahçeli geride kalır mı hiç.
O da doğruyu halka anlatan Kılıçdaroğlu’na verip veriştiriyor.
“CHP genel başkanı ise hala milleti korkutmakla meşgul.
 Kılıçdaroğlu, 16 Nisanda hangi maddelerin değişeceğini bilmekten acizdir.
Çünkü incelemedi. Cahil desem doğru değildir. Okuması yazması vardır. Ancak okumasını bilse de anlamakta zorluk çekmektedir.
Asıl felaket CHP'dir. Hayırcı FETÖ’nün yeni sığınağıdır.”diyor.
Aslında utanması gereken kendisinin olduğunu anlamıyor.
Profesör olmuş ama bunca seçmeninden,
MHP ye gönül verenlerden, onların gözlerine bakarak, tükürdüğünü yalamaktan utanmıyor.
İktidar ve yandaşlarına her şey serbestken muhaliflere bu kadar baskı yapmak bence korkmaktan ileri geliyor.
Bu korku, bu ihtiras nedendir?
Bu bir parti seçimi değil ki…
Kaybedilecek bir şey yok.
Halk tek adam rejimini istemezse AKP yine iktidarda, Erdoğan’da cumhurbaşkanlığına devam edecek.
Erdoğan bununla yetinmiyor. Ve padişahlarda olmayan yetkileri istiyor.
Nedenini artık herkes biliyor…
                                                             ***
Durdurun bu delileri…
Konya'da bir vatandaş aracının arkasına "Allah için evet, Erdoğan için evet" görseli yaptırmış.
Aracını caminin yanına park etmiş,1 aydır aracını yerinden oynatmıyor ama polis müdahale etmiyor.
Etmesin, önemli değil bence ama Allah’ı katmasınlar bu işe.
Affedersiniz ama  artık şeyini  çıkartmaya başladılar.
Öte yandan AKP Diyarbakır İl Başkanlığı birkaç  oy fazla alayım diye sıkılmadan  “Her “Evet “Şeyh Sait’e Fatiha okumaktır ” diye afiş astırıyor.
Bu kadar mı sıkıntıdasınız ya…
Bir vatan haininden medet umar hale gelmişsiniz.
Erdoğan “ bizim getirmek istediğimiz sistem, yürütmedeki çok başlılığın (!)  ortadan kaldırıldığı bir sistemdir.
Tek adam sistemi değildir ”derken başbakan Yıldırım;
“Evet, tek adam olacak ama patron  80 milyon millet olacak, patron siz olacaksınız” diyor..
Ve çok komik bir durum ortaya çıkıyor.
Bir karar verseniz artık ha…
Tünay Süer
26 Mart 2017

Bu derginin görevi ne olmalı?

HBT’nin daha çok okuyucuya ulaşması bağlamında bir toplantıda dergiyi çıkaran özverili aydınlar, derginin içeriğinin tartışılmasından çok okuyucu sayısının artması ve derginin yaşaması için kullanılacak ulaşım ve iletişim yöntemlerini dostlarıyla tartıştılar.

Tartışmalarda konuşulanlar, medya alanında ulaşılan çağdaş iletişim teknikleri ve onların nitelikleri bağlamında, benim yaşımda olanların sadece adını işittikleri tekniklerin olanakları konusunda heyecan verici, yayınların ve ticari şirketlerin okuyucuya, müşteriye ulaşmak konusundaki motivasyonları konusunda aydınlatıcı idi.

Bilim ve teknoloji üretimi ve ekonomi patronlarının tüketime dönük amaçlarına bilim ve teknolojiyi uyarlamak için iletişim araçlarını nasıl kullandıklarını öğrenmek konusunda da öğretici oldu.

Dünya iletişim çağına geri dönülmez şekilde girdiği için, iletişim jargonlarını zorlukla izlediğim genç uzmanların önerilerini ve kendilerinden emin açıklamalarını anlamaya çalıştım.

Bilgi ve ticari mal

Fakat bu açıklamalar sırasında HBT’nin ulaştırmak istediği bilginin okuyuculara ulaşması ile herhangi bir ticari malın satışını arttırmak için kullanılacak çağdaş yöntemin aynı olduğunu, bir az da dehşetle, fark ettim. Ne var ki iletişim insanın icat ettiği bir teknik olarak, kolaylıkla manipüle edilebiliyor. Çağdaş kapitalist dünyanın ne olduğunu öğrenmeden, enerji ve teknolojiyi ithal ederek, çağdaş tüketim ortamının ortağı ve tutkulu müşterisi olan sahte modern toplumların davranışları da açıklık kazanıyor. Modern dünya ekonomisinin gelişmeleri, tüketimin bilimsel araştırmaları yönlendirmesi, uluslararası ilişkilerde sömürü ve şiddet gibi bütün güncel olgular da aynı sahnede sergileniyor.

Bu gelişmelerin doğasını ve işleyişini Batı medyasından öğreniyoruz. Benim gibi insanların buna karşı bir aşısı var. Fakat toplumlar kendilerine sunulanı aç bir hayvan gibi yutuyorlar. Bunu tatlılaştırmak için iştah açıcı, göz alıcı sayısız teknolojik araç ve yöntem icat edildi.

HBT’nin yayınlanma amacı

Bu arakesitte düşündürücü ve endişe verici bir soru ortaya çıkıyor. HBT gibi bir dergi hangi amaçla yayınlanıyor? Onun halka ulaşmasını sağlamak için kullanılan yöntem amacını değiştirebilir, düşünsel içeriğini değiştirebilir mi?

Bugün medyanın politik ve ekonomik nedenlerle dünya insanlarının beynini nasıl yıkadığı, onları ölüme sevk ettiği, onları aldattığı krizlere yol açtığı herkesin bildiği şey. Bunun temel nedeni de para.

HBT’nin amacı, yayınlayanları zengin etmek olmasa gerek. Derginin vermek istediği mesaj toplumun geleceği ile ilgili çağdaş bilim ve teknoloji verilerinin okuyucuya iletilmesi.

Türkiye gibi, anlamadan aldığı bir teknolojiyi yarım yamalak kullanan, aldığı ya da kullandığı otomobil, yemek yediği lokanta, alışveriş yaptığı lüks mağaza ile kendini çağdaş olduğuna inandıran, cahil bir toplumda kendini mutlu hisseden tüketim tutkunu vurdum duymaz adamlar yetişiyor.

Cinayet, şiddet, haksızlık, yasasızlık, kuralsızlık, fakirlik, işsizlik, açlık kendilerine ulaşana kadar tepkisiz kalan robotlar yetiştiriyoruz. Bizde olan dünyanın her yerinde var diyorlar. Ama ABD’nin, Almanya’nın, bombardıman altında bir kenti yok! Bereket, İŞİD henüz İstanbul’a füze atamıyor. Canlı bomba gönderiyor.

Vatandaşı ne ilgilendiriyor?

Devletin cari açığı fakir insanları ilgilendirmiyor. Üç buçuk milyon işsiz, karnı doyanları ilgilendirmiyor. Öğretim seviyesi her gün düşen bir eğitim biraz mürekkep yalamışları ilgilendirmiyor. Ömründe hiç dolar görmemiş olanları dolar kurunun inip çıkışı ilgilendirmiyor. HBT’nin içeriği de seksen milyonu ilgilendirmiyor. Herhangi bir yayının iki kat satıp satmaması da halkı ilgilendirmiyor.

Bu ortamda bilim, teknoloji gibi sorunları kendilerine dert edinenler, toplum içinde ilgilenen küçük bir azınlığa ulaşmanın yollarını arayacaklar. Türk toplumu, birçok İslam toplumu ve dünyanın milyarlarının çağdaş dünyadan haberleri tükettikleri ithal mallarla ilgili.

Önümüzdeki ikilem

Yayıncı için ikilem buradan başlıyor. HBT’yi onu arayan ve anlayacak olanlar için mi hazırlayacağız? Yoksa mümkün olduğu kadar çok insana mı satmaya çalışacağız? Bu sorun Türkiye gibi okuma düzeyi çok düşük bir ülkede yayın yapan herkes için birincil önem taşıyor.

Türkiye’nin kitap basmaktan daha önemli bir sorunu kitap okuyanları sayısını yükseltmektir. Türkiye’de adam başına yılda bir kitap bile okunmuyor. Japonya’da bu 25 kitaptır. Bütün gelişmiş toplumlarda 10-15 kitap arasında değişiyor.

Kuşkusuz Türkiye’de de, bundan 50 yıl öncesi ile karşılaştırıldığı zaman, yayın sayısı gazete, dergi, kitap olarak çok fazladır. Fakat nüfus da ona göre çok fazladır. 1950’de 20 milyon olan nüfus bugün 80 milyondur.

Türkiye’de bazı alanlarda yayın ve okuma yok derecesindedir. Felsefe, sanat, bilim ve dünya tarihi bunların içindedir. Deneme de, edebiyat dışında, yok sayılabilir. Son yıllarda çeviri bu boşluğu bir ölçüde doldurmaktadır. Bugün herkesin elinde olan bilgisayar ya da bilgisayarlı telefon, bazı bilgilere ulaşmayı kolaylaştırarak, yani bir tür evrensel ansiklopedi ödevi görerek kullananlara yalancı bir kültür sahipliği niteliği kazandırmaktadır. Olasılıkla bu onların gerçek kültür sahibi olmalarına da engel olacaktır.

Amaç cehaleti yok etmek

Eğer bu gözlem ve yorumlar doğruysa Türkiye’de yayın konusu bağlamında sorumlu davranışların, toplumun geleneksel cehaletini yok etmek üzerine yoğunlaşması gerekir. Burada kuşkusuz bir ulaşım sorunu, bir haber verme sorunu, dağıtım sorunu gibi aşılması gerekli zorluklar vardır. Bunları sağlamak için çağdaş iletişim araçlarına başvurmak gereklidir. Bu teknik bir sorundur.

Fakat toplum için önemli olan, korkunç denilebilecek bilgisizliğin düzeyini yükseltmektir. Bu da moda dergileri, içi boş politik tartışmalar ve cinayet ve suç haberleriyle dolu gazeteler, çeviri ya da yerli romanlarla olamaz. Televizyon serileri ve bunlarla beslenen bu toplumun, kültürel ve entelektüel yoksulluğundan kurtulması için daha ciddi yayınlarla beslenmesi gerekir. Türkiye’de eğitimin düzeyi bunu teşvik edecek bir yükselme göstermiyor.

Toplumun cehaleti her anlamda içler acısıdır. Bunun öğrenci ve okul sayısının artışı ile bir ilgisi de yok. Bizde okul son zamanlarda yasak savmak cinsinden bir uğraş oldu. Gerçi bu sıfatlardan kurtulmuş kurumlar var. Fakat bunların sayısı Türkiye’nin sorunlarını karşılamak bağlamında, dişimizin kovuğunu bile doldurmaz.

Bilgi boşluğunu doldurmalıyız

Onun için yayıncının amacı, yayın içeriğinin toplumun bir bilgisel ve entelektüel boşluğunu doldurmak olmalıdır. Toplumun bu cahilliğinde, bunun giderek artan bir para getirecek bir kaynak olacağı hayal edilemez.

Yayını ayakta tutacak sayıda okuyucuya ulaşmak kuşkusuz gereklidir. Amacı toplumu geleceğe hazırlamak, bugünkü düşkünlükten kurtarmak isteyen yayıncı için ilke, para kazanmaktan önce, ayakta kalacak tirajı sağlamak, toplumun bilgi boşluğunun gelişmiş dünya düzeyine çıkmasına yardım etmektir. Değişik Okuyuculara dergiye ek küçük kitaplar yayınlayarak ulaşılabilir.

Cehalet Türk toplumunu, ahlaki ve kurumsal olarak, çürütüyor; insanlar dünyadan habersiz.

Bu bağlamda insani sorumluluğumuz var.

Doğan Kuban / herkesebilimteknoloji.com