Bu Zeynep Anayı anınca geçmişimle ve onunla ilgili anımı mutlak anlatmalıyım. Tok sert sözlü, dobradobur ve dürüst bir kadındı. Çile çekmiş insanların hafiften bir sinirlilik hali vardı, sinirlenince kafası hafifçe sallanırdı.
Ben kendi köyüm Yelek’te öğretmen olarak çalışırken, 19 Temmuz 2022 de daha yeni kaybettiğim ve benimle 52 yıl evli yaşayan rahmetli eşim Gülhan’ı 53 yıl önce bu rüyasını gördüğüm Zeynep Ana ile birlikte istemeye gittik. Çünkü babam annem yoktu sadece şimdiki yatalak yatan Miyase analığım vardı, o da gitmek istemedi.
Evlerine 200 m uzakta arabadan inip Gülhan’ların evlerine yürüyerek yaklaşırken, rahmetli Zeynep Ana, “Hasibe’nin de ağzı galabalık olur, gızı verirler mi vermezler mi” diye söylenmeye başladı. Eve yaklaştıkça Zeynep Ana, “amaan Cavat bizde köyde kız mı yoktu da beni buralara sürüklüyon” diye mırıldanıyordu.
Biz evin avlusuna varınca, rahmetli kaynanam Hasibe, kayınpederim Kazım Göçmen pencereden bizim gelişimizi, öbür pencereden de müstakbel eşim olacak Gülhan bize bakarlarmış. Kazım Göçmen, “Hasibe ben bu oğlana bu gızı veririm, gelişleri bana güven verdi, oğlan hem öğretmenmiş hem müdürmüş” diye mırıldanırmış, sonradan rahmetli eşim bunu bana anlattı.
Konuları anıları anlatırken “laf lafı açar” veya “açtı” derler ya. Ben de rüyamı anlatmaya çalışırken gözlerim nemli bu anıları sizinle paylaşmak istedim.
Rahmetli eşim, biz evlendikten sonra, felç ve hasta yatalak anasına (Hasibe Anaya) dört yıl kadar baktı. Bakarken de anasının “zarlanışına”, sızlanışına bakarmış. (Rahmetli Kaynanam Hasibe felçli yatarken, başına gelenlere, “Allaha yalvarın da ben böyle sürünmeyim, hemen öleyim” diye sitem edermiş. İşte rahmetli eşim Gülhan, rahmetli annesi Hasibe’nin bu sitemli üzüntülü söz ve davranışları karşısında, kendi kendine “Allah’ım beni böyle felçli yataklara yatırma, bir günde benim canımı al, bir gün yatak bir gün kara toprak” diyerek dualar istemler mırıldanırmış.
Kaderin cilvesine bakın ki, yaşamımızın 18 Temmuz 2022 tarihine geldiğinde, eşim Gülhan evimize yakın sağlık ocağına bazı ilaçlar yazdırmaya gidiyor. Hiçbir yatacak hastalığı yoktu. Hatta bana, “sen şu köpeği gezdirmeye götür ben de yavaş yavaş sağlık ocağına gidip şu ilaçlarımı yazdırayım” diyordu. Sağlık ocağına doğru giderken, komşularla sohbet ede ede sağlık ocağına varınca ani bir kalp krizi ile yere yığılıyor. En yakın özel bir hastaneye kaldırdık, o gün yoğun bakıma aldılar, stent falan derken düzelmişti. Fakat ertesi günü yani 19 Temmuz günü gecenin 5.45 inde gelen ikinci kalp krizi ile tıpkı istediği gibi, bir gün bile hasta yatmadan bu dünyadan 71 yaşında veda ediyor. Zamansız gelen bu ölüm karşısında şok oldum, evde tek başıma bir küçük köpeğimle yaşama direnmeye çalışıyorum. Bir rüya beni nerelere götürdü, neleri anımsattı.
Cevat Kulakısz
Cevat Kulaksız kulcevat599@gmail.com
Yorum Gönder