Yazıyı yazdığım 17 Ocak 24 gününden üç gün önce, bir kumbaranın yakınında, Rajiv Gandi Caddesinin kaldırımında bulunan ekmek gazete satılan büfeye doğru gidiyordum. Komşu sitenin bahçe duvarının sokağa bakan tarafına sağlam görünüşlü bir ayakkabı koymuşlar. Yanımdaki poşete o ayakkabıyı belediyenin giysi ayakkabı kumbarasına bırakmak için koydum. Bunun gibi kaç kez çöp konteynerin ve giysi ayakkabı kumbarasının yanına bırakılmış nice giysi ayakkabıları bu kumbaralara atmışlığım vardır. Sanırım “ihtiyacı olan yakın komşularımız alsın” düşüncesi ile olsa gerek oralara bırakıyorlardı.
Giysi ayakkabı kumbarasına doğru elimdeki poşetle yaklaşırken, biraz uzaktan orta yaşlarında bir adam bana doğru elini uzatarak bir şeyler söylüyordu, bana söylemediğini düşünerek kumbaranın kapağını açıp içinde ayakkabı olan poşeti kumbaraya attım. Adam yanıma geldi, baktım ayağında ayakkabı ve çorap da yoktu, yalın ayak sadece eski bir terlik vardı. Bana şöyle dedi:
“-Abi oraya ayakkabı attın herhalde, ben o ayakkabıyı almak istiyordum, ayakkabı alamadım, ayakkabılar çok pahalanmış”. Kış mevsiminin ortası en soğuk günler, adamın ayağında çorap ve ayakkabı da yoktu. İçim burkuldu, ne diyeceğimi bilemedim, ona üzgünüm anlayamadım, diyebildim sadece. Üzüntü içinde gazete almak üzere büfeye yöneldim, gazeteyi alıp geri döndüğümde ayağında ayakkabısı olmayan adam uzaklaşıyordu, sanırım öteki giysi ayakkabı kumbarasına gidiyordu. Yolda eve doğru yürürken gazetenin ilk sayfasına göz atıyordum, adam uzaklaşmıştı. Sonradan kendi kendime, eyvah evdeki ayakkabıların birini adama verseydim, diye söylendim. Ama tek yaşıyordum, evde acele işim vardı eve doğru hızla yöneldim.
Giysi ayakkabı kumbarasına giren çocuk
Bu olaydan iki gün sonra yine Rajiv Gandi Caddesinde çarşıdan dönerken oralara yakın ve başka bir kumbaraya doğru yaklaşıyordum, sokaklarda kâğıt toplayan ailelerden bir kadın kaldırımdaki giysi ayakkabı kumbarasının önünde beklemekte olduğunu gördüm. Caddenin karşı kaldırımın kenarına park etmiş içinde topladıkları artık maddelerin dolu olduğu bir minibüsün durduğunu gördüm. Direksiyon başındaki adam o kadının kocası olmalı idi, o kadını karşı kaldırımdan gözetliyordu.
Bazı zamanlarda, çöp toplayanların giysi ayakkabı kumbarasına konulan eşyaları çaldıklarını duymuştum ama inanamamıştım, o kilitli kumbaraya nasıl girecekler diye düşünüyordum. İşte o gün kumbaraya yaklaşırken, kumbaranın kapağından dışarıya çeşitli giysi ayakkabı kumbarasından atıldığını gördüm ve çok şaşırdım. Kadına, “ne yapıyorsunuz o eşyalar yoksullar için konmuş, neden alıyorsunuz, dedim. Baktım kumbara kapağının olduğu yerden, yani kumbaradan küçük bir çocuğun zorlukla çıktığını gördüm hayret ettim, oraya insanın girip çıkması mümkün değildi, çünkü kapak içeri doğru eğik ve dardı. O saçı başı dağınık küçücük çocuğu oraya zorlukla sokmuşlar, giysi ayakkabı kumbarasına konan eşyalardan ne varsa iyilerini çalıyorlardı. O küçük kız kumbara kapağından zorlukla çıkıyordu.
Kadın bana umursamaz bir tavırla, “ne yapalım biz de fakirik”, dedi. Çok şaşırdım, elimi uzatarak, ayıp ayıp yaptığınız çok kötü, dedim. Caddenin karşısında duran çöp minibüsünün şoför kısmında oturan ve kocası olduğunu tahmin ettiğim adam kadına doğru başını uzatarak seslice, “ne var gız ne oluyor” diye tehditvari söylendi. Anladım ki uğraşsam çıngar çıkacak, oradan ben ayrılırken kadın, “sana ne sen niye karışıyon” diye söyleniyordu.
Belediye ne diyor
Bu giysi ayakkabı kumbaraları konusunda bilgi almak üzere Yenimahalle Belediyesine telefon ettiğimde, basın yayın halkla ilişkiler müdür yardımcısı olduğunu söyleyen Barış Barış Ballıktaş şu bilgileri verdi:
“-Yenimahalle’mizin çeşitli noktalara bırakılmış 600 civarında giysi ayakkabı kumbaralarımız var. Bu kumbaralara hayırsever vatandaşlarımızın koydukları ayakkabı ve giysileri yoksullara vermek üzere topluyoruz. Yoksullara komşularımıza hemşerilerimize bu konuda yardım olmak için bir dayanışma çabası içindeyiz. Ne yazık ki bu kumbaralara bazıları zarar veriyor, taktığımız kilitleri kırıp konulan eşyaları alıp götürüyorlar. Her kumbaraya bekçi koymadığımız için, komşularımız da bu dayanışmaya yardımcı olmalarını, bu şekilde zarar verenleri engellemeleri veya şikâyet etmelerini rica ediyoruz.”
Bunları söyleyen Belediye Görevlisi Barış Ballıktaş’a, kumbaralara konulan bu çeşitli giysi eşyalarını yoksullara nasıl dağıtıyorsunuz, diye sorduğumda şunları söyledi:
“Bunları belli zamanlarda toplayıp bir firmaya veriyoruz, firma bu eşyaları yoksullara dağıtıyor”.
Anladığım kadarı ile kumbaraya konulan bu giysiler bir firmaya güya “yoksullara dağıtsın” diye veriliyorsa da bunların asıl amacına ulaşmadığı anlaşılmakta. Çünkü bu giysileri alan firma götürüp bit pazarında veya öteki pazarlarda satabileceği gerçektir. Doğru olanı belediyenin belli noktalarda bulunan binalarında kendi elemanları ile yoksullara vermeleridir, diye düşündük.
Cevat Kulaksız kulcevat599@gmail.com
Yorum Gönder